ΚΕΙΜΕΝΟ
” Εἶπε δέ ἀνθρώπῳ· ἰδού ἡ θεοσέβειά ἐστι σοφία, τό δέ ἀπέχεσθαι ἀπό τῶν κακῶν ἐστιν ἐπιστήμη”.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Εἶπε δέ εἰς τόν ἄνθρωπον· Ἰδού, τό νά σέβεσαι καί φοβῆσαι καί λατρεύῃς τόν Θεόν εἶναι σοφία, τό νά ἀπέχῃς δέ ἀπό τά κακά εἶναι κατά Θεόν ἐπιστήμη καί σύνεσις” (Ἀπό τήν Π.Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας”, τ. 11ος, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ
Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἀπιστίας ἔχουν τήν ἰδέα, ὅτι οἱ εὐσεβεῖς εἶναι ἄνθρωποι τῆς ἀμάθειας, ὀπισθοδρομικοί, μέ στενές ἀντιλήψεις. Καί ὅμως τό νά σεβόμαστε τόν ἄπειρο Θεό, αὐτό εἶναι σοφία καί βάση κάθε ἀληθινῆς σοφίας. Πῶς εἶναι δυνατό νά μή γίνεται σοφός ἐκεῖνος, πού ἐπικοινωνεῖ μέ τό Θεό, τό Θεό τῆς ἀλήθειας, τῆς ἁγιότητας, τῆς ἀγάπης, τήν πηγή τῆς σοφίας; Ὄχι μόνο τόν ἄπειρο θεό εἶναι σέ θέση νά ἐννοεῖ καθαρότερα, ἀλλά καί ὁδηγεῖται στόν νά ζεῖ μέ πραγματική σύνεση καί σοφία. Ἡ ζωή τῆς ἀρετῆς κάμνει τόν ἄνθρωπο ἐπιστήμονα· ἐπιστήμονα ὄχι σέ γνώσεις εἰδικές, πού εἶναι γιά λίγους, ἀλλά ἐπιστήμονα στήν τακτοποίηση καί διακυβέρνηση τῆς καθημερινῆς του ζωῆς, ὥστε νά ἐξασφαλίζει τήν εἰρήνη, τήν προκοπή καί τήν εὐτυχία του. Γι’ αὐτό, ἐνῶ ἄνθρωποι ξένοι πρός τό Θεό καταντοῦν συχνά σέ πράξεις ἀφροσύνης καί διαγωγή πού ζημιώνει, ὅσοι σέβονται τό θεό ἀποδεικνύονται σοφοί στήν πορεία τῆς ζωῆς τους, ἱκανοί νά καθοδηγήσουν καί ἄλλους. (Ἀπό τό βιβλίο “Ἀπό τήν πηγήν τῆς ἀληθείας”, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
