«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»
Κάλεσμα στό γαμήλιο δεῖπνο (α)
«Καί ἀποκριθείς ὁ Ἰησοῦς πάλιν εἶπεν αὐτοῖς ἐν παραβολαῖς λέγων· ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ, ὅστις ἐποίησε γάμους τῷ υἱῷ αὐτοῦ. Καί ἀπέστειλε τούς δούλους αὐτοῦ καλέσαι τούς κεκλημένους εἰς τούς γάμους, καί οὐκ ἤθελον ἐλθεῖν. πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους λέγων· εἴπατε τοῖς κεκλημένοις ἰδού τό ἄριστόν μου ἡτοίμασα, οἱ ταῦροι μου καί τά σιτιστά τεθυμένα, καί πάντα ἕτοιμα δεῦτε εἰς τούς γάμους, οἱ δέ ἀμελήσαντες ἀπῆλθον, ὁ μέν εἰς τόν ἴδιον ἄγρον, ὁ δέ εἰς τήν ἐμποριαν αὐτοῦ οἱ δέ λοιποί κρατήσαντες τούς δούλους αὐτοῦ ὕβρισαν καί ἀπέκτειναν. ἄκουσας δέ ὁ βασιλεύς ἐκεῖνος ὤργισθη, καί πέμψας τά στρατεύματα αὐτοῦ ἀπώλεσε τούς φονεῖς ἐκείνους καί τήν πάλιν αὐτῶν ἐνεπρησε. τότε λέγει τοῖς δούλοις αὐτοῦ ὁ μέν γάμος ἕτοιμος ἐστίν, οἱ δέ κεκλημένοι οὐκ ἤσαν ἄξιοι πορεύεσθε οὔν ἐπί τάς διεξόδους τῶν ὁδῶν, καί ὅσους ἐάν εὐρητε καλέσατε εἰς τούς γάμους, καί ἐξελθόντες οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι εἰς τάς ὁδούς συνήγαγον πάντας ὅσους εὗρον, πονηρούς τέ καί ἀγαθούς καί ἐπλήσθη ὁ γάμος ἀνά-κειμένων. εἴσελθων δέ ὁ βασιλεύς θεάσασθαι τούς ἅ-νακειμένους εἶδεν ἐκεῖ ἄνθρωπον οὐκ ἐνδεδυμένον ἔνδυμα γάμου, καί λέγει αὔτω ἑταῖρε, πῶς εἰσῆλθες ὧδε μή ἔχων ἔνδυμα γάμου; ὁ δέ ἐφιμωθη. τότε εἶπεν ὁ βασιλεύς τοῖς διακόνοις δήσαντες αὐτοῦ πόδας καί χεῖρας ἄρατε αὐτόν καί ἐκβάλετε εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον ἐκεῖ ἐσται ὁ κλαυθμός καί ὁ βρυγμός τῶν ὀδόντων. Πολλοί γάρ εἴσι κλητοί, ὀλίγοι δέ ἐκλεκτοί» (Μθ. 22, 1-14).
Τί εἶναι αὐτός ὁ γάμος περί τοῦ ὁποίου μίλησε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός; Εἶναι ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ὅπου ὅλοι εἶναι καλεσμένοι. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μέ πολλή ἐπιμονή καλοῦσε τούς ἀνθρώπους νά ἀκολουθήσουν τήν ὁδό τῆς δικαιοσύνης, ἡ ὁποία θά τούς ὁδηγοῦσε στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Στήν Παλαιά Διαθήκη καλοῦσαν οἱ προφῆτες του.
Παρά ταῦτα ὅλοι σχεδόν ἀρνήθηκαν νά ἔλθουν στό γαμήλιο δεῖπνο· δέν τούς ἐνδιέφερε τό δεῖπνο στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅλοι ἤθελαν νά γλεντήσουν σ’ ἕνα ἄλλο δεῖπνο – κοσμικό, γιά νά χορτάσουν τά ἀγαθά αὐτῆς τῆς ἐπίγειας ζωῆς. Ἦταν ἀπασχολημένοι μέ τά ἔργα, στά ὁποῖα στηριζόταν ἡ εὐμάρειά τους, δέν εἶχαν χρόνο νά ἀσχοληθοῦν μέ τό δεῖπνο τό πνευματικό, καί κατ’ ἀρχήν δέν τό ἤθελαν αὐτό τό ἱερό δεῖπνο τῆς δικαιοσύνης καί τῆς πνευματικῆς χαρᾶς.” (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
