Φιλ. β΄ 24-30
24 πέποιθα δὲ ἐν Κυρίῳ ὅτι καὶ αὐτὸς ταχέως ἐλεύσομαι.
25 Ἀναγκαῖον δὲ ἡγησάμην Ἐπαφρόδιτον τὸν ἀδελφὸν καὶ συνεργὸν καὶ συστρατιώτην μου, ὑμῶν δὲ ἀπόστολον καὶ λειτουργὸν τῆς χρείας μου, πέμψαι πρὸς ὑμᾶς,
26 ἐπειδὴ ἐπιποθῶν ἦν πάντας ὑμᾶς, καὶ ἀδημονῶν διότι ἠκούσατε ὅτι ἠσθένησε.
27 καὶ γὰρ ἠσθένησε παραπλήσιον θανάτου· ἀλλ’ ὁ Θεὸς αὐτὸν ἠλέησεν, οὐκ αὐτὸν δὲ μόνον, ἀλλὰ καὶ ἐμέ, ἵνα μὴ λύπην ἐπὶ λύπην σχῶ.
28 σπουδαιοτέρως οὖν ἔπεμψα αὐτόν, ἵνα ἰδόντες αὐτὸν πάλιν χαρῆτε, κἀγὼ ἀλυπότερος ὦ.
29 προσδέχεσθε οὖν αὐτὸν ἐν Κυρίῳ μετὰ πάσης χαρᾶς, καὶ τοὺς τοιούτους ἐντίμους ἔχετε,
30 ὅτι διὰ τὸ ἔργον τοῦ Χριστοῦ μέχρι θανάτου ἤγγισε, παραβουλευσάμενος τῇ ψυχῇ ἵνα ἀναπληρώσῃ τὸ ὑμῶν ὑστέρημα τῆς πρός με λειτουργίας.
ἑρμηνεία Π.Ν. Τρεμπέλα
24 Κι ἔχω τήν πεποίθηση, πού μοῦ τήν ἐμπνέει ἡ κοινωνία καί ἡ σχέση μου μέ τόν Κύριο, ὅτι κι ἐγώ ὁ ἴδιος γρήγορα θά ἔλθω.
25 Ἔκρινα ὅμως ἀναγκαῖο νά σᾶς στείλω τώρα ἀμέσως τόν Ἐπαφρόδιτο, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀδελφός μου ἐν Χριστῷ καί συνεργάτης μου στό κήρυγμα καί συστρατιώτης μου στόν ἀγώνα τῆς πίστεως. Ἀλλά εἶναι καί δικός σας ἀπεσταλμένος καί λειτουργός· αὐτός ἔφερε τή συνδρομή πού μοῦ στείλατε καί βοήθησε στήν ἀνάγκη πού εἶχα ἐξαιτίας τῆς στερήσεως χρημάτων.
26 Κι ἔκρινα ἀναγκαῖο νά σᾶς τόν στείλω, ἐπειδή σᾶς ποθοῦσε πολύ ὅλους σας καί στενοχωροῦνταν ἐπειδή ἀκούσατε ὅτι ἀσθένησε καί λυπηθήκατε πολύ. Ἀπ’ αὐτή τή λύπη θέλει τώρα νά σᾶς ἀπαλλάξει μέ τήν παρουσία του.
27 Καί πραγματικά ἀσθένησε τόσο βαριά, ὥστε κόντεψε νά πεθάνει. Ἀλλά ὁ Θεός τόν ἐλέησε καί τοῦ χάρισε τήν ὑγεία, γιά νά τή χρησιμοποιήσει γιά τήν πνευματική του ὠφέλεια. Καί δέν ἐλέησε ὁ Θεός μόνο αὐτόν ἀλλά κι ἐμένα, γιά νά μή δοκιμάσω τή μία λύπη ἀπ’ τό θάνατό του πάνω στήν ἄλλη λύπη ἀπ’ τή φυλάκισή μου.
28 Γι’ αὐτό λοιπόν τόν ἔστειλα γρηγορότερα ἀπ’ ὅ,τι ἄν δέν ἀρρώσταινε, γιά νά τόν δεῖτε καί νά χαρεῖτε πάλι, καί νά ἐλαφρώσει καί ἡ δική μου λύπη, διότι ὁπωσδήποτε θά παρηγοροῦμαι μέ τήν ἰδέα ὅτι πλέον σταματήσατε ἐσεῖς νά λυπάστε.
29 Δεχθεῖτε τον λοιπόν μέ ἐγκαρδιότητα κι ὅπως ὁ Κύριος θέλει, μέ μεγάλη χαρά. Τέτοιας ἀξίας ἀνθρώπους νά τούς τιμᾶτε.
30 Καί εἶναι πράγματι ὁ Ἐπαφρόδιτος ἄξιος τιμῆς, διότι γιά τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ ἔφθασε κοντά στό θάνατο καί ἐξέθεσε στόν ἔσχατο κίνδυνο τή ζωή του, γιά νά ἀναπληρώσει ἐκεῖνο πού δέν μπορούσατε νά κάνετε ἐσεῖς. Διότι ὅταν ἐσεῖς δέν μπορούσατε νά μέ ὑπηρετήσετε, σᾶς ἀντιπροσώπευσε αὐτός κι ἔφερε ἐκ μέρους σας στή Ρώμη τή δωρεά σας, ἡ ὁποία ἦταν θυσία ἱερή πρός τόν Θεό.
