Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Δαμασκηνός.
«Ἔκδοσις ἀκριβής Ὀρθοδόξου Πίστεως».
Ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ Ἀρχ.Δωροθέου Πάπαρη, καί εἶναι παρμένη ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.phys.uoa.gr.
Ἡ μετατροπή στό σύστημα πολυτονικῆς γραφῆς εἶναι δική μας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 87(β)
Γιά τή γενεαλογία τοῦ Κυρίου καί γιά τήν ἁγία Θεοτόκο
” Ἡ μνηστεία, λοιπόν, ἦταν ἡ ἀσφάλεια τῆς Παρθένου καί τό ξεγέλασμα αὐτοῦ πού παραμόνευε τίς παρθένες. «Καί ὅταν ἦλθε ὁ προορισμένος χρόνος», ὁ ἄγγελος Κυρίου στάλθηκε πρός αὐτήν καί τῆς ἔφερε τό εὐχάριστο μήνυμα τῆς συλλήψεως τοῦ Κυρίου. Καί ἔτσι συνέλαβε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, τήν ὑποστατική δύναμη τοῦ Πατέρα, «χωρίς νά ἱκανοποιήσει τή σαρκική ἐπιθυμία ἤ τή θέληση ἑνός ἄνδρα», χωρίς δηλαδή σαρκική μίξη καί ἀνδρικό σπέρμα, ἀλλά μέ τή θέληση τοῦ Πατέρα καί τή συνεργία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. (Ἡ Θεοτόκος) πρόσφερε στόν κτίστη τήν κτίση του, στόν πλάστη τή δημιουργία του, καί στόν Υἱό τοῦ Θεοῦ καί Θεό τήν ἐνσάρκωση καί τήν ἐνανθρώπηση ἀπό τίς καθαρές καί ἀμόλυντες σάρκες καί ἀπό τό αἷμα της, ξεπληρώνοντας τό χρέος τῆς προμήτορος (Εὕας). Διότι, ὅπως ἐκείνη πλάστηκε ἀπό τόν Ἀδάμ χωρίς σαρκική ἕνωση, ἔτσι καί αὐτή γέννησε τό νέο Ἀδάμ, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε καί σύμφωνα μέ τό νόμο τῆς φύσεως καί μέ τρόπο ὑπερφυσικό. Διότι αὐτός, πού γεννήθηκε ἀπό Πατέρα χωρίς μητέρα, γεννιέται ἀπό μητέρα χωρίς πατέρα. Ἡ γέννησή του ἀπό μητέρα εἶναι φυσικό γεγονός, ἐνῷ ἡ γέννησή του χωρίς πατέρα εἶναι ὑπερφυσικό• ἡ γέννησή του στόν καθορισμένο χρόνο (γεννιέται ἀφοῦ συμπλήρωσε ἐννέα μῆνες κυοφορίας καί εἰσῆλθε στό δέκατο) εἶναι σύμφωνα μέ τό νόμο τῆς κυήσεως• ἡ γέννησή του ὅμως χωρίς πόνους ξεπερνᾶ τούς νόμους τῆς γεννήσεως• ὅπου δηλαδή δέν προηγήθηκε ἡδονή, ἐκεῖ οὔτε πόνος ἀκολούθησε, σύμφωνα μέ τά λόγια του προφήτη: «Γέννησε, πρίν πονέσει»• καί ἀλλοῦ πού λέει: «προτοῦ νά φθάσει ἡ ὥρα τῶν πόνων, ξέφυγε καί γέννησε ἀγόρι». Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, λοιπόν, καί σαρκωμένος Θεός γεννήθηκε ἀπ’ αὐτήν• δέν γεννήθηκε σάν ἄνθρωπος πού δέχθηκε μέσα τοῦ τό Θεό (θεοφόρος), ἀλλά σάν Θεός πού ἔλαβε σάρκα• δέν ἦταν σάν προφήτης πού χρίεται μέ ἐνέργεια, ἀλλ’ ἦταν παρών ὅλος αὐτός πού χρίει, ὥστε αὐτός πού ἔκανε τή χρίση νά γίνει ἄνθρωπος καί αὐτός πού χρίσθηκε νά γίνει Θεός• χωρίς ἡ φύση νά μεταβληθεῖ ἀλλά νά ἑνωθεῖ ὑποστατικά. Ὁ ἴδιος ἦταν καί αὐτός πού ἔχριε καί αὐτός πού χρίονταν• ὡς Θεός ἔχριε τόν ἑαυτό του ὡς ἄνθρωπο. Πῶς, λοιπόν, αὐτή πού γέννησε ἀπό τά σπλάγχνα τῆς τό σαρκωμένο Θεό δέν εἶναι Θεοτόκος; Ναί, πραγματικά καί ἀληθινά εἶναι Θεοτόκος καί Κυρία καί Δέσποινα ὅλων τῶν δημιουργημάτων, διότι ἔγινε δούλη καί μητέρα τοῦ Δημιουργοῦ. Καί ὅπως Αὐτός μέ τή σύλληψη διατήρησε παρθένο αὐτήν πού τόν συνέλαβε, ἔτσι καί μέ τή γέννηση τοῦ διατήρησε τήν παρθενία τῆς ἀπείραχτη, διότι μόνος πέρασε ἀπ’ αὐτήν καί τή φύλαξε ἀλώβητη. Ἡ σύλληψη ἔγινε μέ τό ἄκουσμα (τῶν λόγων τοῦ ἀγγέλου) καί ἡ γέννηση μέ τή συνηθισμένη ἔξοδο τῶν ἐμβρύων (ἀπό τήν κοιλιά), ἄν καί ὁρισμένοι πλάθουν μύθους ὅτι αὐτός γεννήθηκε ἀπό τήν πλευρά τῆς Θεοτόκου. Δέν ἦταν, δηλαδή, ἀδύνατο γιά τό Θεό καί νά περάσει ἀπό μέσα της καί νά μήν πειράξει τή σφραγῖδα τῆς παρθενίας της.”
