Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ
«Ἀσκητικές ἐμπειρίες Α’»
«Πῶς θά ἀκολουθήσουμε καί θά μιμηθοῦμε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό» Ζ΄
«Ἄς ἀγαπήσουμε πάνω ἀπ’ ὅλα τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἄς τὸ προτιμήσουμε ἀπό καθετὶ ἄλλο. Ὅ,τι ἐναντιώνεται σ αὐτὸ ἂς τὸ μισήσουμε μ’ ἕνα μίσος εὐλαβικὸ καὶ εὐάρεστο στὸν Θεό. Ὅταν ἡ φθαρμένη ἀπό τὴν ἁμαρτία φύση μας ἐπαναστατεῖ ἐναντίον τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας, ἄς ἀντιστεκόμαστε στὴ φύση μας ἀποκρούοντας τὶς ἐπιθυμίες καὶ τὶς ἀπαιτήσεις της. Ὅσο πιὸ ἀποφασιστικὴ εἶναι ἡ ἀντίστασή μας, τόσο πιὸ μεγάλη θὰ εἶναι ἡ νίκη μας ἐπὶ τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς ὑποδουλωμένης στὴν ἁμαρτία φύσεώς μας, τόσο πιὸ γρήγορη καὶ πιὸ σταθερὴ θὰ εἶναι ἡ πνευματικὴ προκοπή μας.Ἂν οἱ συγγενεῖς μας θελήσουν νὰ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸ θέλημά Του, ἄς σταθοῦμε μπροστὰ τους ὅπως τὰ πρόβατα στοὺς λύκους. Τὰ πρόβατα, ὅταν τὰ πλησιάζουν λύκοι, οὔτε σὲ λύκους μεταβάλλονται οὔτε ἀπό τὰ δόντια τῶν λύκων προστατεύονται. Ἀντισταθεῖτε, διατηρώντας τὴν πιστότητά σας στὸν Θεὸ καὶ μὴν ὑποχωρώντας στὰ ἁμαρτωλὰ θελήματα τῶν ἀνθρώπων, ἔστω κι ἂν οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι οἱ πιὸ κοντινοὶ συγγενεῖς σας. Νὰ ὑπομένετε, ὡστόσο, μεγαλόψυχα τὶς προσβολές τους καὶ νὰ προσεύχεστε γιὰ τὴ σωτηρία τους. Σὲ καμιὰ περίπτωση νὰ μὴν τοὺς κακολογήσετε, σὲ καμιὰ περίπτωση νὰ μὴν τοὺς βλάψετε, ἐκδηλώνοντας τὴν κακία τῆς πεσμένης ἀνθρωπίνης φύσεως.Μὴ νομίσετε, εἶπε ὁ Σωτήρας, πὼς ἦρθα γιὰ νὰ ἐπιβάλω ἀναγκαστικὴ ὁμόνοια ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους. Δὲν ἦρθα νὰ φέρω τέτοια ὁμόνοια ἀλλὰ διαίρεση. Πράγματι, ὁ ἐρχομός μου ἔφερε τὸν χωρισμὸ τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν πατέρα του, τῆς θυγατέρας ἀπό τὴ μάνα της, τῆς νύφης ἀπό τὴν πεθερὰ της. Ἦρθα, προσθέτει ἑρμηνευτικὰ ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης, νὰ διχάσω τοὺς φίλους του Θεοῦ ἀπό τούς φίλους τοῦ κόσμου, τοὺς ὑλικοὺς ἀπό τούς πνευματικούς, τοὺς φιλόδοξους ἀπό τούς ταπεινούς. Ὁ Θεὸς ἱκανοποιεῖται μὲ τὸν διχασμό, ὅταν αὐτὸς ὀφείλεται στὴν ἀγάπη Του.Ὁ ψαλμωδὸς ὀνόμασε τὴ γῆ τόπο παροικίας, δηλαδὴ τόπο προσωρινῆς διαμονῆς, καὶ τὸν ἑαυτὸ του πάροικο καὶ παρεπίδημο, δηλαδὴ προσωρινὸ κάτοικο καὶ μετανάστη σὲ ξένη, θὰ λέγαμε, χώρα. Ὁλοφάνερη καὶ χειροπιαστὴ ἀλήθεια! Ἀλήθεια ποὺ λησμονιέται ἀπό τούς ἀνθρώπους παρὰ τὴν ἐμφάνειά της!Εἶμαι, λοιπόν, πάροικος στὴ γῆ: Ἦρθα ἐδῶ μὲ τὴ γέννησή μου καὶ θὰ φύγω μὲ τὸν θάνατό μου. Εἶμαι παρεπίδημος στὴ γῆ: Ἐξορίστηκα σ’ αὐτὴν διωγμένος ἀπό τὸν παράδεισο, ὅπου μόλυνα καὶ ἀσχήμισα τὸν ἑαυτό μου μὲ τὴν ἁμαρτία. Θ’ ἀφήσω, ὅμως, κάποτε τὸν τόπο τοῦτο τῆς ἐξορίας μου, ὅπου μ’ ἔστειλε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ μετανοήσω, νὰ καθαριστῶ ἀπό τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ γίνω πάλι ἄξιος τοῦ παραδείσου. Διαφορετικά, ἂν μείνω πεισματικὰ καὶ ὁριστικὰ ἀμετανόητος, θὰ ριχθῶ γιὰ πάντα στὶς φυλακὲς τοῦ ἅδη». (Τά κείμενα πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου)
