«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»
«Οὐ τὸ εἰσερχόμενον εἰς τὸ στόμα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον ἀλλὰ τὸ ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ στόματος» (Μθ. 15, 11) (γ)
“Σταμάτησαν οἱ θυσίες, ἔπαψαν νὰ ἰσχύουν καὶ πολλὲς ἄλλες διατάξεις τοῦ νόμου, γιατί αὐτὲς εἶχαν παροδικὸ χαρακτήρα. «Ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν» (Γα. 3, 24). Τὰ παιδιὰ γιὰ νὰ πειθαρχοῦν χρειάζονται αὐστηροὺς κανόνες συμπεριφορᾶς. Ὅταν, ὅμως, μεγαλώσουν οἱ κανόνες αὐτοὶ χάνουν τὴν σημασία τους. Τὸ ἴδιο καὶ στὸν χριστιανισμό πολλὲς διατάξεις τοῦ νόμου χάνουν τὸ νόημα καὶ τὴν σημασία τους. Ὁ νόμος δόθηκε στὸν λαὸ ποὺ ἦταν σὰν τὸ νήπιο, δὲν ἦταν ἱκανὸς νὰ καταλάβει τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν θεία ἀποκάλυψη. Αὐτὸς ἦταν ὁ ρόλος τοῦ νόμου, νὰ προετοιμάζει βαθμηδὸν τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὴν ἀποδοχὴ τοῦ Εὐαγγελίου.
Κάποιοι αἱρετικοί, οἱ λεγόμενοι σαββατιανοί, θεωροῦν ὑποχρεωτικὴ τὴν τήρηση τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου. Δὲν καταλαβαίνουν καὶ δὲν ἀποδέχονται ὅτι μετὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ τὸ Σάββατο ἔδωσε τὴν θέση του στὴν ἀναστάσιμη ἡμέρα τῆς Κυριακῆς. Ὑπῆρχαν ἐπίσης κάποτε οἱ αἱρετικοὶ ποὺ θεωροῦσαν ἀναγκαῖο νὰ τηροῦν ὅλο τὸ νόμο καὶ τὸν τοποθετοῦσαν πιὸ πάνω ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη. Αὐτὸ ὅμως σημαίνει ἄρνηση τοῦ Χριστοῦ καὶ προσχώρηση στὸν ἰουδαισμό! Ἐκεῖνοι δὲν τὸ κατανοοῦσαν, ἐσεῖς ὅμως πρέπει νὰ τὸ καταλαβαίνετε.
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος παρακάλεσε τὸν Κύριο νὰ ἐξηγήσει στοὺς μαθητὲς τὸν λόγο του γιὰ τὰ ἀκάθαρτα τρόφιμα· «Φράσον ἡμῖν τὴν παραβολὴν ταύτην. Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἰπεν· ἀκμήν καὶ ἡμεῖς ἀσύνετοι ἐστε; Οὔπω νοεῖτε ὅτι πᾶν τὸ εἰσπορευόμενον εἰς τὸ στόμα εἰς τὴν κοιλίαν χωρεῖ καὶ εἰς ἀφεδρῶνα ἐκβάλλεται; τὰ δὲ ἐκπορευόμενα ἐκ τοῦ στόματος ἐκ τῆς καρδίας ἐξέρχεται, κἀκεῖνα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον. ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι. ταῦτά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἂνθρωπον· τὸ δὲ ἀνίπτοις χερσὶ φαγεῖν οὐ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον» (Μθ. 15, 1520).
Δὲν τὸ κατανοοῦσαν οἱ φαρισαῖοι. Δὲν ἔβλεπαν τὴν ρυπαρότητα τῆς καρδιᾶς τους. Δὲν κατανοοῦσαν ὅτι τίποτα ἂπ’ αὐτὰ ποὺ δημιούργησε ὁ Θεὸς δὲν εἶναι ἀκάθαρτο. Αὐτὰ ποὺ βγαίνουν ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου τὸν κάνουν ἀκάθαρτο. Καὶ αὐτὸ γιατί ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου ὅταν δὲν λειτουργεῖ ὡς ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γίνεται καταφύγιο τῶν δαιμόνων. Αὐτοὶ οἱ δαίμονες βάζουν στὸ νοῦ τῶν ἀνθρώπων τοὺς κακοὺς καὶ πονηροὺς λογισμοὺς καὶ τοὺς ὠθοῦν στὶς κακὲς πράξεις· φόνους, μοιχεῖες, πορνεῖες, κλοπές, ψευδομαρτυρίες καὶ βλασφημίες. Αὐτὸ δὲν τὸ κατανοοῦσαν οἱ φαρισαῖοι, γι’ αὐτὸ ἀδυνατοῦσαν νὰ προσφέρουν στοὺς ἀνθρώπους κάποια διδασκαλία περὶ τῆς καθαρότητας τῆς καρδιᾶς, τῆς πάλης μὲ τὰ ἀκάθαρτα δαιμόνια καὶ τὴν μεταμόρφωση τῆς καρδιᾶς σὲ ναὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἦταν τυφλοί, ὁδηγοὶ τυφλῶν. Ὁ Κύριος εἶπε· «Ἄφετε αὐτούς».” (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
