«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»
Περί τοῦ φόβου τοῦ Θεοῦ (α)
«Δεῦτε, τέκνα, ἀκούσατέ μου φόβον Κυρίου διδάξω ὑμᾶς» (Γα. 33, 12). Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἔλεγε στούς μαθητές του· «Λέγω δέ ὑμῖν τοῖς φίλοις μου· μή φοβηθῆτε ἀπό τῶν ἀποκτεννόντων τό σῶμα, καί μετά ταῦτα μή ἐχόντων περισσότερόν τι ποιῆσαι. ὑποδείξω δέ ὑμῖν τίνα φοβηθῆτε· φοβήθητε τόν μετά τό ἀποκτεῖναι ἔχοντα ἐξουσίαν ἐμβαλεῖν εἰς τήν γέενναν ναί, λέγω ὑμῖν, τοῦτον φοβήθητε» (Λκ. 12, 4-5). Τούς λέει νά μήν φοβοῦνται τόν θάνατο, ἄν καί ὁ φόβος τοῦ θανάτου εἶναι πολύ ἰσχυρός στόν ἄνθρωπο, ἀλλά νά φοβοῦνται τόν Θεό. Ἀντί τοῦ φόβου τοῦ θανάτου νά ἔχουν τόν φόβο τοῦ Θεοῦ.
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι φοβοῦνται τόν θάνατο; Ναί, οἱ περισσότεροι φοβοῦνται. Δέν ὑπάρχει γιά τόν ἄνθρωπο φόβος μεγαλύτερος ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου. Ὑπῆρχαν στό παρελθόν, ἀλλά ὑπάρχουν καί σήμερα ἄνθρωποι στούς ὁποίους ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἶναι πιό ἰσχυρός ἀπό τό φόβο τοῦ θανάτου. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι προσπαθοῦν νά μήν παροργίζουν τόν Θεό καί νά μήν παραβαίνουν τίς ἐντολές του.
Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι λέγονται ἅγιοι. Πιό πολύ ἀπό ὅλα τά ἄλλα φροντίζουν νά εἶναι ἡ ζωή τούς εὐάρεστη στόν Θεό. Μέ τό νοῦ καί τήν καρδιά τους προσκολλοῦνται στόν Χριστό καί διαρκῶς σκέφτονται πῶς νά ἐφαρμόσουν στήν ζωή τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί οἱ δοῦλοι τοῦ Θεοῦ ὄχι μόνο δέν φοβοῦνται τόν θάνατο, ἀλλά ὅταν ἔρχεται, τόν ὑποδέχονται μέ χαρά. Συνήθως τήν τελευταία τους πνοή ἀφήνουν προσευχόμενοι μπροστά στίς εἰκόνες.
Οἱ Μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, τότε πού τούς βασάνιζαν οἱ σκληροί καί ἀπάνθρωποι διῶκτες τους, εἶχαν στό πρόσωπό τους χαρά καί γαλήνη. Δέν φοβοῦνταν τόν θάνατο, ἀλλά τόν δέχονταν μέ προθυμία, διότι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ μέσα τούς ἦταν πιό δυνατός καί ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου καί ἀπό τόν πόνο τῶν βασανιστηρίων.
Ὅλοι μας πρέπει νά ἀκολουθοῦμε τό παράδειγμα τῶν ἁγίων καί μεγάλων αὐτῶν ἀνθρώπων. Ἄν ποτέ θά μᾶς ἔλθει ὁ πειρασμός νά ἀρνηθοῦμε τήν πίστη γιά νά σώσουμε τήν ζωή μας, ἄς θυμηθοῦμε τότε τούς μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ καί μέ τό φόβο τοῦ Θεοῦ νά νικήσουμε τό φόβο τοῦ θανάτου.
Τί εἶναι λοιπόν ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ; Πρέπει νά ἔχουμε γι’ αὐτόν σωστή ἰδέα. Βλέπω ὅτι πολλοί συγχί-ζονται ὅταν ἀκοῦνε στήν ἐκκλησία γιά τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Ἀποροῦν ὅταν ἀκοῦνε στίς προσευχές καί ὕμνους γιά τόν φόβο τοῦ Θεοῦ καί λένε «Μά, ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, γιατί πρέπει νά Τόν φοβόμαστε, δέν φτάνει νά Τόν ἀγαπᾶμε;» (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
