Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Δαμασκηνός.
«Ἔκδοσις ἀκριβής Ὀρθοδόξου Πίστεως».
Ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ Ἀρχ.Δωροθέου Πάπαρη, καί εἶναι παρμένη ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.phys.uoa.gr.
Ἡ μετατροπή στό σύστημα πολυτονικῆς γραφῆς εἶναι δική μας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 86 (δ)
Γιά τά ἅγια καί ἄχραντα μυστήρια τοῦ Κυρίου
” Ὁ Ἠσαΐας εἶδε ἄνθρακα• καί ὁ ἄνθρακας δέν εἶναι ἁπλό ξύλο, ἀλλά ἑνωμένο μέ φωτιά• ἔτσι καί ὁ ἄρτος τῆς θείας κοινωνίας δέν εἶναι ἁπλός ἄρτος, ἀλλά ἑνωμένος μέ τή θεότητα. Καί τό σῶμα πού ἔχει ἐνωθεῖ μέ τή θεότητα, δέν εἶναι μία φύση, ἀλλά ἄλλη εἶναι ἡ φύση τοῦ σώματος καί ἄλλη ἡ φύση τῆς θεότητος πού εἶναι ἑνωμένη μ’ αὐτό• ἑπομένως, εἶναι καί τά δύο μαζί, ὄχι μία ἀλλά δύο φύσεις. Ὁ Μελχισεδέκ, ὁ ἱερέας τοῦ ὕψιστου Θεοῦ, φιλοξένησε τόν Ἀβραάμ μέ ἄρτο καί οἶνο, ὅταν ἐκεῖνος ἐπέστρεφε ἀπό τή σφαγή τῶν ἀλλοεθνῶν. Ἡ τράπεζα ἐκείνη προεικόνιζε αὐτή τή μυστική τράπεζα, ὅπως ἀκριβῶς ἐκεῖνος ὁ ἱερέας ἦταν τύπος καί εἰκόνα τοῦ ἀληθινοῦ ἀρχιερέα Χριστοῦ. Διότι εἶπε (γιά τό Χριστό): «Σύ εἶσαι αἰώνιος ἱερέας σύμφωνα μέ τόν τύπο τοῦ Μελχισεδέκ». Καί οἱ ἄρτοι τῆς προθέσεως ἀπεικόνιζαν αὐτό τόν ἄρτο. Διότι αὐτή εἶναι ἡ καθαρή θυσία, ἡ ἀναίμακτη δηλαδή, τήν ὁποία μέσῳ τοῦ προφήτη ὅρισε ὁ Κύριος νά τοῦ τήν προσφέρουμε ἀπό τήν ἀνατολή ἕως τή δύση τοῦ ἥλιου. Εἶναι τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ πού συνιστᾶ τήν ψυχή καί τό σῶμα μας, χωρίς νά δαπανᾶται καί νά φθείρεται ἤ ν’ ἀποβάλλεται στόν ἀφεδρῶνα –ποτέ νά μήν γίνει κάτι τέτοιο– ἀλλά συνιστᾶ τήν οὐσία μας καί τή συντηρεῖ• ἀποτελεῖ ὀχύρωμα γιά κάθε εἴδους βλάβη καί καθαρτήριο κάθε ἀκαθαρσίας. Ἄν βέβαια δεχθεῖ νοθευμένο χρυσάφι, τό καθαρίζει μέ τήν φωτιά τῆς κρίσεως, γιά νά μήν καταδικασθοῦμε στή μέλλουσα κρίση μαζί μέ τόν κόσμο. Καθαρίζει δηλαδή μέ ἀρρώστιες καί κάθε λογής ἐπιθέσεις, ὅπως λέει ὁ θεῖος ἀπόστολος: «Ἐάν κρίναμε τόν ἑαυτό μας, δέν θά κρινόμασταν. Κι ὅταν κρινόμαστε, ὁ Κύριός μας τιμωρεῖ, γιά νά μήν κατακριθοῦμε μαζί μέ τόν κόσμο». Καί αὐτό εἶναι ἐκεῖνο πού λέει: «Ἑπομένως, αὐτός πού κοινωνεῖ ἀνάξια τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου, τρώει καί πίνει καταδίκη γιά τόν ἑαυτό του». Καθαριζόμαστε μ’ αὐτό καί ἑνωνόμαστε μέ τό σῶμα τοῦ Κυρίου καί μέ τό Πνεῦμα τό καί γινόμαστε σῶμα. Αὐτός ὁ ἄρτος εἶναι ἡ πρώτη ἀρχή τοῦ μελλοντικοῦ ἄρτου μας, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ ἐπιούσιος• ἡ λέξη «ἐπιούσιος» σημαίνει ἤ τόν μελλοντικό ἄρτο, τῆς μέλλουσας δηλαδή ζωῆς, ἤ αὐτόν πού τρῶμε γιά τή συντήρηση τῆς ὑπάρξεώς μας. Εἴτε ἔτσι, λοιπόν, εἴτε ἀλλιῶς, τό σῶμα τοῦ Κυρίου θά ἐννοηθεῖ κατάλληλα• διότι ἡ σάρκα τοῦ Κυρίου εἶναι πνεῦμα πού ζωοποιεῖ, ἐπειδή συνελήφθη ἀπό τό ζωοποιό Πνεῦμα. «Διότι αὐτό πού ἔχει γεννηθεῖ ἀπό τό Πνεῦμα εἶναι πνεῦμα». Αὐτό ὅμως τό λέω χωρίς νά καταργῶ τή φύση τοῦ σώματος, ἀλλά θέλω νά φανερώσω τό ζωοποιό καί θεῖο τοῦ γνώρισμα. Ἄν καί ὁρισμένοι ὀνόμασαν τόν ἄρτο καί τόν οἶνο ἀντίτυπα τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Κυρίου, ὅπως εἶπε ὁ θεοφόρος Βασίλειος, δέν τά ὀνόμασαν μετά τόν ἁγιασμό, ἀλλά προτοῦ ν’ ἁγιασθοῦν, ἐπειδή ἔτσι ὀνόμασαν τήν προσφορά. Λέγεται μετάληψη• διότι μ’ αὐτήν μεταλαμβάνουμε τή θεότητα τοῦ Ἰησοῦ. Λέγεται καί εἶναι ἀληθινή κοινωνία, ἐπειδή μέσῳ αὐτῆς βρισκόμαστε ἐμεῖς σέ κοινωνία μέ τό Χριστό καί μετέχουμε στή σάρκα καί τή θεότητά του.
