ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ Σίμων Πέτρος· Κύριε, πρός τίνα ἀπελευσόμεθα; ῥηματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις·»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
« Εἰς τήν ἐρώτησιν λοιπόν ταύτην ἀπήντησεν εἰς αὐτόν ὁ Σίμων Πέτρος· Κύριε, πρός ποῖον ἄλλον διδάσκαλον νά ἀπέλθωμεν; Σύ ἔχεις λόγια, πού μεταδίδουν ζωήν αἰώνιον». ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
ΣΧΟΛΙΟ
Κύριος ἐπί μακρόν εἶχεν ἀναπτύξει πρωτοφανεῖς καί οὐρανίας διδασκαλίας. Νωθροί ὅμως κατά τήν καρδίαν πολλοί ἀπό τούς ἀκροατάς του δέν ἀντελαμβάνοντο τό βαθύτερον πνευματικόν νόημά των, ἀλλά καί δέν ἐνδιεφέροντο νά τό γνωρίσουν. Ἐσκανδαλίζοντο, λοιπόν, καί παρεπονοῦντο, καί πολλοί ἔφευγαν μέ ἀδιαφορίαν καί περιφρόνησιν πρός τούς λόγους τῆς αἰωνίου ἀληθείας καί σοφίας. Τότε ἀκριβῶς ὁ Κύριος ἀπηύθυνεν εἰς τούς δώδεκα μαθητάς του τήν ἐρώτησιν: «Μή καί ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν;». Μήπως θέλετε καί σεῖς νά φύγετε, ὅπως ἔφυγαν οἱ ἄλλοι; Μήπως καί σεῖς παρανοεῖτε καί παρεξηγεῖτε τά λόγια μου; Ἀλλά τότε ὁ φλογερός Πέτρος, ἐξ ὀνόματος καί τῶν λοιπῶν Ἀποστόλων, ἔδωκε τήν ἀπάντησιν, εἰς τήν ὁποίαν διαλάμπει καί ἡ εἰλικρινῆς διάθεσις τῶν Ἀποστόλων, ἡ θερμή των πίστις καί ἡ ἀκλόνητος ἀφοσίωσίς των εἰς τόν θεῖον Διδάσκαλον. «Κύριε, πρός τίνα ἀπελευσόμεθα;». Πρός ποῖον ἄλλον διδάσκαλον εἶναι δυνατόν νά στραφῶμεν καί νά προσκολληθῶμεν; Σύ εἶσαι ὁ μοναδικός Διδάσκαλος, πού μᾶς ἦλθες ἀπό τόν οὐρανόν. Σύ μόνος «ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις».
«Ρήματα ζωῆς αἰωνίου»
Τό εἶχεν εἴπει ὀλίγον πρωτύτερα αὐτός ὁ Κύριος, ὅταν ἐδίδασκε τά πλήθη. «Τά ρήματα ἅ ἐγώ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμα ἐστι καί ζωή ἐστιν» (Ιωαν. στ’ 63). Τά λόγια μου καί ἡ διδασκαλία μου, ἐπειδή εἶναι λόγια Θεοῦ, ἔχουν μέσα των πνεῦμα καί δι’ αὐτό μεταδίδουν ζωήν. Ἔχουν δύναμιν ἀκαταγώνιστον. Καί ἰδού τώρα ὁ Πέτρος χρησιμοποιεῖ τήν ἴδιαν περίπου ἔκφρασιν: «Ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις». Δέν ἐπαναλαμβάνει μηχανικῶς τούς λόγους αὐτούς, χωρίς νά τούς ἐννοῇ. Δέν εἶχεν ἴσως ἀκόμη κατανοήσει εἰς ὅλον τό βάθος καί τό πλάτος τήν ἔννοιαν τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου. Τό νόημά της ὅμως καί γενικῶς τό πνεῦμα τῆς διδασκαλίας τοῦ Σωτῆρος εἰς ἀρκετόν βαθμόν εἶχε γίνει ἀντιληπτόν καί ἀπό τόν Πέτρον καί ἀπό τούς ἄλλους Ἀποστόλους. Εἶχαν μάθει ἀρκετά οἱ δώδεκα, ὅτι οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου ἦσαν «ρήματα ζωῆς αἰωνίου» πού μεταδίδουν καί τήν φυσικήν καί τήν πνευματικήν ζωήν. Μήπως δέν τό ἔβλεπαν αὐτό νά πραγματοποιῆται κάθε ἡμέραν καί ὥραν; Ἀκούουν τά «ρήματα ζωῆς» ἀπό τό στόμα τοῦ Κυρίου οἱ θλιβόμενοι καί παρηγοροῦνται. Τά ἀκούουν οἱ ψυχροί καί ἀδιάφοροι καί θερμαίνονται. Τά ἀκούουν οἱ πλανώμενοι καί ὁδηγοῦνται εἰς τήν σωτηρίαν. Τά ἀκούουν οἱ ἁμαρτωλοί καί μετανοοῦν. Τά ἀκούουν οἱ πιστοί καί τρέφονται καί ἀναγεννῶνται καί χαίρουν. Τά ἀκούουν οἱ νεκροί πνευματικῶς καί ἀφυπνίζονται ἀπό τόν ὕπνον τῆς ἁμαρτίας καί συνέρχονται καί ἀναγεννῶνται καί γίνονται ἄνθρωποι πνευματικοί. Εἰς τό θεϊκόν πρόσταγμα τοῦ Κυρίου καί οἱ νεκροί σωματικῶς ἀνίσταντο καί ὁ ἅδης ἔτρεμεν, ἀνίσχυρος νά ἀντισταθῇ εἰς τόν ἐξουσιαστικόν λόγον τοῦ νεκρεγέρτου. Εἶναι «ζῶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ» (‘Εβρ. δ’ 12) καί διά τοῦτο μεταδίδει ζωήν. Ὄντως οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου εἶναι «ρήματα ζωῆς».
Ἀπορεῖς, ἀδελφέ μου; Ἀλλά οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου δέν ὁμοιάζουν μέ τούς λόγους τούς ἰδικούς μας. Οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου ἔχουν δύναμιν δημιουργικήν καί ἀνακαινιστικήν. Δέν μᾶς εἶναι εὔκολον νά ἐννοήσωμεν τί σημαίνει ἐκεῖνο πού λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, ὅτι ὁ Κύριος Ἰησούς «φέρει τά πάντα τῷ ρήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ» (Εβρ. α’ 3). Μέ μόνον τόν παντοδύναμον λόγον του ἐδημιούργησε καί κυβερνᾷ ὅλον τόν ὁρατόν καί ἀόρατον κόσμον, τά σύμπαντα. Μέ τόν Λόγον του ὁ Κύριος ἔκαμνε τά καταπληκτικά θαύματά του. Μέ τόν Λόγον του ἠλευθέρωνε τούς ἀνθρώπους ἀπό τήν κυριαρχίαν τῶν πονηρῶν πνευμάτων. Μέ τόν Λόγον του ἀπήλλασσεν ἀπό ἁμαρτίας καί ἐχάριζε τήν ἄφεσιν. Ἀρκοῦσεν ἕνας παντοδύναμος Λόγος ἀπό τό στόμα τοῦ Κυρίου, καί ὁ χειρότερος ἁμαρτωλός μετεβάλλετο εἰς ἅγιον. «Ἀφέωνται σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». «Σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἔν τῷ παραδείσῳ. Ἤκουον καί τά στοιχεῖα καί αἱ δυνάμεις τῆς φύσεως τόν Λόγον τοῦ Κυρίου καί συνεμορφώνοντο. Ὤ, ἀλήθεια, πόσον ἀπέχουν οἱ Λόγοι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἀπό τούς Λόγους τῶν ἀνθρώπων!
«Ρήματα ζωῆς αἰωνίου»
Σκέψου τώρα, ἀδελφέ μου, καί ἀναλογίσου τήν ἐξαιρετικήν δωρεάν τοῦ Θεοῦ, νά ἔχωμεν τά «ρήματα ζωῆς αἰωνίου» τοῦ Κυρίου ὡς κτῆμα μας· νά ἠμποροῦμεν νά μελετῶμεν καί νά προφέρωμεν μέ τήν γλῶσσαν μας τά ἴδια ἐκεῖνα «ρήματα», τά ἴδια ἐκεῖνα λόγια, πού ἐξῆλθον ἀπό τό στόμα τοῦ Σωτῆρος. Ἠμποροῦμεν νά ἀπολαμβάνωμεν καί ἡμεῖς ὅλην τήν γλυκύτητα, ὅλην τήν χάριν, ὅλην τήν δύναμιν πού ἐκπορεύονται ἀπό τούς λόγους τοῦ Εὐαγγελίου πού εἶναι οἱ ἴδιοι λόγοι τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ μας. Ἐκτιμῶμεν ὅσον πρέπει τήν μεγίστην αὐτήν δωρεάν; Μελετῶμεν τά λόγια τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἀπαιτούμενην εὐλάβειαν; Ἐντρυφῶμεν εἰς τά «ρήματα ζωῆς αἰωνίου» τοῦ Κυρίου μας; Ἐάν τό κάμνωμεν αὐτό, εἴμεθα οἱ εὐτυχέστεροι τῶν ἀνθρώπων.
Ὦ Κύριε, ταπεινοί μαθηταί σου θέλομεν νά εἴμεθα καί ἡμεῖς, διδασκόμενοι ἀπό τό Εὐαγγέλιόν σου «ρήματα ζωῆς αἰωνίου». Φώτιζε τόν νοῦν μας, αἰώνιε καί ἀθάνατε Λόγε τοῦ Θεοῦ, διά νά ἐννοοῦμεν τάς οὐρανίους ἀληθείας πού μᾶς ἀπεκάλυψες μέ τήν θείαν διδασκαλίαν σου. Δίδε μας τήν χάριν σου διά νά μένωμεν πιστοί καί ἀφοσιωμένοι εἰς ὅ,τι μᾶς διδάσκεις. Ἀξίωνέ μας, βαδίζοντες τώρα τήν ὁδόν τῶν ἐντολῶν σου, νά γίνωμεν μίαν ἡμέραν κληρονόμοι ζωῆς αἰωνίου. Ὦ Κύριε «πρός τίνα ἀπελευσόμεθα» καί ἡμεῖς; Σύ μόνος «ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις».
( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Χριστοφ.Παπουτσοπούλου «Λόγοι τῆς Χάριτος», ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
