Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Ἀσκητικές ἐμπειρίες Α’»
«Πῶς θά ἀκολουθήσουμε καί θά μιμηθοῦμε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό» Γ΄
«Ὅταν δηλητηριαστεῖ ἡ τροφή, ποὺ περιέχεται σ’ ἕνα σκεῦος, τὴν πετᾶμε. Ὕστερα πλένουμε τὸ σκεῦος μὲ ἐπιμέλεια καὶ τὸ χρησιμοποιοῦμε γιὰ καλή τροφή. Ἡ τροφὴ ποὺ δηλητηριάστηκε, δίκαια θεωρεῖται κι αὐτὴ δηλητήριο.
Γιὰ ν’ ἀκολουθήσουμε τὸν Χριστό, πρέπει πρῶτα ν’ ἀπαρνηθοῦμε τὸν λογισμό μας καὶ τὸ θέλημά μας. Ὁ λογισμὸς καὶ τὸ θέλημα τῆς πεσμένης φύσεως ἔχουν ὁλοκληρωτικὰ δηλητηριαστεῖ καὶ ἀλλοιωθεῖ ἀπό τὴν ἁμαρτία, γι’ αὐτὸ ποτὲ δὲν μποροῦν νὰ ταυτιστοῦν μὲ τὴ σκέψη καὶ τὸ θέλημα τοϋ Θεοῦ. Ἱκανὸς νὰ οἰκειωθεῖ τὴ σκέψη τοῦ Θεοῦ γίνεται ὅποιος ἀπαρνιέται τὴ δική του σκέψη. Ἱκανὸς νὰ ἐφαρμόσει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ γίνεται ὅποιος ἀπαρνιέται τὸ δικό του θέλημα.
Γιὰ ν’ ἀκολουθήσουμε τὸν Χριστό, πρέπει νὰ σηκώσουμε τὸν σταυρό μας. Σηκώνοντας τὸν σταυρό μας, δηλώνουμε τὴν ἑκούσια καὶ εὐλαβικὴ ὑποταγή μας στὴν κρίση τοῦ Θεοῦ, μ’ ὅλες τὶς θλίψεις ποὺ θὰ μᾶς βροῦν μὲ παραχώρηση τῆς πρόνοιάς Του. Ἡ βαρυγγώμια καὶ ἡ ἀγανάκτηση γιὰ τὶς θλίψεις καὶ τὶς συμφορὲς εἶναι ἀπόρριψη τοῦ σταυροῦ. Μόνο ἐκεῖνος ποὺ σηκώνει τὸν σταυρὸ τοῦ μπορεῖ ν’ ἀκολουθεῖ τὸν Χριστό. “Ὁποῖος ὑποτάσσεται στὴ βούληση Ἐκείνου, ταπεινὰ παραδέχεται πὼς τοῦ ἀξίζει νὰ καταδικαστεῖ καὶ νὰ τιμωρηθεῖ.
Ὁ Κύριος, πού μᾶς ἔδωσε τὴν ἐντολὴ τῆς αὐταπαρνήσεως, τῆς ἀποταγῆς τοῦυ κόσμου καὶ τῆς ἄρσεως τοῦ σταυροῦ, θὰ μᾶς δώσει καὶ τὴ δύναμη γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ αὐτῆς τῆς ἐντολῆς Του. Ὅοιος ἀποφάσισε καὶ ἀγωνίζεται νὰ τὴν ἐφαρμόσει, δὲν ἀργεῖ νά διαπιστώσει πόσο ἀπαραίτητη εἶναι. Ἡ διδασκαλία πού, μὲ τὴν ἐπιφανειακὴ καὶ λαθεμένη θεώρηση τῆς ἀνθρώπινης σοφίας, φαίνεται σκληρή, ἀποδεικνύεται ἡ πιὸ συνετὴ καὶ ἡ πιὸ ἀγαθή. Τοὺς κολασμένους τοὺς καλεῖ στὴ σωτηρία, τοὺς νεκρωμένους τοὺς καλεῖ στὴ ζωή, τοὺς δεμένους στὸν ἅδη τοὺς καλεῖ στὸν οὐρανό.
Ὅσοι δὲν ἀποφασίζουν ν’ ἀπαρνηθοῦν ἑκούσια τὸν ἑαυτό τους καὶ τὸν κόσμο, ἀναγκάζονται τελικὰ νὰ τὸ κάνουν ἀκούσια καὶ βίαια: Ὅταν ἔρθει ὁ ἀδυσώπητος καὶ ἀναπότρεπτος θάνατος, χωρίζονται ἀπ’ ὅλα ἐκεῖνα μὲ τὰ ὁποῖα ἔχουν δεθεῖ. Τότε φτάνουν στὸ σημεῖο ν’ ἀποχωρίζονται, δίχως νὰ τὸ θέλουν, ἀκόμα καὶ τὸ ἴδιο τους τὸ σῶμα, ἀφήνοντάς τὸ στὴ γῆ ἕρμαιο τῆς φθορᾶς καὶ τροφὴ τῶν σκουληκιῶν».
«Ἡ φιλαυτία καὶ ἡ φιλοκοσμία εἶναι καρποὶ τῆς αὐταπάτης καὶ τῆς ψυχικῆς τυφλώσεως. Φιλαυτία εἶναι ἡ στρεβλὴ ἀγάπη πρὸς τὸν ἑαυτό μας. Παράλογη καὶ καταστροφικὴ εἶναι αὐτὴ ἡ ἀγάπη. Ὁ φίλαυτος κυνηγᾶ μὲ πάθος καθετὶ μάταιο, καθετὶ φευγαλέο, κάθε ἁμαρτωλὴ ἀπόλαυση. Εἶναι ἐχθρός τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυτοῦ του. Εἶναι αὐτόχειρας. Ἀγαπώντας τὸν ἑαυτό του καὶ ἐπιδιώκοντας τὴν ἱκανοποίησή του, στὴν πραγματικότητα μισεῖ καὶ καταστρέφει τὸν ἑαυτό του, τὸν ὁδηγεῖ στὸν αἰώνιο θάνατο.
Ἄς συμμαζέψουμε τὸν νοῦ μας ὅσοι τὸν ἔχουμε σκορπίσει, σκοτισμένοι καὶ ἀπατημένοι ἀπό τὴ ματαιότητα! Ἄς συνέλθουμε ὅσοι ἔχουμε μεθύσει ἀπό τὴ ματαιότητα καὶ χάσει τὴ νηφάλια αὐτογνωσία! Ἄς διδαχθοῦμε ἀπ’ ὅσα συντελοῦνται καθημερινὰ μπροστὰ στὰ μάτια μας! Ὅσα βλέπουμε νὰ συμβαίνουν στοὺς ἄλλους, ὁπωσδήποτε θὰ συμβοῦν καὶ σ’ ἐμᾶς.
Ὅποιος σπαταλᾶ τὴ ζωὴ του ἐπιζητώντας τιμές, τί παίρνει ἆραγε μαζί του στὴν αἰωνιότητα; Δὲν ἀφήνει ἐδῶ τούς τίτλους, τὰ παράσημα, τὶς διακρίσεις, ὅλη τὴν αἴγλη μὲ τὴν ὁποία εἶχε περιβάλει τὸν ἑαυτό του; Δὲν πηγαίνει στὴν αἰωνιότητα μόνο μὲ τὰ ἔργα ποῦ ἔπραξε στὴ διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς του;
Ὅποιος σπαταλᾶ τὴ ζωὴ του ἐπιζητώντας πλούτη, συγκεντρώνοντας πολλὰ χρήματα, ἀποκτώντας ἀπέραντα κτήματα, ὀργανώνοντας κερδοφόρες ἐπιχειρήσεις, κατοικώντας σὲ μαρμαροχρυσοστόλιστα παλάτια καὶ ταξιδεύοντας μὲ ὑπέροχα ἁμάξια, παίρνει τίποτα μαζί του στὴν αἰωνιότητα; Ὄχι! Ὅλα τὰ ἀφήνει στὴ γῆ. Περιορίζεται σ’ ἕνα μικρὸ κομμάτι γῆς ὅπου θάβεται τὸ σῶμα του, ὅπως τὰ σώματα ὅλων τῶν νεκρῶν.
Ὅποιος σπαταλᾶ τὴ ζωή του σὲ σαρκικὲς ἀπολαύσεις, σὲ φιλικὰ ξεφαντώματα καὶ σὲ πλούσια γεύματα, μὲ τὸ ἀναπόφευκτο τέλος τὰ ἀποχωρίζεται ὅλα αὐτά. Πρῶτα ἔρχονται τὰ γηρατειὰ μὲ τὴ φυσικὴ ἀδυναμία τους, κι ὕστερα χωρίζεται ἡ ψυχὴ ἀπό τὸ σῶμα. Τότε ἀντιλαμβάνεται ὁ καθένας, ἀργὰ ὅμως πιά, ὅτι τὸ νὰ ὑπηρετεῖ κανεὶς τὰ πάθη του εἶναι μία πλάνη, ὅτι ἡ ζωὴ τῆς σάρκας καί τῆς ἁμαρτίας δὲν ἔχει νόημα». (Τά κείμενα πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου)
