Τό σαράκι τοῦ φθόνου
Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, Εἰς τήν Β΄πρός Κορινθίους ὁμιλία ΚΖ΄§ 3 PG, 61, 587
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Βέλτιον ὄφιν ἔχειν τοῖς σπλάγχνοις ἐγκαλινδούμενον, ἢ βασκανίαν ἔνδον συρομένην. ἐκεῖνον μὲν γὰρ καὶ ἐμέσαι πολλάκις ἔνι διὰ φαρμάκων, καὶ διὰ τροφῆς παραμυ¬θήσασθαι· ὁ δὲ φθόνος οὐκ ἐν σπλάγχνοις καλινδεῖται, ἀλλὰ τῷ κόλπῳ στρέφεται τῆς ψυχῆς, καὶ δυσεξάλειπτόν ἐστι πάθος. Καὶ ὁ μὲν ὄφις ἔνδον ὤν, οὐκ ἂν ἅψαιτο σωμάτων ἀνθρωπίνων, τροφῆς παρακειμένης· ὁ δὲ φθόνος, κἂν μυρίαν παραθῇς αὐτῷ τράπεζαν, αὐτὴν κατεσθίει τὴν ψυχήν, δάκνων πάντοθεν, σπαράττων, ἕλκων· καὶ οὐκ ἔστιν αὐτῷ τινα παραμυθίαν εὑρεῖν, δι’ ἧς ἀποστήσεται τῆς μανίας, ἀλλ’ ἢ μίαν μόνον, τὴν τοῦ εὐημεροῦντος δυσπραγίαν…»
ΑΠΟΔΟΣΗ ΝΟΗΜΑΤΟΣ
Εἶναι προτιμότερο νὰ ἔχῃ κανεὶς ἕνα φίδι νὰ περιστρέφεται στὰ σπλάγχνα του, παρὰ νὰ ἔχῃ φθόνο, ὁ ὁποῖος νὰ σύρεται μέσα του. Διότι τὸ μὲν φίδι μπορεῖ κανεὶς πολλὲς φορὲς καὶ νὰ τὸ ἐμέσῃ μὲ φάρμακα, καὶ μὲ τροφὴ νὰ τὸ καταπραΰνῃ· ὁ φθόνος ὅμως δὲν περιστρέφεται στὰ σπλάγχνα, ἀλλὰ προσκολλᾶται στὸν κόλπο τῆς ψυχῆς καὶ εἶναι πάθος τὸ ὁποῖο δύσκολα ἐξαλείφεται. Καὶ τὸ μὲν φίδι ποὺ εὑρίσκεται μέσα, δὲν θὰ ἔκανε κακὸ στὰ ἀνθρώπινα σώματα ἂν ὑπῆρχε τροφὴ πλησίον του· ὁ φθόνος ὅμως, καὶ ἂν ἀκόμη παραθέσῃς σ’ αὐτὸν πλουσιώτατη τράπεζα, τὴν ἴδια τὴν ψυχὴ κατα- τρώγει, δαγκώνει ἀπὸ παντοῦ, σπαράσσει, ξεσχίζει. Καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ βρῆ ὁ φθονερὸς κάποια ἄλλη ἀνακούφισι μὲ τὴν ὁποία νὰ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὸ δρᾶμα του, ποὺ εἶναι μανία πραγματική, παρὰ μόνο μία, τὴν δυστυχία ἐκείνου ποὺ εὐημερεῖ, καὶ δι’ αὐτὸ τὸν φθονεῖ.
