ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν. Ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰς τὰς καρδίας ὑμῶν, κρᾶζον· ἀββᾶ ὁ πατήρ ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλος, ἀλλ’ υἱός· εἰ δὲ υἱός, καὶ κληρονόμος Θεοῦ διὰ Χριστοῦ»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ὅταν ὅμως συμπληρώθηκε ὁ χρόνος πού εἶχε ὁρίσει ἡ πανσοφία τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλε ὁ Θεός στόν κόσμο τόν Υἱό του, ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος ἀπό γυναίκα καί ὑποτάχθηκε στό Μωσαϊκό νόμο, προκειμένου νά ἐξαγοράσει ἐκείνους πού ἦταν ὑποδουλωμένοι στήν κατάρα τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, γιά νά λάβουμε τήν υἱοθεσία πού ὁ Θεός μᾶς εἶχε ὑποσχεθεῖ. Ναί. Δέν εἶστε πλέον δοῦλοι ἀλλά υἱοί τοῦ Θεοῦ. Κι ἐπειδή εἶστε υἱοί τοῦ ἐπουρανίου Πατρός, γι’ αὐτό ἀπέστειλε ὁ Θεός στίς καρδιές σας τό Πνεῦμα τοῦ υἱοῦ του, τό ὁποῖο σᾶς δίνει τήν πληροφορία καί τήν παρρησία νά ἀπευθύνεσθε στό Θεό μέ τήν κραυγή καί τήν ἐπίκληση: Ἀββά, δηλαδή, Πατέρα. Ἄρα λοιπόν, σύμφωνα μ’ ὅλα αὐτά, ἐσύ πού πίστεψες στό Χριστό δέν εἶσαι πλέον δοῦλος, ἀλλά εἶσαι κατά χάριν υἱός τοῦ Θεοῦ. Ἐάν λοιπόν εἶσαι υἱός, εἶσαι συγχρόνως καί κληρονόμος τοῦ Θεοῦ. Καί γίνεσαι κληρονόμος διαμέσου τοῦ Χριστοῦ.»
ΣΧΟΛΙΟ Δ´
β) Ἑπομένως καὶ θέση μέγιστης εὐθύνης εἶναι ἡ θέση μας μπροστὰ στὴ Φάτνη τοῦ Κυρίου μας. Εὐθύνης πρωτίστως γιὰ τὴ σωτηρία μας, ὥστε αὐτὰ ποὺ μᾶς χάρισε ὁ Κύριος μὲ τὸν ἐρχομό Του στὸν κόσμο, νὰ τὰ δεχτοῦμε καὶ προσωπικὰ ὁ καθένας μας. Νὰ ζήσουμε βαθιὰ τὸ μυστήριο τῆς λυτρώσεώς μας. Νὰ τὸ ζήσουμε μέσα στὴν Ἐκκλησία μας. Μετέχοντας στὰ θεοποιά της Μυστήρια. Ἐξομολογούμενοι τὰ ἁμαρτήματά μας. Κοινωνώντας τὸν προσφερόμενο σὲ μᾶς Κύριο στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας.
Ἀλλὰ καὶ θέση εὐθύνης γιὰ τοὺς συνανθρώπους μας εἶναι ἡ θέση μας. Τόσο σκοτάδι ὑπάρχει ἀκόμα πάνω στὴ γῆ. Οἱ ἄνθρωποι ζοῦν χωρὶς ἐλπίδα, χωρὶς φῶς. Ναρκωμένοι ἀπὸ τὶς ἡδονὲς καὶ μεθυσμένοι ἀπὸ τὴν τεχνολογία προσπαθοῦν νὰ χορτάσουν μὲ ζωγραφισμένα ψωμιά, νὰ ξεδιψάσουν ἀπὸ φωτογραφίες πηγῶν καὶ ποταμιῶν. Στὴ Βηθλεὲμ ὑπάρχει τὸ ἀληθινὸ ψωμί. Ποὺ ἄλλωστε καὶ τὸ ἴδιο τὸ ὄνομά της σημαίνει οἶκος ἄρτου! Πῶς λοιπὸν μποροῦμε νὰ ζοῦμε ἀνέμελοι καὶ ἀδιάφοροι; Πῶς μποροῦμε νὰ κοιμόμαστε ἥσυχοι; Ἕνας εἰδωλολάτρης Λάμα στὴ Σιβηρία ἔλεγε στὸν ἱεραπόστολο ἀρχιμανδρίτη Σπυρίδωνα: «Ἂν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἦταν ἀληθινοὶ Χριστιανοί, θὰ τοὺς ἦταν ἀδύνατον νὰ κοιμηθοῦν, θὰ ἦταν σταθερὰ ἄγρυπνοι ἀπὸ ἀνυπέρβλητη χαρά, κι αὐτὸ θὰ ἦταν ὁ οὐρανὸς πάνω στὴ γῆ». Κι ὅταν ὁ Σπυρίδων τὸν ρώτησε γιατί δὲν βαπτίζεται Χριστιανός, ὁ Λάμα ἀπάντησε: «Ἐσεῖς οἱ Ρώσοι Χριστιανοὶ μὲ τὸν τρόπο ποὺ ζεῖτε, δὲν μᾶς ἀφήνετε νὰ βαπτιστοῦμε. Ζεῖτε μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε ἐμεῖς οἱ ἀπολίτιστοι σᾶς ἀποφεύγουμε καὶ σᾶς φοβόμαστε σὰν τὴν πανούκλα»! Φοβερὰ λόγια ποὺ πρέπει νὰ μᾶς συγκλονίσουν!
****
Ζοῦμε σὲ τραγικὴ ἐποχή! Παγώνει ὁ κόσμος μας. Παγώνουν οἱ ψυχὲς γύρω μας. Οἱ ἄνθρωποι ἐγκαταλείπουν τὸν Δημιουργό τους, ξαναστρέφονται στὰ εἴδωλα. Ἀποστασία πρωτοφανὴς στὰ δυὸ χιλιάδες χρόνια τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Τραγικὴ ἀλλὰ καὶ προνομιοῦχος ἐποχή. Προνομιοῦχος, διότι ἡ γῆ, ὅπως τὴν ὀργώνει βαθιὰ καταστρέφοντας ὁ διάβολος, γίνεται περισσότερο ἀπὸ ὁποτεδήποτε ἄλλοτε κατάλληλη νὰ δεχτεῖ τὸ σπόρο τοῦ Εὐαγγελίου. Λοιπὸν νὰ γιορτάσουμε ἀληθινὰ τὰ Χριστούγεννα! Νὰ τὰ ζήσουμε ἀλλὰ καὶ νὰ τὰ κηρύξουμε! Νὰ κηρύξουμε τὴ γλυκειὰ γιορτὴ ποὺ φωτίζει καὶ ζεσταίνει τὴ ζωή μας. Τὴ γιορτὴ ποὺ ἄλλαξε τὴν πορεία τοῦ κόσμου, ποὺ μᾶς δείχνει τὸν τελικὸ σκοπό μας· τὴν αἰωνιότητα τοῦ Θεοῦ!
