Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Ἀσκητικές ἐμπειρίες Α’»
«Πῶς θά ἀκολουθήσουμε καί θά μιμηθοῦμε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό» Στ΄
«Ἄς ἀρνηθοῦμε τὶς ψυχές μας, σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, γιὰ νὰ τὶς κερδίσουμε! Ἄς ἀρνηθοῦμε, δηλαδή, τὴν ἐφάμαρτη κατάσταση, στὴν ὁποία κατάντησαν οἱ ψυχές μας μὲ τὴν ἑκούσια ἄρνηση τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ λάβουμε ἀπ’ Αὐτὸν τὴν ἅγια κατάσταση τῆς ἀνακαινισμένης ἀνθρωπίνης φύσεως καὶ νὰ γίνουμε ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ! Τὴ θέλησή μας, ἤ μᾶλλον τὴ θέληση τῶν δαιμόνων, στὴν ὁποία ὑποτάχθηκε καὶ μὲ τὴν ὁποία ταυτίστηκε ἡ δική μας θέληση, ἄς τὴν ἀντικαταστήσουμε μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς φανερώθηκε στὸ Εὐαγγέλιο. Τὸ σαρκικὸ φρόνημα, φρόνημα κοινὸ τῶν πεσμένων πνευμάτων καὶ ἀνθρώπων, ἄς τὸ ἀντικαταστήσουμε μὲ τὸ φρόνημα τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀκτινοβολεῖ ἀπό τὸ Εὐαγγέλιο.
Ἄς ἀπαρνηθοῦμε τὴν ὑλικὴ περιουσία μας, γιατί ἔτσι θὰ γίνουμε ἱκανοὶ ν ἀκολουθήσουμε τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό! Ἡ ἀπάρνηση τῆς περιουσίας εἶναι ἀπόρροια τῆς ὀρθῆς στάσεως ἀπέναντι στὰ ὑλικὰ ἀγαθά, στάσεως ποὺ διαμορφώνεται ἀπό τὸ Εὐαγγέλιο22. Καὶ Ὅταν διαμορφωθεῖ μέσα στὸν ἄνθρωπο, τότε ὁ νοῦς τοῦ κατανοεῖ ἀβίαστα τὴν ἀλήθεια: Ἡ ἐπίγεια περιουσία δὲν ἀποτελεῖ κτῆμα μας, ὅπως λαθεμένα νομίζουν ὅσοι ποτὲ δὲν προβληματίστηκαν γι’ αὐτὸ τὸ θέμα. Διαφορετικά, παντοτινὰ θὰ τὴν κατείχαμε, παντοτινὰ θὰ ἦταν δικιά μας. Βλέπουμε, ὡστόσο, ὅτι μεταβιβάζεται ἀπό χέρια σὲ χέρια. Ἑπομένως μᾶς δίνεται μόνο γιὰ προσωρινὴ χρήση. Στὸν Θεὸ ἀνήκει ἡ περιουσία μας. Ἐμεῖς εἴμαστε μόνο διαχειριστές της. Καὶ οἱ καλοὶ διαχειριστὲς ἐκτελοῦν μὲ ἀκρίβεια τὸ θέλημα Ἐκείνου ποὺ τοὺς ἐμπιστεύθηκε τὴ διαχείριση τῆς περιουσίας Του. Ἄς προσπαθήσουμε, λοιπόν, νὰ διαχειριστοῦμε τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, ποὺ κατέχουμε, σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἄς μὴν τὰ χρησιμοποιήσουμε γιὰ νὰ ἱκανοποιήσουμε τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη μας, γιατί ἔτσι θὰ γίνουν μέσα τῆς αἰώνιας καταστροφῆς μας. Ἄς τὰ χρησιμοποιήσουμε γιὰ τὴν ὠφέλεια τῶν συνανθρώπων μας ποὺ τὰ ἔχουν ἀνάγκη, τῶν συνανθρώπων μας ποὺ ὑποφέρουν, γιατί ἔτσι θὰ γίνουν μέσα τῆς σωτηρίας μας. Ὅσοι ἐπιζητοῦν τὴ χριστιανικὴ τελειότητα, ἀπαρνιοῦνται ὅλα τὰ ὑπάρχοντα τους. Καὶ ὅσοι ἐπιζητοῦν τὴ σωτηρία, ὀφείλουν νὰ κάνουν ἐλεημοσύνη, ἀνάλογα μὲ τὶς δυνατότητές τους, καὶ νὰ ἀποφεύγουν τὴν κακὴ χρήση τῆς περιουσίας τους.
Ἄς ἀπαρνηθοῦμε τὴ φιλοδοξία καίτη φιλοπρωτία! Ἄς μὴν τρέχουμε πίσω ἀπό τιμὲς καὶ ἀξιώματα, χρησιμοποιώντας γιὰ τὴν ἀπόκτησή τους μέσα ἀθέμιτα καὶ ποταπά, ἀθετώντας τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ, τὶς ὑποδείξεις τῆς συνειδήσεως καὶ τὸ χρέος τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον. Τέτοια μέσα κατεξοχὴν χρησιμοποιοῦν οἱ ζηλωτὲς τῶν γήινων μεγαλείων. Δηλητηριασμένοι καὶ παρασυρμένοι ἀπό τὴ φιλοδοξία, οἱ ἀχόρταγοι κυνηγοὶ τῆς ἀνθρώπινης δόξας εἶναι ἀνίκανοι νὰ πιστέψουν στὸν Χριστό. «Πῶς μπορεῖτε ἐσεῖς νὰ πιστέψετε, εἶπε ὁ Κύριος στοὺς φιλόδοξους Ἰουδαίους ἄρχοντες τῆς ἐποχῆς Του, ἀφοῦ ἀποζητᾶτε νὰ δοξάζεστε ὁ ἕνας ἀπό τὸν ἄλλο καὶ δὲν ἐπιδιώκετε τὴ δόξα πού πηγάζει ἀπό τὸν μοναδικὸ Θεό»;
Ἂν ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ μᾶς παραχώρησε ἀξιώματα καὶ ἐξουσία, ἄς γίνουμε, μέσω αὐτῶν, εὐεργέτες τῶν ἀνθρώπων. Ἄς φτύσουμε τὸ φοβερὸ ἐκεῖνο δηλητήριο τὸ τόσο ἐπικίνδυνο γιὰ τὴν ψυχή μας, τὸν ἄλογο ἐγωϊσμό, ποὺ κάνει τοὺς ἀνθρώπους ἄρρωστους, ἤ μᾶλλον θηρία καὶ δαίμονες, μάστιγες τῆς ἀνθρωπότητας καὶ ἐχθρούς τοῦ ἑαυτοῦ τους». (Τά κείμενα πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου)
