«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»
«Οὐ τὸ εἰσερχόμενον εἰς τὸ στόμα κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον ἀλλὰ τὸ ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ στόματος» (Μθ. 15, 11) (δ)
“Ἐμεῖς ἔχουμε ἄλλον ὁδηγό, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τὸν ὁποῖο ἀκολουθοῦμε καὶ θὰ ἀκολουθήσουμε ὡς τὸ τέλος.
Σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο θὰ μποροῦσα νὰ τελειώσω τὸ λόγο μου. Θὰ προσθέσω ὅμως ἀκόμα κάτι. Ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται τὴν νηστεία, θεμελιώνουν τὴν θέση τους στὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ ὅτι αὐτὸ ποὺ μπαίνει στὸ στόμα δὲν κάνει τὸν ἄνθρωπο ἀκάθαρτο. Γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὸν ἑαυτὸ τους ἀναφέρουν ἀκόμα καὶ τὸ λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογισμῶν. Ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. Ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο» (Ρω. 14, 13).
Γι’ αὐτὸ λένε: «Δὲν πρέπει νὰ ξεχωρίζουμε τὰ φαγητά, διότι μόνο ἀδύναμος στὴν πίστη νομίζει ὅτι πρέπει νὰ τρώει τὰ λάχανα καὶ ὄχι κρέας καὶ γάλα. Δὲν εἴμαστε ἀδύναμοι, τὰ καταλαβαίνουμε ὅλα πολὺ καλά, γι’ αὐτὸ ἡ νηστεία δὲν μᾶς εἶναι χρήσιμη». Ὑπάρχει καμμία δόση ἀλήθειας στὰ λόγια τους; Ὄχι, καθόλου δὲν ὑπάρχει. Ὁ Χριστὸς τί ἔλεγε; Ὅτι τὸ φαγητὸ δὲν κάνει τὸν ἄνθρωπο ἀκάθαρτο. Καὶ ἐμεῖς γιατί νηστεύουμε, ἐπειδὴ θέλουμε νὰ ἀποφύγουμε ἀκάθαρτα φαγητά; Οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας περὶ νηστείας δὲν ἔχουν σκοπὸ νὰ μᾶς προφυλάξουν ἀπὸ ἀκάθαρτα φαγητά, ἀλλὰ ἔχουν ἄλλη ἔννοια. Ἡ νηστεία ὁρίστηκε ἀπὸ τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία μὲ σκοπὸ νὰ μάθουμε νὰ ἐγκρατευόμαστε. Νὰ μάθουμε, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὴν χαλιναγώγηση τῆς γαστέρας μας ποὺ ζητάει νόστιμα καὶ πλούσια φαγητά, νὰ χαλιναγωγοῦμε τὴν καρδιά μας. Νὰ τὴν φυλᾶμε ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς ἐπιθυμίες, ποὺ μόνο αὐτὰ στὴν πραγματικότητα μᾶς κάνουν ἀκάθαρτους. Διότι αὐτὸς εἶναι ὁ βασικὸς σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς μας ζωῆς νὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς ἐπιθυμίες.
Πρέπει συνεχῶς νὰ ἐξασκούμαστε στὴν ἐγκράτεια. Ὅταν μαθαίνουμε νὰ συγκρατᾶμε τὸ στομάχι μας ταυτόχρονα δαμάζουμε καὶ τὰ ἄλλα πάθη μας. Οἱ ἀντίπαλοι τῆς νηστείας δὲν τὸ κατανοοῦν καί, παρερμηνεύοντας τὰ λόγια του Χριστοῦ καὶ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, προσπαθοῦν μ’ αὐτὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν ἀπροθυμία τους γιὰ ἄσκηση.
Νὰ ἐγκρατευόμαστε, καὶ πρῶτα ἀπ’ ὅλα νὰ ἐγκρατευόμαστε ἀπ’ αὐτὰ ποὺ ἐξέρχονται ἀπό τὸ στόμα μας καὶ μᾶς κάνουν ἀκάθαρτους· ἀπό ψέμα, κακολογίες, κατακρίσεις, καυγάδες καὶ συκοφαντίες. Ἂν ἐγκρατευόμαστε ἀπό αὐτὰ ἡ καρδιά μας γίνεται σταδιακὰ ὅλο καὶ πιὸ καθαρή, καὶ ἀπό καταφύγιο τῶν δαιμόνων μεταμορφώνεται σὲ ναὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.” (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
