ΚΕΙΜΕΝΟ
“Μή ἐκκλίνῃς τήν καρδίαν μου εἰς λόγους πονηρίας τοῦ προφασίζεσθαι προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις σύν ἀνθρώποις ἐργαζομένοις τήν ἀνομίαν, καί οὐ μή συνδυάσω μετά τῶν ἐκλεκτῶν αὐτῶν’
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Μή ἐπιτρέψῃς νά ἐκτραπῇ ἡ καρδία μου εἰς λόγους πονηρούς, διά νά παρασυρθῶ εἰς προφάσεις δικαιολογούσας προδήλους ἁμαρτίας κατά τό παράδειγμα ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι συστηματικῶς παραβαίνουν τόν νόμον σου, ἐνῶ ἐγώ δέν θέλω νά συνδυάζωμαι καί νά συναναστρέφωμαι οὔτε μέ τούς ὑπερέχοντας καί ἀπολαύοντας τιμῆς ἐκ τοῦ κόσμου μεταξύ αὐτῶν” (Ἀπό τήν “Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας” τ.10ος, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ
Ὁ πονηρός ἄνθρωπος φανερώνεται ὄχι μόνο ἀπό τά ἔργα του, ἀλλά καί ἀπό τά λόγια του. Ὅταν δέν ὑπάρχει στήν ψυχή καλή προαίρεση, φόβος Θεοῦ, εἰλικρίνεια καί τιμιότητα, δέν εἶναι δυνατό παρά καί τά λόγια νά εἶναι ποτισμένα μέ τό ψέμα, νά κρύβουν δόλιο ὑπολογισμό, νά γίνονται μέσα ἀπάτης καί ἀδικίας. Καί συχνά ὁ πονηρός ἄνθρωπος, ἐνῶ σχεδιάζει κακά σέ βάρος τῶν ἄλλων, πλάττει ἔπειτα διάφορες προφάσεις, γιά νά δικαιλογογήσει τήν κακή συμπεριφορά του. Δέν εἶναι λοιπόν ὁ ἄνθρωπος, πού παρασύρεται χωρίς νά τό θέλει ἀπό τή δύναμη τῆς κακίας. Εἶναι ὁ ἄνθρωπος, πού προτιμᾶ καί θέλει τό κακό, καί προχωρεῖ πρός αὐτό μέ ψύχραιμο ὑπολογισμό, καί ἐφευρίσκει δικαιολογίες καί προφάσεις, γιά νά σκεπάσει τήν ἐνοχή του. Ἀλλά τό κατάντημα αὐτό εἶναι πολύ θλιβερό. Καί πρέπει νά παρακαλοῦμε τό Θεό νά μᾶς φωτίζει καί νά μᾶς φυλλάσει καί νά μή μᾶς ἀφήσει ποτέ νά μᾶς κυριεύσει ἡ πονηρία, ὥστε νά προφασιζόμαστε προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις (Ἀπό τό βιβλίο “Ἀπό τήν πηγήν τῆς ἀληθείας”, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
