Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Ἀσκητικές ἐμπειρίες Α’»
«Ἡ μελέτη τοῦ Εὐαγγελίου» Β΄
«Μὲ συντριμμένο πνεῦμα νὰ προσεύχεσαι στὸν Κύριο, γιὰ νὰ σοῦ ἀνοίξει τὰ μάτια, νὰ δεῖς τὰ θαύματα ποὺ κρύβονται στὸν νόμο Του, στὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἀνοίγει τὰ μάτια τῆς ψυχῆς καὶ ἐπιτελεῖ θαυμαστὰ τὴ θεραπεία της ἀπό τὴν ἁμαρτία. Οἱ θεραπεῖες τῶν σωμάτων, ποὺ ἐπιτελοῦσε ὁ Κύριος, ἦταν ἁπλῶς εἰκονισμοὶ καὶ ἀποδείξεις τῶν θεραπειῶν τῶν ψυχῶν, ἀποδείξεις ἀναγκαῖες γιὰ τοὺς σαρκικοὺς ἀνθρώπους μὲ τὸν τυφλωμένο ἀπό τὴ φιληδονία νοῦ.
Διάβαζε τὸ Εὐαγγέλιο μὲ μεγάλη εὐλάβεια καὶ προσοχή. Κανένα χωρίο του μὴ θεωρήσεις ἀσήμαντο, κανένα χωρίο του μὴν παρατρέξεις ἀνεξέταστα. Κάθε γιώτα τοῦ Εὐαγγελίου ἀκτινοβολεῖ ζωή. Ἡ ἀδιαφορία γιὰ τὴ ζωὴ εἶναι θάνατος.
Διαβάζοντας γιὰ τοὺς λεπρούς, τοὺς παράλυτους, τοὺς τυφλούς, τοὺς χωλοὺς καὶ τοὺς δαιμονισμένους, ποὺ θεράπευε ὁ Κύριος, νὰ συλλογίζεσαι πὼς ἡ ψυχή σου, καταπληγωμένη ἀπό τὴν ἁμαρτία καὶ αἰχμαλωτισμένη ἀπό τούς δαίμονες, μοιάζει σ’ αὐτοὺς τοὺς ἄρρωστους. Νὰ διδαχθεῖς ἀπό τὸ Εὐαγγέλιο τὴν πίστη τους. Ὁ Κύριος θὰ κάνει καλὰ κι ἐσένα, ἂν μὲ πίστη, ὅπως ἐκεῖνοι, Τὸν ἱκετεύεις ἀκατάπαυστα γιὰ τὴ θεραπεία σου.
Γιὰ ν’ ἀξιωθεῖς νὰ λάβεις τὴν ἴαση, πρέπει ν’ ἀποκτήσεις κατάλληλη ψυχικὴ διάθεση. Τὴν ἴαση λαβαίνουν ὅσοι ἔχουν ἐπίγνωση τῆς ἁμαρτωλότητάς τους καὶ παίρνουν ἀπόφαση νὰ τὴν ἐγκαταλείψουν. Ὁ Σωτήρας εἶναι ἄχρηστος στοὺς ὑπερήφανους δικαίους, στὴν πραγματικότητα ἁμαρτωλούς, ποὺ δὲν βλέπουν τὴν ἁμαρτωλότητά τους.
Τὸ νὰ δεῖ κανεὶς τὴν ἁμαρτωλότητα, τὴν πτώση ὅλου τοῦ ἀνθρώπινου γένους, εἶναι ἰδιαίτερο χάρισμα τοῦ Θεοῦ. Ζήτησέ Του αὐτὸ τὸ χάρισμα, καί, ὅταν τὸ λάβεις, θὰ σοῦ γίνει πολὺ περισσότερο κατανοητὸ τὸ βιβλίο τοῦ οὐράνιου Γιατροῦ, τὸ Εὐαγγέλιο.
Προσπάθησε νὰ κάνεις οἰκεῖο στὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά σου τὸ Εὐαγγέλιο. Ἄς πλέει ὁ νοῦς σου μέσα του, ἄς ζεῖ μέσα του. Ἔτσι πιὸ εὔκολα ὅλη σου ἡ δραστηριότητα θὰ γίνει εὐαγγελική. Αὐτὸ μπορεῖ ὁ καθένας νὰ τὸ πετύχει μὲ τὴν ἀκατάπαυστη ἐντρύφηση στὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν εὐλαβικὴ μελέτη του.
Ὁ ὅσιος Παχώμιος ὁ Μέγας (15 Μαΐου), ἕνας ἀπό τούς πιὸ ὀνομαστοὺς ἀρχαίους πατέρες, γνώριζε ἀπ’ ἔξω τὸ Εὐαγγέλιο. Ἔπειτα ἀπό θεία ἀποκάλυψη, μάλιστα, παρακινοῦσε καὶ τοὺς μαθητές του νὰ τὸ μαθαίνουν. Ἔτσι τὸ Εὐαγγέλιο τοὺς συντρόφευε καὶ τοὺς χειραγωγοῦσε παντοῦ καὶ πάντα.
Γιατί, ἄραγε, οἱ σύγχρονοι χριστιανοὶ παιδαγωγοὶ δὲν στολίζουν τὸν νοῦ τῶν ἀθώων μικρῶν παιδιῶν μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, ἀντὶ νὰ τὸ γεμίζουν μὲ τοὺς μύθους τοῦ Αἰσώπου καὶ ἄλλες μάταιες γνώσεις;
Τί εὐτυχία, τί πλοῦτος ἡ ἀπομνημόνευση τοῦ Εὐαγγελίου! Δὲν ἔχουμε, βλέπετε, τὴ δυνατότητα νὰ προβλέπουμε τὶς μεταλλαγὲς τῶν βιοτικῶν μας συνθηκῶν καὶ τὶς συμφορὲς ποὺ θὰ μᾶς βροῦν στὴ διάρκεια τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας.Ἔτσι, τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ ἔχει ἀποθηκευθεῖ στὴ μνήμη, μελετᾶται ἀπὸ τὸν τυφλό, ἀκολουθεῖ τὸν κατάδικο στὴ φυλακή, συνομιλεῖ μὲ τὸν ἀγρότη στὸ χωράφι, νουθετεῖ τὸν δικαστὴ στὸ δικαστήριο, χειραγωγεῖ τὸν ἔμπορο στὴν ἀγορά, παρηγορεῖ τὸν ἄρρωστο στὸν καιρὸ τῆς κουραστικῆς ἀϋπνίας καὶ τῆς βαριᾶς μοναξιᾶς του.
Μὴν ἀποτολμήσεις, πάντως, νὰ ἐξηγήσεις μόνος σου τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὰ ἄλλα βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ποὺ γράφτηκαν ἀπό τούς προφῆτες καὶ τοὺς ἀποστόλους ὄχι αὐθαίρετα ἀλλά μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἅγιου Πνεύματος. Ἄν, λοιπόν, δὲν γράφτηκαν αὐθαίρετα, δὲν εἶναι ἀλόγιστο τὸ νὰ ἑρμηνεύονται αὐθαίρετα;
Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἔγραψε μέσω τῶν προφητῶν καί τῶν ἀποστόλων τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν ἑρμήνευσε μέσω τῶν ἁγίων πατέρων. Τόσο ἡ δυνατότητα καταγραφῆς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ὅσο καὶ ἡ δυνατότητα ἑρμηνείας του ἀποτελοῦν δῶρα, χαρίσματα τοῦ Ἅγιου Πνεύματος. Αὐτὸ καὶ μόνο δέχεται ἡ ἁγία Ὄρθοδοξη Ἐκκλησία. Αὐτὸ καὶ μόνο δέχονται τὰ γνήσια παιδιά της». (Τά κείμενα πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου)
