Λουκ. η΄ 22-25
22 Καὶ ἐγένετο ἐν μιᾷ τῶν ἡμερῶν καὶ αὐτὸς ἐνέβη εἰς πλοῖον καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· διέλθωμεν εἰς τὸ πέραν τῆς λίμνης· καὶ ἀνήχθησαν.
23 πλεόντων δὲ αὐτῶν ἀφύπνωσε. καὶ κατέβη λαῖλαψ ἀνέμου εἰς τὴν λίμνην, καὶ συνεπληροῦντο καὶ ἐκινδύνευον.
24 προσελθόντες δὲ διήγειραν αὐτὸν λέγοντες· ἐπιστάτα ἐπιστάτα, ἀπολλύμεθα! ὁ δὲ ἐγερθεὶς ἐπετίμησε τῷ ἀνέμῳ καὶ τῷ κλύδωνι τοῦ ὕδατος, καὶ ἐπαύσαντο, καὶ ἐγένετο γαλήνη.
25 εἶπε δὲ αὐτοῖς· ποῦ ἐστιν ἡ πίστις ὑμῶν; φοβηθέντες δὲ ἐθαύμασαν λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· τίς ἄρα οὗτός ἐστιν, ὅτι καὶ τοῖς ἀνέμοις ἐπιτάσσει καὶ τῷ ὕδατι, καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ;
ἑρμηνεία Π.Ν. Τρεμπέλα
22 Μία μέρα ἀπ’ αὐτές πού περιόδευε ὁ Ἰησοῦς τίς πόλεις καί τά χωριά, μπῆκε μαζί μέ τούς μαθητές του σέ κάποιο πλοῖο. Καί τούς εἶπε: Ἄς περάσουμε στό ἀπέναντι μέρος τῆς λίμνης Γεννησαρέτ. Καί ἔπλευσαν στά ἀνοιχτά.
23 Κι ἐνῶ ἔπλεαν, ὁ Ἰησοῦς ἀποκοιμήθηκε. Καί ξαφνικά ἀπό τά γύρω βουνά ξέσπασε στή λίμνη μιά δυνατή ἀνεμοθύελλα. Καί τά μεγάλα κύματα πού ἔσπαζαν πάνω στό πλοῖο τό γέμιζαν ὁλοένα μέ περισσότερα νερά. Κι αὐτοί κινδύνευαν νά πνιγοῦν.
24 Οἱ μαθητές τότε πλησίασαν τόν Ἰησοῦ καί τόν ξύπνησαν λέγοντάς του: Διδάσκαλε, Διδάσκαλε, χανόμαστε. Κι αὐτός τότε σηκώθηκε καί διέταξε αὐστηρά τόν ἄνεμο καί τά κύματα τῆς λίμνης, καί σταμάτησαν, καί ἀμέσως ἔγινε γαλήνη.
25 Εἶπε τότε στούς μαθητές: Ποῦ εἶναι ἡ πίστη σας; Ποῦ εἶναι ἡ πεποίθηση πού πρέπει νά ἔχετε ὅτι δέν διατρέχετε κανένα κίνδυνο, ἀφοῦ μέ ἔχετε μαζί σας; Κι ἐνῶ ἀρχικά φοβήθηκαν πολύ γιά τήν ὑπερφυσική παρουσία καί τήν καταπληκτική ἐνέργεια τῆς θείας δυνάμεως, ἔπειτα γεμάτοι ἔκπληξη ἔλεγαν μεταξύ τους: Ποιός λοιπόν νά εἶναι αὐτός; Εἶναι πολύ μεγαλύτερος ἀπ’ ὅ,τι τόν θεωρούσαμε μέχρι τώρα. Διότι διατάζει ἀκόμη καί τούς ἀνέμους καί τά κύματα τῆς λίμνης, καί τόν ὑπακοῦν.
