§ 10 Καί ἴδετε εὐθύς ἀμέσως τά σύμβολα τῆς ἀπόρρητης συναφείας καί τῆς ἀπό αὐτήν ὠφέλειας πού χύνεται καί ἐπάνω στούς ἀπομακρυσμένους. Τό ἄστρο συνώδευε τούς μάγους, ὅταν ἐσταματοῦσαν ἐσταματοῦσε μαζί τους κι’ ὅταν ἐκινοῦνταν προχωροῦσε μαζί τους, μᾶλλον δέ αὐτό τό ἴδιο τούς ἔσυρε καί τούς προσκαλοῦσε πρός τόν δρόμο, σάν ἀρχηγός καί ὁδηγός τῆς πορείας των· ἦταν ὁδηγός τους ὅταν ἐκινοῦνταν, ὅταν δέ ἀνέπαυαν τή φύσι τους κατά διαστήματα, ὑποχωροῦσε αὐτό σ’ ἐκείνους κι’ ἔμενε καί αὐτό στόν τόπο, ὥστε νά μή τούς ἀφήση καί τούς στενοχωρήση μέ τήν ἀπουσία, φαινόμενο ὅτι ἐγκαταλείπει ἀτελῆ τήν ὁδήγησι. Διότι δέν τούς ἐστενοχώρησε λίγο, καθώς ἐκρύφθησε ἀπό αὐτούς, ὅταν ἦλθαν στά Ἱεροσόλυμα. ( Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, «»Ομιλία στήν κατά Σάρκα σωτηριώδη Γέννησι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ». Ἡ μετάφραση εἶναι παρμένη ἀπό τόν 11ο τόμο τῶν ἔργων τοῦ Ἁγίου, τῶν ἐκδόσεων Ἐλ.Μερετάκη ΕΠΕ)
