«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»
«Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε» (α)
«Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε· ἐν ὧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ὧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν. Τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς; Ἢ πῶς ἐρεῖς τῷ ἀδελφῷ σου, ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος ἀπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ ἰδοὺ ἡ δοκὸς ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σου; Ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Ματθ. 7, 15).
Τί σημαίνει αὐτὸς ὁ λόγος; Ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός μᾶς ἀπαγορεύει νὰ λέμε στὸν πόρνο ὅτι εἶναι πόρνος καὶ νὰ κρίνουμε τοὺς ληστὲς καὶ τοὺς φονιάδες; Ἀσφαλῶς ὄχι. Ἡ ἀπαγόρευση ἐδῶ ἔχει ἄλλη σημασία. Καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ κρίνουμε τοὺς ἀδελφούς μας «Σὺ δὲ τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου; Ή καὶ σὺ τί ἐξουθενεῖς τὸν ἀδελφόν σου; Πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ» (Ρω. 14, 10). Ὅπως βλέπετε ὁ ἀπόστολος ἐδῶ εἶναι κατηγορηματικός· σὲ καμμία περίπτωση δὲν μποροῦμε νὰ κατακρίνουμε τὸν συνάνθρωπό μας. Ἀλλά ὁ ἴδιος στὶς δυὸ ἐπιστολὲς του πρὸς Τιμόθεο λέει· «Ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ» (Β΄ Τι. 4, 2), καὶ «Τοὺς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων ἔλεγχε» (Α΄ Τι. 5, 20).
Στὸ 23ο κεφάλαιο τοῦ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγελίου βλέπουμε πὼς ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἐλέγχει τοὺς γραμματεῖς καὶ τοὺς φαρισαίους καὶ τοὺς λέει· «Οὐαί ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί» (Μθ. 23, 15). Χρησιμοποιεῖ πολὺ σκληρὰ λόγια, τοὺς κατακρίνει καὶ τοὺς ὀνομάζει ὑποκριτές. Φαίνεται πὼς αὐτὸ δὲν συμφωνεῖ μὲ τὴν ἐντολὴ ποὺ ὁ ἴδιος δίνει. Τὴν ἴδια «ἀσυμφωνία» παρατηροῦμε καὶ στὸν ἀπόστολο Παῦλο. Εἶναι ὅμως δυνατὸν νὰ ὑπάρχει ἀσυμφωνία στὸν Κύριο καὶ στὸν ἀπόστολό του; Δὲν εἶναι δυνατὸν ἀλλά καὶ δὲν ὑπάρχει καὶ θὰ τὸ καταλάβουμε μόλις ἐξετάσουμε τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ καὶ μποῦμε βαθιὰ στὴν οὐσία του.
Τὴν ἐξήγηση βρίσκουμε στὰ παρακάτω λόγια τοῦ Κυρίου· «Τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς;» (Μθ. 7, 3). Αὐτὸ σημαίνει ὅτι μᾶς ἀπαγορεύει νὰ εἴμαστε αὐστηροὶ κριτὲς τῶν ἀδελφῶν μας καὶ νὰ ἐνεργοῦμε μὲ τὸν τρόπο ποὺ συνήθως ἐνεργοῦν οἳ ἄνθρωποι ποὺ τὶς δικές τους ἁμαρτίες δὲν προσέχουν ἐνῶ τὰ μικρὰ παραπτώματα τῶν ἄλλων τὰ βλέπουν. Ἀφοῦ εἴμαστε γεμάτοι ἁμαρτία, πῶς μποροῦμε νὰ κρίνουμε τὸν συνάνθρωπο γιὰ κάποιο μικρὸ σφάλμα;» (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
