ΚΕΙΜΕΝΟ
“Μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καί ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτία”.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι, τῶν ὁποίων συνεχωρήθησαν ἀπό τόν Θεόν αἱ ἀνομίαι καί τῶν ὁποίων ἐσκεπάσθησαν, ὥστε νά μή φαίνωνται πλέον διόλου, αἱ ἁμαρτίαι” ( Ἀπό τήν “Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας”, τ.10ος, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ
“Εὐτυχεῖς θεωροῦνται ὅσοι κατώθρωσαν ν’ ἀπαλλαγοῦν ἀπό χρέη μεγάλα, ἤ ἀπό ἀσθένειαν βασανιστικήν καί μακράν, ἤ ἀπό μίαν καταδίκην, διά τήν ὁποίαν ἐδόθη χάρις καί ἀμνηστία, ὥστε νά γυρίσουν ἐλεύθεροι εἰς τάς οἰκογενείας καί τάς πατρίδας των. Ὑπάρχει ὅμως καί μία ἄλλη ἀπαλλαγή καί χάρις, πολύ ἀνωτέρα καί εὐτυχεστέρα. Εἶναι ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τό βάρος τῆς ἁμαρτίας, ἡ συγχώρησις τῶν ἀνομιῶν τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι τόσον καταθλιπτικόν καί ὀλέθριον τό χρέος καί τό βάρος τῆς ἁμαρτίας, ὥστε πράγματι διά τόν ἄνθρωπον καμμία ἄλλη ἡμέρα τῆς ζωῆς του δέν εἶναι τόσον εὐτυχισμένη, ὅσον ἡ ἡμέρα κατά τήν ὁποίαν μετενόησε καί ἐξωμολογήθη καί ἠσθάνθη τήν πληροφορίαν εἰς τήν ψυχήν του, ὅτι ἔλαβε τήν συγχώρησιν. Αὐτόν τόν ἄνθρωπον τόν μακαρίζει ὁ προφήτης καί βασιλεύς Δαβίδ. Δέν μακαρίζει τούς πλουσίους, τούς ἄρχοντας, τούς σοφούς, ἀλλ’ ἐκείνους πού ἐπῆραν ἀπό τόν Θεόν τήν συγχώρησιν καί τήν ἄφεσιν. Διότι ἡ δωρεά αὐτή εἶναι ἀνωτέρα καί πολυτιμοτέρα ἀπό ὅλα τά ἐπίγεια ἀγαθά” (ἀπό τό βιβλίο “Ἀπό τήν πηγήν τῆς ἀληθείας”, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
