«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»
Ἡ Θεία Χάρη λειτουργεῖ στὴν καρδιὰ σὰν προζύμι στὸ ζυμάρι (γ)
Τότε ἀρχίζει ἡ θαυμαστή αὐτὴ διαδικασία τῆς παλιγγενεσίας τῆς ψυχῆς. Ὅταν φυτεύουμε ἕνα σπόρο ξέρουμε ὅτι πρέπει νὰ τὸν φροντίζουμε καὶ νὰ δώσουμε πολὺ κόπο γιὰ νὰ γίνει δένδρο καὶ νὰ φέρει καρπούς. Ὁ γεωργὸς ἔχει ἐδῶ πολλὴ δουλειά· πρέπει νὰ λιπαίνει, νὰ ποτίζει καὶ μὲ κάθε τρόπο νὰ φροντίζει τὸ φυτό. Τὸ ἴδιο καὶ ἐμεῖς πρέπει πολὺ νὰ κοπιάσουμε γιὰ νὰ φυτευθεῖ καὶ νὰ μεγαλώσει μέσα μας ὁ σπόρος τοῦ θείου λόγου. Δὲν μποροῦμε ὅλα νὰ τὰ ἀφήσουμε στὸν Θεό, πρέπει καὶ ἐμεῖς ἀπὸ τὸ μέρος μας νὰ κινηθοῦμε. Νὰ μὴν ἀφήσουμε νὰ πνίξουν τὸ σπόρο τὰ ἀγκάθια καὶ τὰ τριβόλια τῆς κοσμικῆς ζωῆς.
Πολλὲς φορὲς ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πέφτει σὲ ἔδαφος πετρῶδες ὅπου ὑπάρχει πολὺ λίγο χῶμα. Ὁ σπόρος φυτρώνει ἀμέσως ἀλλὰ δὲν ἀποκτᾶ γερὲς ρίζες. Γι’ αὐτὸ μόλις ἀνατείλει ὁ ἥλιος ξεραίνεται καὶ μόλις φυσήξει δυνατὸς ἄνεμος καταστρέφεται. Ἔτσι εἶναι οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι δέχονται τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ στὴν καρδιὰ τους ἀλλὰ οἱ βιοτικὲς μέριμνες δὲν τοὺς ἀφήνουν νὰ φροντίσουν τὸν σπόρο. Πόσοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ δὲν προσέχουν τὸν σπόρο τοῦ θείου λόγου ἀλλὰ στρέφουν τὸ νοῦ τους σὲ φροντίδες καὶ ἀπασχολήσεις κοσμικὲς καὶ ἀφήνουν τὸν σπόρο καὶ ξεραίνεται! Βλέπετε πόσο σημαντικὸ εἶναι νὰ φροντίζουμε τὴν καρδιά μας καὶ νὰ μὴν ἀφήσουμε τὸν σπόρο τοῦ θείου λόγου νὰ ξεραθεῖ! Πολλοὺς κόπους πρέπει νὰ καταβάλουμε γιὰ νὰ τὸ πετύχουμε. Ἄλλωστε αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας· ζοῦμε γιὰ νὰ γίνουμε υἱοὶ τοῦ Θεοῦ καὶ φίλοι του, νὰ πλησιάσουμε τὸν Θεό. Τὸν πετυχαίνουμε ὅταν ὅλες οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς μας συγκεντρώνονται στὴν ἀνάπτυξη τοῦ σπόρου τοῦ θείου λόγου στὴν καρδιά μας.
Νὰ μὴν μείνουμε ἄκαρποι. Πάντα μὲ προσοχὴ νὰ φυλᾶμε τὴν θεία χάρη ποὺ ἐλάβαμε ἀπό τὸν Κύριον Ἰησοῦ Χριστό. Γιὰ νὰ μᾶς κάνει κοινωνοὺς αὐτῆς τῆς χάριτος, ποὺ δίνεται μόνο στοὺς ἐκλεκτούς, καὶ γιὰ νὰ μᾶς καταστήσει ἱκανοὺς νὰ πλησιάσουμε τὸν Θεό, ἔκανε ὁ Θεὸς ἔργο πραγματικὰ θαυμαστό· μᾶς ἔδωσε νὰ πιοῦμε τὸ Αἷμα του ποὺ τὸ ἔχυσε πάνω στὸν Σταυρὸ τοῦ Γολγοθᾶ. Καὶ γιὰ νὰ βλαστήσουμε, ὡς ἄνθη καθαρὰ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, μᾶς ἔδωσε ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ νὰ φᾶμε τὸ Σῶμα του. Τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ τὰ λαμβάνουμε στὸ μεγάλο καὶ φοβερὸ μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας. Ποτὲ νὰ μὴν πλησιάζουμε τὸ ποτήριο τοῦ μυστηρίου μὲ καρδιὰ χλιαρὴ ἀλλὰ μὲ δέος καὶ φόβο μεγάλο. Νὰ μεταλαμβάνουμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων γνωρίζοντας ὅτι αὐτὰ μεγαλώνουν μέσα μας σπόρο μεγάλο καὶ ἱερό. Ἀμήν.» (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
