Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Δαμασκηνός.
«Ἔκδοσις ἀκριβής Ὀρθοδόξου Πίστεως».
Ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ Ἀρχ.Δωροθέου Πάπαρη, καί εἶναι παρμένη ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.phys.uoa.gr.
Ἡ μετατροπή στό σύστημα πολυτονικῆς γραφῆς εἶναι δική μας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 66
Γιὰ τὴν προκοπή.
Λέγεται μάλιστα ὅτι (ὁ Χριστός) πρόκοβε «στὴ σοφία, τὴ σωματικὴ ἀνάπτυξη καὶ τὴ χάρη»· μεγάλωνε στὸ σῶμα, καὶ μὲ τὴ σωματικὴ αὔξηση φανέρωνε τὴ σοφία ποὺ εἶχε μέσα του. Ἀκόμη, ἔκαμε δικὴ τὴν προκοπὴ τῶν ἀνθρώπων στὴ σοφία καὶ χάρη καὶ ἐκπλήρωνε τὸ θέλημα τοῦ Πατέρα του, ποὺ ἦταν νὰ ὁδηγήσει τοὺς ἀνθρώπους στὴ γνώση τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ σωτηρία· ὅλα τὰ δικά μας τὰ ἔκανε δικά του. Αὐτοὶ ὅμως ποὺ λένε ὅτι πρόκοβε στὴ σοφία καὶ τὴ χάρη, καὶ ἐννοοῦν ὅτι αὐτὰ (σοφία καὶ χάρη) τὰ δεχόταν προσθετικά, ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ ἕνωση δὲν ἔγινε ἀπὸ τὴν πρώτη ἀρχὴ τῆς σαρκώσεως οὔτε δέχονται τὴν ὑποστατικὴ ἕνωση· ἀκολουθοῦν τὸν ματαιόδοξο Νεστόριο καὶ τερατολογοῦν γιὰ ἐλλιπῆ ἕνωση καὶ φανταστικὴ ἐνσάρκωση, «ἀγνοώντας καὶ τί λένε καὶ τί ὑποστηρίζουν». Διότι, ἂν ἡ σάρκα ἑνώθηκε ἀληθινὰ μὲ τὸ Θεὸ Λόγο ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς ὑπάρξεώς της, ἢ καλύτερα, ἂν ἀπόκτησε ὑπάρξη μέσα του καὶ εἶχε τὴ δικὴ ὑποστατικὴ ταυτότητα, γιὰ ποιὸ λόγο νὰ μὴ γίνει πολὺ πλούσια σὲ κάθε σοφία καὶ χάρη; Ὄχι ἐπειδὴ ἡ ἴδια συμμετεῖχε στὴ χάρη, οὔτε ἐπειδὴ χαριστικὰ μετεῖχε στὸ Λόγο, ἀλλὰ περισσότερο, χάρη στὴν ὑποστατικὴ ἕνωση τῶν ἀνθρωπίνων καὶ θείων γνωρισμάτων τοῦ ἑνὸς Χριστοῦ, ἐπειδὴ ὁ ἴδιος ἦταν μαζὶ καὶ Θεὸς καὶ ἄνθρωπος, πήγαζε στὸν κόσμο τὴ χάρη, τὴ σοφία καὶ τὴν πληρότητα ὅλων τῶν ἀγαθῶν.
