Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Δαμασκηνός.
«Ἔκδοσις ἀκριβής Ὀρθοδόξου Πίστεως».
Ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ Ἀρχ.Δωροθέου Πάπαρη, καί εἶναι παρμένη ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.phys.uoa.gr.
Ἡ μετατροπή στό σύστημα πολυτονικῆς γραφῆς εἶναι δική μας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 88
Γιά τήν τιμή τῶν Ἁγίων καί τῶν λειψάνων τους
” Πρέπει νά τιμᾶμε τούς ἁγίους σάν φίλους του Χριστοῦ, σάν τέκνα καί κληρονόμους τοῦ Θεοῦ, ὅπως λέει ὁ θεολόγος Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστής: «ὅσοι τόν ἀποδέχθηκαν, τούς ἔδωσε τή χάρη νά γίνουν παιδιά τοῦ Θεοῦ». «Ἑπομένως, καθόλου δέν εἶναι δοῦλοι, ἀλλά παιδιά• καί ἐφόσον εἶναι παιδιά, εἶναι καί κληρονόμοι• εἶναι κληρονόμοι τοῦ Θεοῦ καί συγκληρονόμοι τοῦ Χριστοῦ. Καί ὁ Κύριος, ἐπίσης, στά ἱερά εὐαγγέλια λέει στούς ἀποστόλους: «Ἐσεῖς εἶστε φίλοι μου. Δέν σᾶς καλῶ πλέον δούλους• διότι ὁ δοῦλος δέν γνωρίζει τί κάνει ὁ Κύριός του». Καί ἄν ὁ Δημιουργός του σύμπαντος καί Κύριος ὀνομάζεται «Βασιλιάς τῶν βασιλέων, Κύριος τῶν ἀρχόντων καί Θεός τῶν θεῶν», τότε ὁπωσδήποτε οἱ Ἅγιοι ὀνομάζονται θεοί, κύριοι καί βασιλεῖς. Ὁ Θεός καί Κύριος καί βασιλιάς εἶναι καί ὀνομάζεται Θεός αὐτῶν (τῶν ἁγίων). Λέει στό Μωϋσῆ: «Ἐγώ εἶμαι ὁ Θεός τοῦ Ἀβραάμ, ὁ Θεός τοῦ Ἰσαάκ καί ὁ Θεός τοῦ Ἰακώβ. Ἐπίσης, ὁ Θεός ἀνέδειξε τό Μωϋσῆ Θεό τοῦ Φαραώ. Λέγοντας θεούς, βασιλεῖς καί κυρίους δέν ἐννοῶ ὅτι εἶναι ἀπό τή φύση τους. Ἐπειδή ὅμως ἐξουσίασαν καί κυριάρχησαν στά πάθη καί διαφύλαξαν ἀπείραχτη τή θεία εἰκόνα, σύμφωνα μέ τήν ὁποία πλάσθηκαν –διότι καί ἡ εἰκόνα τοῦ βασιλιᾶ βασιλιάς καλείται– καί ἐπειδή ἑνώθηκαν μέ τό Θεό μέ τή θέλησή τους καί τόν δέχθηκαν ἔνοικό τους καί ἔγιναν κατά χάρη, μέ τήν κοινωνία τούς μ’ αὐτόν, ὅ,τι εἶναι ὁ ἴδιος στή φύση του, (γι’ αὐτό τούς ὀνομάζω ἔτσι). Πῶς, λοιπόν, δέν πρέπει νά τιμᾶμε αὐτούς πού ἔγιναν ὑπηρέτες, φίλοι καί παιδιά τοῦ Θεοῦ; Διότι ἡ τιμή πρός τούς ἄξιους συνδούλους μᾶς ἀποδείχνει τήν καλή διάθεσή μας πρός τόν κοινό Δεσπότη. Αὐτοί ἔχουν ἀναδειχθεῖ καθαρά κατοικητήρια καί καταλύματα τοῦ Θεοῦ. Διότι ὁ Θεός λέει, «θά ἐγκατασταθῶ μέσα τους, θά περπατήσω καί θά εἶμαι Θεός τους». Καί ἀκόμη ἡ Ἁγία Γραφή βεβαιώνει ὅτι «οἱ ψυχές τῶν δικαίων εἶναι στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί ὁ θάνατος δέν τίς ἀγγίζει• διότι ὁ θάνατος τῶν ἁγίων εἶναι περισσότερο ὕπνος παρά θάνατος. «Κοπίασαν δηλαδή στή ζωή τους καί στό τέλος θ’ ἀπολαύσουν τή ζωή»• καί ἀκόμη (λέει ἡ Ἁγία Γραφή): «ὁ θάνατος τῶν ἁγίων του Κυρίου εἶναι πολύτιμος». Διότι τί πολυτιμότερο ὑπάρχει ἀπό τό νά βρίσκεται κανείς στά χέρια τοῦ Θεοῦ; Ὁ Θεός, λοιπόν, εἶναι ζωή καί φῶς καί ὅσοι βρίσκονται στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ζοῦν μέσα στή ζωή καί τό φῶς.”
