ΚΕΙΜΕΝΟ
«Γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος· μακάριος ἀνήρ, ὅς ἐλπίζει ἐπ’ αὐτόν.»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
“Δοκιμάσατε διά τῆς πείρας σας καί πείσθητε διά τῶν πραγμάτων περί τοῦ ὅτι εἶναι ἀγαθός καί εὐεργετικός καί προστάτης τῶν ἐπικαλουμένων αὐτόν ὁ Κύριος. Μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἐλπίζει εἰς αὐτόν. (Ἀπό τήν “Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας” τ.10ος, ἔκδοση “Ο ΣΩΤΗΡ”).
ΣΧΟΛΙΟ
“Τό λέγει ἀπό τήν πεῖραν του ὁ θεόπνευστος ψαλμωδός. Προσεπάθει νά ζῇ ὁ ἴδιος εἰς συνεχῆ ἐπικοινωνίαν μέ τόν Θεόν ὁ νοῦς του πάντοτε εἰς τόν Θεόν ἐστρέφετο. Μέ τάς προσευχάς του τόν Θεόν ἐδοξολόγει καί τήν παντοδύναμον προστασίαν του ἐζήτει. Εἰς τά «ἀγαπητά σκηνώματα» τοῦ «Κυρίου τῶν δυνάμεων», εἰς τόν κατ’ ἐξοχήν τόπον τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ εὕρισκε τέρψιν καί ἀγαλλίασιν ἀπερίγραπτον. Καί προσκαλεῖ λοιπόν κάθε ἄνθρωπον νά δοκιμάσῃ ὁ ἴδιος καί νά πεισθῇ ἐκ τῶν πραγμάτων πόσον ἀγαθός καί εὐεργετικός εἶναι ὁ Κύριος δι’ ἐκείνους πού τόν ἐπικαλοῦνται. Διότι, πράγματι, μόνον ἐκεῖνος πού τό ἀπήλαυσεν εἶναι εἰς θέσιν νά λέγῃ ὅτι πράγματι εἶναι «χρηστός ὁ Κύριος». Δι’ αὐτό συνδέεται καί ἑνοῦται μέ τόν Κύριον. Ἡ πικρία καί ἡ δυστυχία πού δοκιμάζει ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, γίνονται συνήθως γνωσταί καί εἰς τούς ἄλλους, διότι ἔχουν πολλάκις συνεπείας καί ἀποτελέσματα. Την γλυκύτητα ὅμως πού ἀπολαμβάνει ὁ μετά τοῦ Θεοῦ ἡνωμενος ἄνθρωπος δέν ἠμπορεῖ κανεἰς ἄλλος νά τήν αἰσθανθεῖ καί νά τήν κατανοήσῃ εἰς ὅλον της τό βάθος καί τό πλάτος. Χρειάζεται νά τήν δοκιμάσει ὁ ἴδιος προσωπικῶς. Καί τότε θά εἶναι εἰς θέσιν νά γνωρίζῃ πόσον εὐτυχής γίνεται ὁ ἄνθρωπος, ὅπως καί ὁ προφήτης, ὁ ὁποῖος ἐδοκίμασε τήν γλυκύτητα τῆς ἐναρέτου ζωῆς. Γι’ αὐυό προτρέπει ὅλους νά δοκιμάσουν. Δοκιμάσατε καί θά πεισθῆτε. «Γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος».
«Χρηστός ὁ Κύριος». Ὅλαι αἱ τελειότητες καί αἱ καλωσύναι, ὅλαι αἱ τερπνότητες καί αἱ ὠραιότητες ὑπάρχουν εἰς τόν Κύριον. Αὐτός συγκεντρώνει πᾶσαν ἀρετήν καί πᾶσαν τελειότητα. Τί εἶναι ἡ ἀρετή καί τοῦ ἁγιοτέρου ἀνθρώπου ἐμπρός εἰς τήν ἄπειρον ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ; Τί εἶναι ἡ χαρά καί ἡ εἰρήνη πού ἀπολαμβάνει καί ὁ εὐσεβέστερος ἄνθρωπος, ἐμπρός εἰς τόν ἀπύθμενον ὠκεανόν τῆς θείας μακαριότητος; ἐάν ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ζῇ μέ πίστιν καί εὐλάβειαν εἶναι εὐτυχής καί γαλήνιος, ὁ ἄπειρος ὅμως Θεός, ἡ πηγή παντός καλοῦ καί ἀγαθοῦ, εἰς ποίαν ἀνέκφραστον κατάστασιν εὐδαιμονίας εὑρίσκεται; Καί εἰς αὐτήν τήν μακαριότητα του καλεῖ καί ἡμᾶς ὁ Θεός νά γίνωμεν μέτοχοι, νά τήν ἀπολαύσωμεν καί ἡμεῖς. Ὅταν εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐν μέσω ἀνθρώπων εὐτυχισμένων, συμμετέχει εἰς τήν εὐτυχίαν των καί ἀπολαμβάνει καί αὐτός μέρος ἀπό τήν χαράν των. Ὅσον δέ στενὠτερος εἶναι ό σύνδεσμος πρός τά εὐτυχισμένα αὐτά πρόσωπα, τόσον καί ἡ χαρά του εἶναι μεγαλυτέρα. Ἀλλ’ αὐτό συμβαίνει ἀσυγκρίτως περισσότερον ὅταν ὁ πιστός προσπαθῇ νά ζῇ ὅσον τό δυνατόν πλησιέστερα πρός τόν Θεόν. Τότε εὑρίσκεται εἰς κατάστασιν εὐτυχίας, τήν ὁποίαν κανένα ἀπό τά ἐπίγεια ὄντα δέν θά εἶναι εἰς θέσιν νά τοῦ προμηθεύσῃ.
Δέν εἶναι ὅμως μόνον αὐτό. Ὄταν ζῇ ὁ πιστός συμφώνως μέ τάς ἐντολάς τοῦ Κυρίου, δέχεται ἀκόμη πλουσιωτέρας τάς ἐκδηλώσεις τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί τούς θησαυρούς τῶν θείων ἀγαθῶν. Πλουσιόδωρος χορηγός ὁ Θεός, ἀνοίγει τούς ἀνεξαντλήτους θησαυρούς τῶν ἀγαθῶν του καί σκορπίζει πλουσίως πᾶν ὅ, τι ἡ πανσοφία καί ἡ ἀγάπη του κρίνει συμφέρον δι’ ἡμᾶς. Καί ἄν ἦτο δυνατόν νά ἐβλέπαμεν καί τάς ἀφανεῖς εὐεργεσίας τοῦ Παναγάθου οὐρανίου Πατρός πρός ἡμᾶς, θά ἐμέναμεν ἔκπληκτοι ἀπό τό ἀμέτρητον πλῆθος των.
«Γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος». Ἀλλ’ ἡ λειτουργική πρᾶξις τῆς Ἐκκλησίας μας ἐφαρμόζει τούς λόγους αὐτούς τοῦ προφήτου κατά τρόπον ἰδιαίτερον εἰς τό ἱερώτατον μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ὡς στοργική μητέρα ἡ Ἐκκλησία πρσκαλεῖ τά παιδιά της νά μετάσχουν εἰς τήν μυστικήν τοῦ Κυρίου τράπεζαν, νά γευθοῦν τόν «οὐράνιον ἄρτον, τήν τροφήν τοῦ παντός κόσμου», νά φάγουν τό σῶμα καί νά πίουν τό αἷμα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, διά νά ἀπολαύσουν ἐξαιρετικήν εὐφροσύνην καί νά δοκιμάσουν χαράν ἀνεκλάλητον. Καί πράγματι· ποῖος ἀληθινός Χριστιανός, πού ἔχει συναίσθησιν τοῦ ὕψους τοῦ θείου τούτου μυστηρίου καί κοινωνεῖ ὄχι ἀπό ἁπλῆν συνήθειαν ἀλλά μέ πόθον ζωηρόν διά νά ἑνωθῇ μέ τόν Κύριον, ποῖος θά ἀνταλλάξῃ τήν ἐκ τῆς θείας κοινωνίας πνευματικήν ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην μέ ὅλας ἔστω τάς ἀπολαύσεις καί τάς τέρψεις τοῦ κόσμου; Ὦ ἀδελφοί μου! Ὅσοι ἀμφιβάλλετε δι’ αὐτό, «γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος». Προσπαθήσατε νά γνωρίσετε τήν γλυκύτητα τῆς ἀληθινῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Παρακαλέσατε τόν Θεόν νά σᾶς βοηθήσῃ διά νά γνωρίσετε πόσον εἶναι καλός, πόσον εἶναι ἀγαθός, πόσην ἀγάπην ἔχει πρός ἡμᾶς, μέ πόσην στοργήν μᾶς περιβάλλει. Ἐρωτήσατε καί ἐκείνους πού τόν ἔχουν γνωρίσει περισσότερον ἀπό σᾶς νά σᾶς εἰποῦν πόσον εὐχάριστος, πόσον γλυκεῖα, πόσον εἰρηνική γίνεται «ἡ ζωή τοῦ ἀνθρὠπου κοντά εἰς τόν Θεόν.
Ἀγαθέ καί ἐλεῆμον Κύριε, ἡ ψυχή μας πλημμυρίζει ἀπό εὐγνωμοσύνην πρός τήν Μεγαλωσύνην σου, διότι μᾶς ἠξίωσες νά γευθῶμεν τήν χρηστότητα σου. Μᾶς ἐχάρισες τό μέγα δῶρον νά δοκιμάζωμεν καί νά γνωρίζωμεν ἀπό τήν προσωπικήν μας πεῖραν τήν ἀνακούφισιν, τήν γλυκύτητα, τήν χαράν, τήν εἰρήνην πού χαρίζεις εἰς ὅσους σέ πλησιάζουν καί ζοῦν ἡνωμένοι μαζί σου. Ἀξίωσέ μας νά μήν ἀπομακρυνθῶμεν ποτέ ἀπό σέ. Ὅσον περνᾷ ὁ καιρός καί πλησιάζομεν περισσότερον πρός τό τέρμα τοῦ ἐπιγείου βίου μας, δίδε μας τήν χάριν σου διά νά συνδεώμεθα στενώτερον μαζί σου, διά νά ἀπολαμβάνωμεν τάς θείας δωρεάς σου. Δῶσε, Κύριε, τήν χάριν σου καί εἰς ἐκείνους πού εὑρίσκονται ἀκόμη μακράν ἀπό σέ, ὥστε νά θελήσουν νά σέ πλησιάσουν, νά σέ γνωρίσουν ὡς σωτῆρα των καί νά εὐφρανθοῦν ἀπό τάς δωρεάς σου. Καί ὅλους μαζί, εὐφραινομένους ἀπό τώρα ἀπό τήν θείαν σου εὐλογίαν, συγκέντρωσέ μας, ὅταν σύ εὐδοκήσῃς, εἰς τήν μόνιμον καί αἰώνιαν εὐτυχίαν, τήν βασιλείαν σου τήν ἐπουράνιον. Ἀμήν.
( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Χριστοφ.Παπουτσοπούλου «Λόγοι τῆς Χάριτος», ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
