ΚΕΙΜΕΝΟ
«Δοκιμαζέτω δέ ἄνθρωπος ἐαυτόν, καί οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καί ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω·»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
Ἄς ἐξετάζῃ δἐ κάθε ἄνθρωπος μέ προσοχήν τόν ἐαυτόν του καί ἀφοῦ προετοιμασθῇ μέ τήν ἐξέτασιν αὐτήν, τότε ἄς τρώγῃ ἀπό τόν καθαγιασμένον ἄρτον καί ἄς πίνῃ ἀπό τό καθαγιασμένο ποτήριον. ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ
Κάτι τό ἔκτακτον καί σοβαρόν συνέβαινεν εἰς τήν Κόρινθον τῆς ἀποστολικῆς ἐποχῆς. Ἀσθένειαι πολλαί ἐταλαιπώρουν τούς Χριστιανούς τῆς Κορίνθου, Ἀλλά καί θάνατοι συχνοί ἐσημειώνοντο μεταξύ αυτῶν. Ποῦ ἀπέδιδαν οἱ Χριστιανοί τάς πολλάς ἀσθενείας καί τήν αὔξησιν τῶν θανάτων, δέν γνωρίζομεν. Ἀλλ’ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, φωτιζόμενος ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἔβλεπεν ὅτι αἱ ἀνεξήγητοι ἐκεῖναι ἀσθένειαι καί ἡ μεγαλυτέρα τοῦ συνήθους θνησιμότης, δέν ὠφείλετο ἀπλῶς εἰς αἴτια φυσικά. Τά αἴτια ἦσαν πνευματικά. Ἔπταιον οἱ Κορίνθιοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Καί ἔπταιον ὄχι εἰς μικρά καί ἀνάξια λόγου πράγματα, ἀλλ’ εἰς μεγάλα καί σοβαρά. Ἡ αἰτία τῶν ἀσθενειῶν καί τῶν θανάτων ὠφείλετο εἰς τήν ἔλλειψιν τοῦ πρέποντος σεβασμοῦ πρός τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου. Δέν ἐπρόσεχαν τήν συμπεριφοράν των. Δέν ἐκαλλιέργουν ὅσον ἔπρεπε πνευματικῶς τόν ἐαυτόν των. Χωρίς συναίσθησιν, χωρίς μετανοίαν καί συντριβήν ἐπλησίαζαν εἰς τό ποτήριον τῆς ζωῆς καί ἐκοινώνουν ἀναξίως. Αὐτό ἦτο ἡ αἰτία τῶν πολλῶν ἀσθενειῶν καί θανάτων. Καί ὁ φλογερός ἀπόστολος δέν διστάζει νά τούς τό εἴπῃ . Ἐπειδή, τούς γράφει, ἀναξίως κοινωνεῖτε «διά τοῦτο ἐν ὑμῖν πολλοί ἀσθενεῖς καί ἄρρωστοι καί κοιμοῦνται (ἀποθνήσκουν) ἱκανοί».
Τί λοιπόν πρέπει νά γίνῃ; Ἡ πατρική καρδία τοῦ ἀποστοόλου λυπεῖται διά τάς θλιβεράς συνεπείας τῆς ἀπροσεξίας τῶν πνευματικῶν του τέκνων. Θέλει μέ κάθε τρόπον νά βοηθήσῃ τούς Χριστιανούς, διά νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν αἰτίαν πού φέρνει τόσο δυσάρεστα ἀποτελέσματα. Καί μέ τό κῦρος λοιπόν τοῦ ἀποστολικοῦ του ἀξιώματος τούς κάμνει τάς καταλλήλους ὑποδείξεις. «Δοκιμάζετω ἄνθρωπος ἐαυτόν, καί οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καί ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω». Κάθε φοράν πού πρόκειται νά προσεγγίσῃ ὁ πιστός εἰς τήν οὐρανίαν τράπεζαν διά νά μετάσχῃ τοῦ μυστικοῦ δείπνου, ἄς ἐξετάζῃ μέ προσοχήν τόν ἐαυτόν του καί, ἀφοῦ προετοιμασθῇ καταλλήλως, τότε ἄς μετέχῃ τῆς θείας Κοινωνίας.
«Δοκιμάζετω ἄνθρωπος ἐαυτόν». Ἐάν, προκειμένου νά ἐμφανισθῇ ὁ ἄνθρωπος ἐνώπιον ἑνός βασιλέως ἤ μεγάλου ἀξιωματούχου, προσπαθεῖ νά ἐνδυθῇ μέ τήν καλυτέραν του στολήν καί νά εἶναι ὅσον τό δυνατόν περισσότερον καθαρός καί εὐπρεπής, πόσον μᾶλλον πρέπει νά γίνεται αὐτό προκειμένου νά πλησιάσῃ καί νά δεχθεῖ ἐντός τοῦ διά τῆς θείας κοινωνίας τόν ἀναμάρτητον, τόν ἅγιον τῶν ἁγίων, τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν;
Καί νά σκεφθῶμεν ὅτι ὑπάρχουν Χριστιανοί οἱ ὁποῖοι, εἴτε ἀπό ἄγνοιαν, εἴτε ἀπό αδιαφοριαν, προσέρχονται εἰς τό ποτήριον τῆς ζωῆς χωρίς προηγουμένως νά ἔχουν πλύνει τήν ψυχήν τῶν εἰς τό λουτρόν τῆς μετανοίας, χωρίς νά ἔχουν ἐξομολογηθῆ εἰλικρινῶς τάς ἁμαρτίας τῶν, χωρίς νά ἔχουν λάβει τήν ἄφεσιν! Καί ἐνῶ ἡ συνείδησις φωνάζει καί διαμαρτύρεται διά τάς παραβάσεις τῶν θείων ἐντολῶν, αὐτοί τολμοῦν καί ἀνοίγουν τό στόμα διά νά ὑποδεχθοῦν τόν βασιλέα τῶν οὐρανῶν. “Ἄλλοι ἔχουν τό μῖσος καί τήν ἀντιπάθειαν εἰς τήν ψυχήν κατά τοῦ αδελφοῦ τῶν. Οὔτε ζητοῦν συγχώρησιν ἀπό ἐκείνους πού καθ’ οἱονδήποτε τρόπον ἠδίκησαν, οὔτε παρέχουν τήν συγχώρησιν εἰς ἐκείνους πού τούς τήν ζητοῦν. Καί ἐν τούτοις πηγαίνουν διά νά κοινωνήσουν τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Καί ἄλλοι πάλιν μέ φρόνημα φαρισαϊκόν, ὅτι τάχα αὐτοί εἶναι δίκαιοι καί ἅγιοι, καθ’ ὅν χρόνον εἶναι βυθισμένοι εἰς πλῆθος ἁμαρτιῶν, προσέρχονται καί αὐτοί πρός τήν θείαν κοινωνίαν.
Πῶς εἶναι δυνατόν μέ τήν ψυχήν βεβαρυμένην ἀπό πλήθη ἁμαρτιῶν νά κοινωνήσῃ ὁ πιστός ἀξίως τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου; Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μέ πόνον ψυχῆς, τό λέγει: «ὁ ἐσθίων καί πίνων ἀναξίως κρίμα ἐαυτῷ ἐσθίει καί πίνει». Τρώγει καί πίνει κατάκριμα καί καταδίκην. Διότι, χωρίς προηγουμένως νά καθαρίσῃ τήν ψυχήν του ἀπό τήν ἁμαρτίαν, τολμᾷ νά προσέλθῃ εἰς τήν θείαν μετάληψιν. «Δοκιμαζέτω ἄνθρωπος ἐαυτόν»
Ἀλλά καί σύ, ἀδελφέ μου, ὁ ὁποῖος ἐξομολογεῖται καί ἔχεις ἴσως τήν ἄδειαν τοῦ πνευματικοῦ σου νά προσέρχεσαι συχνότερον εἰς τό ζωοπάροχον μυστήριον, ἔχεις καθῆκον προτοῦ κοινωνήσῃς, νά ἐξετάζῃς τόν ἐαυτόν σου· νά ερευνήσῃς τήν συνείδησίν σου καί νά καταφύγῃς εἰς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ζητῶν μέ ταπείνωσιν τήν συγχώρησιν ἀπό τόν πανοικτίρμονα Θεόν. ἐάν δέ ὑποτεθῇ ὅτι ἡ συνείδησις σοῦ ὑποδεικνύει κάποιαν ἐνοχήν βαρυτέραν, βάδισε μᾶλλον πρός τόν πνευματικόν διά νά λάβῃς πρῶτον ἀπό ἐκεῖνον τήν ἄφεσιν, καί ἔπειτα νά προσέλθῃς εἰς τήν θείαν κοινωνίαν. Διατί εἰς τό πλῆθος τῶν ἄλλων ἁμαρτιῶν μας νά προσθέτωμεν καί τήν ἀνευλάβειαν πρός τό ἁγιώτατον μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας;
Ἅγιε τῶν ἁγίων, καρδιογνῶστα Κύριε, «ὁ ἐτάζων καρδίας καί νεφρούς»• συναισθανόμενοι τήν ἁμαρτωλότητά μας καί ἐπιθυμοῦντες νά κοινωνοῦμεν ἀξίως τό πανάγιον Σῶμα σου καί τό τίμιον Αἷμα σου, σέ ἱκετεύομεν ἐν ταπεινώσει ψυχῆς νά φωτίζῃς τήν συνείδησίν μας διά νά ἀντιλαμβανώμεθα εἰς τί πταίομεν, ὥστε νά καταφεύγωμεν εἰς τό ἔλεός σου καί νά λαμβάνωμεν τήν ἄφεσιν. Καί τότε μέ καθαράν τήν καρδίαν νά πλη-σιάζωμεν εἰς τό ποτήριον τῆς ζωής καί νά σέ ὑποδεχώμεθα διά τῆς θείας μεταλήψεως, κοινωνοῦντες τό ἄχραντον Σῶμα σου καί τό τίμιον Αἷμα σου «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν τήν αἰώνιον». Ἀμήν.
( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Χριστοφ.Παπουτσοπούλου «Λόγοι τῆς Χάριτος», ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
