«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»
«Οὐ τὸ εἰσερχόμενον εἰς τὸ στόμα κοινοὶ τὸν ἄνθρωπον ἀλλὰ τὸ ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ στόματος» (Μθ. 15, 11) (α)
«Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον εἶπεν αὐτοῖς· ἀκούετε καὶ συνίετε· οὐ τὸ εἰσερχόμενον εἰς τὸ στόμα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸ ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ στόματος τοῦτο κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον. τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἶπον αὐτῷ· οἶδας ὅτι οἱ Φαρισαῖοι ἐσκανδαλίσθησαν ἀκούσαντες τὸν λόγον; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε· πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος ἐκριζωθήσεται. ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται.»
Οἱ φαρισαῖοι σκανδαλίστηκαν ἀπ’ αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου. Δὲν περίμεναν νὰ ἀκούσουν κάτι τέτοιο, γι’ αὐτὸ καὶ παραξενεύτηκαν πολὺ ὅταν τὸ ἄκουσαν. Γνώριζαν πολὺ καλὰ ὅτι ὁ Μωυσῆς ἔχει ἀπαγορεύσει στοὺς Ἰσραηλίτες νὰ τρῶνε κάποια ἀπό τὰ φαγητά, τὰ ὁποῖα θεωροῦνταν ἀκάθαρτα π.χ. τὸ χοιρινὸ κρέας. Καὶ τώρα ὁ Χριστὸς τοὺς λέει ὅτι δὲν ὑπάρχει τίποτα ἀκάθαρτο, ὅτι τίποτα ἀπ’ αὐτὰ ποὺ μπαίνουν στὸ στόμα τοῦ ἀνθρώπου δὲν μποροῦν νὰ τὸν κάνουν ἀκάθαρτο. Πῶς μποροῦσαν νὰ μὴν σκανδαλιστοῦν ἀπ’ αὐτὸ πού ἄκουσαν; Ἀλλὰ δὲν ἔλεγαν τίποτα. Σιωποῦσαν. Σιωποῦσαν γιατί λίγο πρὶν ὁ Χριστὸς τοὺς ἔλεγξε γιὰ τὴν ὑποκρισία τους καὶ ὅτι ἀκύρωσαν τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν παράδοσή τους.
Στέκονταν μπροστὰ τοῦ χωρὶς νὰ ἀρθρώσουν λέξη. Τότε οἱ μαθητὲς εἶπαν στὸν Κύριο· «Κύριε, δὲν βλέπεις ὅτι αὐτοὶ σκανδαλίστηκαν;» Καὶ τί τοὺς ἀπάντησε ὁ Χριστός; «Πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος ἐκριζωθήσεται». Αὐτὸ μόνο ἔχει ἰσχύ, δύναμη καὶ εἶναι αἰώνιο, ποὺ φυτεύει ὁ ἐπουράνιος Πατέρας. Ἔχουν εὐλογία τοῦ Θεοῦ μόνο ἐκεῖνα τὰ λόγια καὶ οἱ πράξεις μας ποὺ εἶναι σύμφωνα μὲ τὸ νόμο του. Μόνο αὐτὸ ποὺ βρίσκεται σὲ ἀπόλυτη συμφωνία μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἰσχυρό, εἶναι αἰώνιο, καὶ δὲν μπορεῖ νὰ κλονιστεῖ. Ὅλα τὰ ἄλλα ποὺ δὲν τὰ φύτεψε ὁ Θεός, ἀλλὰ εἶναι ἀνθρώπινα προιόντα καὶ δὲν θεμελιώνονται στὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, αὐτὰ θὰ ξεριζωθοῦν.
«Ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοὶ εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν». Νὰ μὴν τοὺς δίνετε προσοχὴ καὶ νὰ μὴν τοὺς ἀκοῦτε. Αὐτὸ τὸ ἔλεγε γιὰ ἐκείνους ποὺ θεωροῦσαν τοὺς ἑαυτοὺς τοὺς ἡγέτες τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ καὶ ὁ ἴδιος ὁ λαὸς τοὺς θεωροῦσε δασκάλους του. «Πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσε ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος ἐκριζωθήσεται». (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
