Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Δαμασκηνός.
«Ἔκδοσις ἀκριβής Ὀρθοδόξου Πίστεως».
Ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ Ἀρχ.Δωροθέου Πάπαρη, καί εἶναι παρμένη ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.phys.uoa.gr.
Ἡ μετατροπή στό σύστημα πολυτονικῆς γραφῆς εἶναι δική μας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 98
Γιὰ τὴν Περιτομή
Ἡ περιτομὴ δόθηκε στὸν Ἀβραὰμ πρὶν ἀπὸ τὸ νόμο, μετὰ ἀπὸ εὐλογία καὶ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ· ἦταν σημάδι γιὰ νὰ ξεχωρίζει αὐτὸς καὶ οἱ συγγενεῖς ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες, μὲ τοὺς ὁποίους ζοῦσαν μαζί. Καὶ εἶναι ξεκάθαρο: ὅταν ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς περιπλανιόταν στὴν ἔρημο σαράντα χρόνια, ἔζησε μόνος του χωρὶς ν’ ἀναμιχθεῖ μὲ ἄλλο ἔθνος· καὶ ὅσοι γεννήθηκαν ἐκεῖ,δὲν περιτμήθηκαν. Περιτμήθηκαν, ὅταν ὁ Ἰησοῦς (τοῦ Ναυῆ) τοὺς πέρασε ἀπὸ τὸν Ἰορδάνη καὶ ἔγινε ὁ δεύτερος νόμος τῆς περιτομῆς. Τὴν ἐποχή, δηλαδή, τοῦ Ἀβραὰμ δόθηκε ὁ νόμος τῆς περιτομῆς καὶ ἔπειτα σταμάτησε στὴν ἔρημο γιὰ σαράντα χρόνια. Καὶ πάλι, γιὰ δεύτερη φορᾶ, ὁ Θεὸς ἔδωσε στὸν Ἰησοῦ τὸ νόμο τῆς περιτομῆς, μετὰ τὴ διάβαση τοῦ Ἰορδάνη, ὅπως περιγράφεται στὸ βιβλίο Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ: «Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ὁ Κύριος εἶπε στὸν Ἰησοῦ: Κάνε γιὰ τὸν ἑαυτό σου πέτρινα κοφτερὰ μαχαίρια καὶ νὰ κάνεις γιὰ δεύτερη φορᾶ περιτομὴ στοὺς γιοὺς τοῦ Ἰσραήλ»· καὶ λίγο παρακάτω (λέει): «Γιὰ σαράντα δυὸ χρόνια ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαὸς περιφέρονταν στὴν ἔρημό της Βαττάρας καὶ γι’ αὐτὸ οἱ περισσότεροι μάχιμοι ἄνδρες, ποὺ εἶχαν φύγει ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, ἦταν ἀπερίτμητοι· ἐπειδὴ δὲν ὑπάκουσαν στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, (ὁ Κύριος) ὅρισε ὅτι δὲν θὰ τοὺς ἀφήσει νὰ δοῦν τὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας, τὴν ὁποία ὁ Κύριος ὁρκίστηκε ὅτι θὰ δώσει στοὺς πατέρες μας, γῆ ποὺ ρέει μέλι καὶ γάλα. Καὶ στὴ θέση τοὺς ἔβαλε τοὺς γιούς τους, στοὺς ὁποίους ὁ Ἰησοῦς ἔκανε περιτομή, ἐπειδὴ ἦταν ἀπερίτμητοι λόγω τῆς ὁδοιπορίας». Ἑπομένως, ἡ περιτομὴ ἦταν σημάδι ποὺ ξεχώριζε τὸν Ἰσραηλιτικὸ λαὸ ἀπό τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη, μὲ τὰ ὁποῖα ζοῦσε μαζί. Ἦταν μάλιστα τύπος τοῦ βαπτίσματος. Διότι, ὅπως ἡ περιτομὴ ἀποκόπτει ἕνα ἀχρείαστο μέλος τοῦ σώματος, ἄχρηστο πλεόνασμα, ἔτσι καὶ μὲ τὸ ἅγιο βάπτισμα ἀποκόπτουμε τὴν ἁμαρτία. Καὶ εἶναι φανερὸ ὅτι ἡ ἁμαρτία ἀποτελεῖ ἄχρηστο περίττωμα τῆς ἐπιθυμίας, ἀχρείαστη ἡδονή· διότι εἶναι ἀδύνατο νὰ μὴν ἔχει κανεὶς καμία ἐπιθυμία ἢ νὰ εἶναι τελείως ἄπειρός της ἡδονῆς, ἀλλὰ ἐδῶ εἶναι ἡ ἄχρηστη ἡδονὴ καὶ ἄχρηστη ἐπιθυμία, δηλαδὴ ἁμαρτία. Τὸ ἅγιο βάπτισμα αὐτὴν ἀποκόπτει προσφέροντας σὲ μᾶς ὡς σημάδι τὸν τίμιο σταυρὸ στὸ μέτωπο, χωρὶς νὰ μᾶς ξεχωρίζει ἀπὸ τὰ ἔθνη –διότι ὅλα τὰ ἔθνη βαπτίσθηκαν καὶ σφραγίσθηκαν μὲ τὸ σημεῖο τοῦ σταυρού–, ἀλλὰ σὲ κάθε ἔθνος διακρίνει τὸν πιστὸ ἀπὸ τὸν ἄπιστο. Ἀφοῦ, λοιπόν, ἡ ἀλήθεια φανερώθηκε, ὁ τύπος καὶ ἡ σκιὰ δὲν ἔχουν νόημα. Ἑπομένως, τώρα ἡ περιτομὴ εἶναι περιττὴ καὶ ἀντίθετη στὸ ἅγιο βάπτισμα. «Διότι αὐτὸς ποὺ περιτέμνεται, ὑποχρεώνεται νὰ τηρήσει ὅλο τὸ νόμο». Κι ὁ Κύριος, γιὰ νὰ τηρήσει τὸ νόμο, δέχθηκε τὴν περιτομή. Καὶ τήρησε ὅλο τὸ νόμο καὶ τὴν ἀργία τοῦ Σαββάτου, γιὰ νὰ συμπληρώσει καὶ ἀνορθώσει τὸ νόμο. Ἀφότου ὅμως βαπτίσθηκε καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα φανερώθηκε μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους νὰ κατεβαίνει πάνω τοῦ μὲ μορφὴ περιστεριοῦ, ἀπὸ τότε ἔχει κηρυχθεῖ ἡ πνευματικὴ λατρεία καὶ ζωή, καὶ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
