Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Ἀσκητικές ἐμπειρίες Α’»
«Ἡ Μετάνοια» Γ΄
«Μετανοεῖτε!
Θὰ χάσουμε, ἀδελφοί, ὁπωσδήποτε θὰ χάσουμε ὅλα τὰ φθαρτὰ ἀγαθά μας. Οἱ πλούσιοι θὰ χάσουν τὸν πλοῦτο τους, οἱ ἔνδοξοι θὰ χάσουν τὴ δόξα τους, οἱ νέοι θὰ χάσουν τὰ νιάτα τους, οἱ σοφοὶ θὰ χάσουν τὴ σοφία τους. Ἕνα μόνο αἰώνιο καὶ ἀληθινὸ ἀγαθὸ μποροῦμε νὰ ἀποκτήσουμε στὸ διάστημα τῆς ἐπίγειας ξενητιᾶς μας: τὴ γνώση τοῦ Θεοῦ (Θεογνωσία), τὴν καταλλαγὴ καί τήν ἕνωση μὲ τὸν Θεό, τὴν ὁποία μᾶς χάρισε ὁ Χριστός. Ἀλλά, γιὰ ν’ ἀποκτήσουμε τὸ κορυφαῖο αὐτὸ ἀγαθό, πρέπει νὰ ἐγκαταλείψουμε τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή, πρέπει νὰ τὴ μισήσουμε.
Μετανοεῖτε!
Τί σημαίνει μετανοῶ; Μετανοῶ σημαίνει συνειδητοποιῶ τὶς ἁμαρτίες μου, μεταμελοῦμαι γι’ αὐτὲς καὶ δὲν τὶς ἐπαναλαμβάνω, ὅπως ἔλεγε κάποιος μεγάλος ὅσιος. Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο πολλοὶ ἁμαρτωλοὶ ἔγιναν ἅγιοι, πολλοὶ ἄνομοι ἔγιναν δίκαιοι.
Μετανοεῖτε!
Πετάξτε ἀπό πάνω σας ὄχι μόνο τὶς φανερὲς ἁμαρτίες -τὸν φόνο, τὴν κλοπή, τὴν πορνεία, τὸν ὅρκο, τὸ ψέμα-, ἀλλά καὶ τὶς ψυχόλεθρες διασκεδάσεις καὶ τὶς σωματικὲς ἀπολαύσεις καὶ τὶς μάταιες ὀνειροπολήσεις καὶ τοὺς κακοὺς λογισμούς, ὅλα ὅσα ἀπαγορεύει τὸ ἱερό Εὐαγγέλιο. Καθαριστεῖτε ἀπό τὴ βρωμιὰ τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς σας, λουστεῖτε μὲ τὰ δάκρυα τῆς ἀληθινῆς μετάνοιας.
Ὅταν βρίσκεσαι σὲ κατάσταση ἀκηδίας καὶ ψυχικῆς ἀτονίας, μὴ συλλογιστεῖς: Ἔπεσα σὲ βαριὲς ἁμαρτίες, ἀπέκτησα μὲ τὴν πολύχρονη ἁμαρτωλὴ ζωὴ κακὲς συνήθειες, πού, μὲ τὸν καιρό, ἔγιναν σὰν φυσικὲς ἰδιότητες τῆς ψυχῆς μου. Ἔτσι δὲν εἶναι δυνατὴ πιὰ γιὰ μένα ἡ μετάνοια. Πρόκειται γιὰ σκοτεινὲς σκέψεις ποὺ σπέρνει μέσα σου ὁ ἐχθρός, χωρὶς νὰ τὸ ἀντιλαμβάνεσαι. Αὐτὸς γνωρίζει τὴ δύναμη τῆς μετάνοιας. Φοβᾶται, λοιπόν, μήπως μὲ τὴ μετάνοια ἀποτινάξεις τὸν ζυγό του, γι’ αὐτὸ προσπαθεῖ νὰ σὲ κρατήσει στὴν ἁμαρτία, ἀποδίδοντας συκοφαντικὰ ἀδυναμία θεραπείας στὸν παντοδύναμο Γιατρό, τὸν Θεό. Αὐτὸς ποὺ θέσπισε τὴ μετάνοια εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ σὲ ἔπλασε ἀπό τὸ τίποτα. Ὁ Πλάστης σου, λοιπόν, ἀκόμα πιὸ εὔκολα μπορεῖ νὰ σὲ ἀναπλάσει, μεταβάλλοντας τὴν καρδιά σου ἀπό φιλάμαρτη σὲ φιλάρετη, ἀπό φιλόσαρκη, φιλήδονη καὶ κακοπροαίρετη σὲ καθαρή, πνευματικὴ καὶ ἅγια.
Ἄς γνωρίσουμε, ἀδελφοί, τὴν ἀνέκφραστη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν πεσμένο ἄνθρωπο. Ὁ Κύριος, ὁ ἀθῶος καὶ πανάγιος, ἐνανθρώπησε γιὰ νὰ ὑποστεῖ τὴ θανατικὴ καταδίκη ποὺ ἔπρεπε σ’ ἐμᾶς, τοὺς ἔνοχους, καὶ νὰ μᾶς λυτρώσει ἔτσι ἀπό τὸν θάνατο. Τί Τὸν ἔφερε σ’ ἐμᾶς ἐδῶ, στὴ γῆ, τὴ χώρα τῆς ἐξορίας μας; Μήπως ἡ ἀρετή μας; Κάθε ἄλλο! Τὸν ἔφερε ἡ οἰκτρὴ κατάσταση στὴν ὁποία βρεθήκαμε λόγω τῆς ἁμαρτωλότητάς μας.
Ἄς ἔχουμε θάρρος, ἁμαρτωλοί μου ἀδελφοί. Γιὰ μᾶς ἀκριβῶς ὁ Κύριος πραγματοποίησε τὸ μεγάλο ἔργο τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του. Μὲ τὴν ἀκατάληπτη εὐσπλαχνία Του ἔριξε τὸ βλέμμα Του στὴν ἀσθένειά μας. Ἄς πάψουμε νά διστάζουμε! Ἄς πάψουμε νὰ καταθλιβόμαστε καὶ νὰ ταλαντευόμαστε! Γεμάτοι πίστη, ζῆλο καὶ εὐγνωμοσύνη, ἄς πλησιάσουμε στὴ μετάνοια καὶ μ’ αὐτὴν ἂς συμφιλιωθοῦμε μὲ τὸν Θεό. Καὶ ὁ ἁμαρτωλός, λέει ὁ Κύριος, ἂν μετανοήσει γιὰ ὅλες τὶς ἁμαρτίες, ποὺ ἔκανε, καὶ τηρήσει ὅλες τὶς ἐντολές μου καὶ ἐφαρμόσει δικαιοσύνη καὶ εὐσπλαχνία, ὁπωσδήποτε θὰ ζήσει καὶ δὲν θὰ πεθάνει. Ὅλα τὰ ἁμαρτήματα, ποὺ εἶχε κάνει, θὰ ξεχαστοῦν θὰ ζήσει πιὰ μὲ τὴν ἀρετὴ του. Τέτοιαν ὑπόσχεση δίνει ὁ Θεὸς στὸν ἁμαρτωλὸ μὲ τὸ στόμα τοῦ μεγάλου προφήτη Του.
Ἄς ἀνταποκριθοῦμε μὲ τὶς μικρὲς δυνάμεις μας στὴ μεγάλη ἀγάπη τοῦ Κυρίου, ἄς ἀνταποκριθοῦμε ὅσο εἶναι δυνατὸ νὰ ἀνταποκριθεῖ ἕνα πλάσμα, καὶ μάλιστα πλάσμα πεσμένο, στὴν ἀγάπη τοῦ Πλάστη του. Ἄς μετανοήσουμε! Καὶ ἂς μετανοήσουμε ὄχι μόνο μὲ τὰ χείλη. Ἄς ἐκδηλώσουμε τὴ μετάνοιά μας ὄχι μόνο μὲ λίγα φευγαλέα δάκρυα, ὄχι μόνο μὲ τὴ σωματικὴ συμμετοχὴ στὴν ἐκκλησιαστικὴ λατρεία καὶ τὴν τυπικὴ ἐκτέλεση κάποιων καλῶν πράξεων, ὅπως ἔκαναν οἱ Φαρισαῖοι. Μαζὶ μὲ τὰ δάκρυα καὶ τὴν ἐξωτερικὴ εὐλάβεια, ἄς προσφέρουμε στὸν Θεὸ καὶ τὸν καλὸ καρπὸ τῆς ἀληθινῆς μετάνοιας: Ἄς μεταβάλουμε τὴ ζωή μας, ἄς τὴν κάνουμε, ἀπό ζωὴ ἁμαρτωλή, ζωὴ εὐαγγελική». (Τά κείμενα πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου)
