Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Ἀσκητικές ἐμπειρίες Α’»
«Ἡ μελέτη τῶν ἔργων τῶν ἁγίων πατέρων» Α΄
«Ἰδιαίτερη ἐπίδραση ἀσκεῖ στὴν ψυχὴ ἐνὸς ἀνθρώπου ἡ γνωριμία καὶ ἐπικοινωνία του μὲ ἄλλους ἀνθρώπους. Σοφία τοῦ χαρίζει ἡ ἐπικοινωνία του μ’ ἕναν σοφό, ὑψηλὲς σκέψεις καὶ ὡραῖα αἰσθήματα ἡ ἐπικοινωνία του μ’ ἕναν ποιητή, γεωγραφικὲς γνώσεις ἡ ἐπικοινωνία του μ’ ἕναν περιηγητή. Καί, βέβαια, ἡ γνωριμία καὶ ἐπικοινωνία του μὲ τοὺς ἁγίους τὸν φέρνει κοντὰ στὴν ἁγιότητα, τὸν κάνει, ἂν τὸ θέλει κι αὐτός, ἅγιο. «Μαζὶ μὲ τὸν ὅσιο», λέει ὁ ψαλμωδός, «θὰ εἶσαι κι ἐσὺ ὅσιος, μαζὶ μὲ τὸν ἀθῶο ἄνθρωπο θὰ εἶσαι κι ἐσὺ ἀθῶος καὶ μαζὶ μὲ τὸν ἐκλεκτὸ θὰ εἶσαι ἐκλεκτός».
Θέλεις νὰ ἀνήκεις στὴν οὐράνια κοινωνία τῶν ἁγίων; Θέλεις νὰ γίνεις μέτοχός της μακαριότητάς τους; Πλησίασέ τους καὶ γνώρισέ τους ἀπό τώρα, ἀπό τὴ σύντομη ἐπίγεια ζωή, τὴν ὁποία ἡ Γραφὴ δὲν ὀνομάζει κὰν ζωὴ ἄλλα προσωρινὴ διαμονή. Ὅταν βγεῖς ἀπό τὴν πρόσκαιρη κατοικία σου, τὸ σῶμα, ἐκεῖνοι θὰ σὲ δεχθοῦν κοντά τους σὰν γνώριμό τους καὶ φίλο τους.
Δὲν ὑπάρχει πιὸ στενὴ γνωριμία, πιὸ στενὴ σχέση ἀπ’ αὐτὴν ποὺ δημιουργεῖ ἡ ταυτότητα σκέψεων, αἰσθημάτων καὶ σκοπῶν. Ὅπου ὑπάρχει ὁμοφροσύνη, ἐκεῖ θὰ ὑπάρχει ὁπωσδήποτε καὶ ὁμοψυχία, ἐκεῖ καὶ ἕνας σκοπός, ἐκεῖ καὶ κοινὴ προσπάθεια καὶ κοινὴ ἐπιτυχία.
Οἰκειώσου τὴ σκέψη καί τό πνεῦμα τῶν ἁγίων πατέρων, μελετώντας τὰ ἔργα τους. Οἱ ἅγιοι πατέρες ἐκπλήρωσαν τὸν σκοπό τους, τὴ σωτηρία. Ὅμοια κι ἐσύ θὰ ἐκπληρώσεις τὸν σκοπό σου, θὰ σωθεῖς, ἂν γίνεις ὁμόγνωμος, ὁμόβουλος καὶ ὁμόψυχος τῶν ἁγίων πατέρων.
Ὁ οὐρανὸς δέχτηκε τοὺς ἁγίους πατέρες στὰ μακάρια σκηνώματά του. Ἔτσι ἔδειξε πὼς ἐπιδοκιμάζει τὶς σκέψεις, τὰ αἰσθήματα καὶ τὶς πράξεις τῶν ἁγίων πατέρων, ποὺ κατέθεσαν τὸν νοῦ, τὴν καρδιὰ καί τή βιοτή τους στὰ συγγράμματά τους. Αὐτὸ σημαίνει πὼς ἡ πνευματικὴ χειραγωγία μας ἀπὸ τὰ ἁγιοπατερικά συγγράμματα εἶναι ἀπόλυτα ἀξιόπιστη, ἐπικυρωμένη ἀπό τὸν ἴδιο τὸν οὐρανό!
Ὅλα τὰ ἔργα τῶν ἁγίων πατέρων γράφτηκαν μὲ τὸν φωτισμὸ καὶ τὴν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θαυμαστὴ εἶναι ἡ συμφωνία τους, θαυμαστὴ καὶ ἡ χρήση τους. Ὅποιος χειραγωγεῖται ἀπ’ αὐτά, δίχως ἀμφιβολία χειραγωγεῖται ἀπό τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.
Ὅλα τὰ νερὰ τῆς γῆς χύνονται καὶ συνενώνονται στὸν ὠκεανό. Ὅλα τὰ ἔργα τῶν πατέρων συνενώνονται στὸ Εὐαγγέλιο. Ὅλα μᾶς διδάσκουν τὴν ἀκριβῆ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ. Ὅλων ἀρχὴ καὶ τέλος, πηγὴ καὶ πεμπτουσία εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο». (Τά κείμενα πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου)
