Μακάριοι οἱ ταπεινόφρονες
Ἱεροῦ Χρυσοστόμου «Ἐπιτίμησις κατά τῶν ἀπολειφθέντων…», PG 51, 154
Μακάριοι οἱ ταπεινόφρονες. Ὅπως λοιπὸν ὅταν πρόκειται κάποιος νὰ χτίσῃ ἕνα μεγάλο καὶ ἐπιβλητικὸ σπίτι, βάζει καὶ ἀνάλογο θεμέλιο, ὥστε νὰ μπορέσῃ νὰ βαστάξῃ τὸ προστιθέμενο ἀργότερα βάρος, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ὁ Χριστὸς ἀνεγείροντας στὶς ψυχές τους τὴν μεγάλη ἐκείνη οἰκοδομὴ τοῦ κατὰ Θεὸν τρόπου ζωῆς, βάζει πρῶτα, σὰν κάποιο θεμέλιο καὶ σκελετὸ οἰκοδομῆς στερεὸ καὶ βάσι σταθερὴ καὶ ἀσάλευτη, τὴν συμβουλὴ περὶ ταπεινοφροσύνης, ἐπειδὴ γνωρίζει πώς, ὅταν αὐτὴ ριζώσῃ στὸ νοῦ τῶν ἀκροατῶν, ὅλα τὰ ἄλλα μέρη τῆς ἀρετῆς μποροῦν νὰ χτίζωνται μὲ ἀσφάλεια. Ὅπως λοιπὸν ὅταν αὐτὴ ἀπουσιάζῃ, καὶ ἂν ἀκόμη κατορθώσῃ κάποιος ὅλη τὴν ὑπόλοιπη ἀρετή, κόπιασε ἄσκοπα καὶ μάταια καὶ ἄχρηστα, σὰν ἐκεῖνον ποὺ ἔχτισε τὸ σπίτι του ἐπάνω στὴν ἄμμο, ὁ ὁποῖος βέβαια τὸν μὲν κόπο τὸν ὑπέμεινε, τὸ κέρδος ὅμως δὲν τὸ χάρηκε, διότι δὲν ἔβαλε σταθερὸ θεμέλιο. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ αὐτὸς ποὺ χωρὶς ταπεινοφροσύνη ἐπιδιώκει ὁποιοδήποτε ἀγαθό, τὰ ἔχασε καὶ τὰ κατέστρεψε ὅλα. Καὶ λέγοντας ταπεινοφροσύνη, δὲν ἐννοῶ τὴν ταπεινολογία οὔτε ἐκείνη ποὺ εὔκολα ἔχουμε στὴ γλῶσσα μας, ἀλλὰ αὐτὴν τῆς διανοίας, τὴν ὁλόψυχη, τὴν εὑρισκόμενη στὴ συνείδησι, τὴν ὁποία μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ βλέπῃ καὶ νὰ διακρίνῃ.
