«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»
Περὶ προορισμοῦ (β)
«Ἄρα οὖν ὅν θέλει ἐλεεῖ, ὅν δὲ θέλει σκληρύνει. Ἐρεῖς οὖν μοι· τί ἔτι μέμφεται; Τῷ γὰρ βουλήματι αὐτοὺ τὶς ἀνθέστηκε; μενοῦγνε, ὧ ἄνθρωπε, σὺ τὶς εἶ ὁ ἀνταποκρινόμενος τῷ Θεῷ; Μὴ ἐρεῖ τὸ πλάσμα τῷ πλάσαντι, τί με ἐποίησας οὕτως; Ἤ οὐκ ἔχει ἐξουσίαν ὁ κεραμεὺς τοῦ πηλοῦ, ἐκ τοῦ αὐτοῦ φυράματος ποιῆσαι ὅ μέν εἰς τιμὴν σκεῦος, ὅ δὲ εἰς ἀτιμίαν; εἰ δὲ θέλων ὁ Θεὸς ἐνδείξασθαι τὴν ὀργήν καὶ γνωρίσαι τὸ δυνατὸν αὐτοῦ ἤνεγκεν ἐν πολλῇ μακροθυμίᾳ σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα εἰς ἀπώλειαν; καὶ ἵνα γνωρίσῃ τὸν πλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ ἐπὶ σκεύη ἐλέους, ἃ προητοίμασεν εἰς δόξαν;» (Ρω. 9, 18-23). Ὁ ἀγγειοπλάστης μπορεῖ νὰ κάνει ἀπὸ τὸν πηλὸ ὅποια ἀγγεῖα θέλει. Μπορεῖ νὰ φτιάξει σκεύη πολύτιμα καὶ σκεύη εὐτελῆ. Καὶ ποιὸς μπορεῖ νὰ τοῦ πεῖ· «Γιατί τὸ ἔκανες ἔτσι;» Τὸ ἴδιο καὶ οἱ ἄνθρωποι ποὺ γεννιοῦνται, ὁ καθένας ἔχει δικό του τρόπο σκέψεως καὶ συμπεριφορᾶς καὶ δική του καρδιά. Γιατί οἱ ἄνθρωποι γεννιοῦνται ἔτσι; Γιατί δὲν εἶναι ὅλοι πρᾶοι, ταπεινοὶ καὶ δὲν ἔχουν ὅλοι καρδιὰ ἀνοιχτή πρὸς τὸν Θεό; Νομίζετε ὅτι δὲν τὸ θέλει ὁ Θεός;»
«Ὁ Κύριος ἀγαπᾶ ὅλους καὶ θέλει ὅλοι νὰ σωθοῦν. Ἀλλά ὑπάρχουν πάρα πολλοὶ ἄνθρωποι ποὺ δὲν θέλουν νὰ σωθοῦν. Δὲν ἀγαπᾶνε τὸ καλὸ ἀλλά τὸ κακὸ καὶ τὴν ἀδικία. Τέτοιους ἀνθρώπους τοὺς τιμωρεῖ ὁ Θεὸς καὶ σ’αὐτὴ τὴ ζωή, θὰ τοὺς τιμωρήσει καὶ μετὰ τὸν θάνατο. Ἀλλά ὄχι μόνο ὁ Θεὸς τοὺς τιμωρεῖ. Κάθε μέρα ἀκοῦμε τὸ χαρμόσυνο λόγο τοῦ 102ου ψαλ/μοῦ· «Ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ ἐπί υἱοῖς υἱῶν τοῖς φυλάσσουσι τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ μεμνημένοις τῶν ἐντο¬λῶν αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτάς» (Ψα. 102, 17-18).
Ὁ Κύριος ἐλεεῖ ὅλη τὴν γενιὰ τοῦ δικαίου, ἡ εὐ¬λογία του μένει στὴν γενιὰ τοῦ ἁγίου καὶ ἡ ὀργή του στὴν γενιὰ τοῦ ἀσεβῆ. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἔχει κλείσει μὲ τὰ πλάσματα του τὴν διαθήκη τῆς κληρονομικότη¬τας καὶ σωματικῆς καὶ πνευματικῆς. Ὅλα τὰ ζῶα καὶ οἱ ἄνθρωποι κληρονομοῦν ἀπό τούς γονεῖς τους τὸ σῶμα μὲ τὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ ἔχουν ἐκεῖνοι. Τὸ παιδὶ μοιάζει ἤ τὸν πατέρα ἤ τὴν μητέρα του· αὐτὸς εἶναι ὁ νόμος τῆς σωματικῆς κληρονομικότητας. Ὑ¬πάρχει ὅμως καὶ ὁ νόμος τῆς πνευματικῆς κληρονομι¬κότητας. Ἀπό τούς γονεῖς κληρονομοῦμε ὄχι μόνο τὸ σῶμα μας ἀλλά καὶ τὴν ψυχή. Καὶ τὰ παιδιὰ τῶν φο¬νιάδων, τῶν ληστῶν, τῶν πόρνων καὶ τῶν οἰνοποτῶν μαζὶ μὲ τὸ σῶμα κληρονομοῦν ἀπό τούς γονεῖς τους καὶ τὴν ἀκαθαρσία τους. Τὰ παιδιά τους, ὅταν γεν¬νιοῦνται, ἤδη ἔχουν μέσα τους τὶς ρίζες ὅλων αὐτῶν τῶν κακῶν.»
(Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
