Τὸ περασμένο καλοκαίρι δημοσιεύθηκε σὲ ἀθηναϊκὴ ἐφημερίδα μία ἐπιστημονικὴ ἔρευνα μὲ τὸν παραπάνω τίτλο καὶ τὴν ἰδιαίτερη ἐπισήμανση ὅτι «οἱ αὐτοκτονίες ἔχουν γίνει καθημερινὸ φαινόμενο στὴν Ἑλλάδα τῆς κρίσης».
Ἡ ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια κα Μυρτὼ Νίλσεν δήλωσε σχετικά: «Παραδοσιακά, μεταξὺ τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν ἡ Ἑλλάδα βρισκόταν στὶς τελευταῖες θέσεις τῆς κατάταξης μὲ ἀριθμὸ αὐτοκτονιῶν ἀνὰ 100.000 κατοίκους. Τὰ σκῆπτρα στὶς αὐτοκτονίες κατεῖχαν οἱ χῶρες τοῦ Βορρᾶ καὶ κυρίως ἡ Φινλανδία καὶ ἡ Σουηδία».
Σήμερα ὅμως τὰ δεδομένα αὐτὰ ἔχουν ἀνατραπεῖ. Ὁ ψυχίατρος κ. Κυριάκος Κατσαδῶρος σημειώνει ὑπεύθυνα γιὰ τὸν ἀριθμὸ τῶν αὐτοκτονιῶν στὴν Ἑλλάδα:
«Τὸ 2008, ὁπότε καὶ τοποθετεῖται διεθνῶς ἡ ἔναρξη τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, ξεπεράστηκε τὸ φράγμα τῆς μιᾶς αὐτοκτονίας τὴν ἡμέρα. Οἱ ἐκτιμήσεις μας σήμερα εἶναι ὅτι ἔχουμε 2-3 αὐτοκτονίες τὴν ἡμέρα».
Ἡ κα Νίλσεν κάνει ἰδιαίτερο λόγο γιὰ τὸν ρόλο τῆς Ἐκκλησίας στὸ μεγάλο αὐτὸ κοινωνικὸ πρόβλημα καὶ τονίζει ἀπερίφραστα: «Εἶναι χαρακτηριστικὸ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ πιστοὶ ἄνθρωποι δὲν αὐτοκτονοῦν εὔκολα. Ὄχι μόνο ἐπειδὴ ἡ αὐτοχειρία εἶναι κάτι ποὺ δὲν θέλει ὁ Θεός, ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ συνήθως εἶναι μέλη μιᾶς εὐρείας κοινότητας πιστῶν».
Ἀλλὰ καὶ ὁ κ. Κατσαδῶρος ἐπισημαίνει:
«Πραγματικά, αἰσθάνομαι τὴν ἀνάγκη νὰ πῶ ἕνα ‘‘μπράβο’’ στὴν Ἐκκλησία γιὰ τὸ ἔργο ποὺ προσφέρει στὴ στήριξη τῶν ἀτόμων ποὺ θέλουν νὰ αὐτοκτονήσουν. Δὲν εἶναι μικρὸς ὁ ἀριθμὸς μελλοντικῶν αὐτοχείρων ποὺ ἔφτασε σὲ ἐμᾶς μέσω τῆς Ἐκκλησίας.
Συχνὰ πρόκειται γιὰ ἄτομα ποὺ ἔχουν πάει γιὰ ἐξομολόγηση καὶ ἐκεῖ ἔχουν ἐκφράσει τὴν ἐπιθυμία νὰ δώσουν τέλος στὴ ζωή τους. Μὲ πρωτοβουλία τῆς Ἐκκλησίας βλέπουμε αὐτὰ τὰ περιστατικά, τὰ ὁποῖα δέχονται καὶ τὴ δική μας φροντίδα παράλληλα μὲ τὴ στήριξη ποὺ τοὺς παρέχεται ἐκεῖ» («Τὸ Βῆμα» 8-7-2012).
Προξενεῖ ἐντύπωση τὸ ὅτι οἱ δύο αὐτοὶ σοβαροὶ ἐπιστήμονες, ποὺ εἶναι στελέχη μὴ κερδοσκοπικῶν ὀργανισμῶν μὲ στόχο τὴν ψυχολογικὴ στήριξη τῶν ἐμπερίστατων συνανθρώπων μας, δὲν δυσκολεύονται νὰ ὁμολογήσουν τὸν καθοριστικὸ ρόλο τῆς Ἐκκλησίας στὸ ὀξύτατο σήμερα πρόβλημα τῆς αὐτοκτονίας.
Στὴ φοβερὴ αὐτὴ μάστιγα ἀναφέρεται καὶ εἰδικὴ Ἐγκύκλιος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μονεμβασίας καὶ Σπάρτης κ. Εὐσταθίου, ποὺ κυκλοφόρησε πρόσφατα καὶ τονίζει:
«Ἀφοῦ ὁ ὑποταγμένος στὴν ὕλη ἄνθρωπος χορτάσει μὲ ψεύτικα δολώματα, ἐφήμερες χαρὲς καὶ ἀπολαύσεις, ἀποδυναμώνεται ψυχικὰ καὶ δὲν μπορεῖ ν’ ἀντιμετωπίσει τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς, οἱ ὁποῖες ἰδιαίτερα τὸ τελευταῖο διάστημα κατακλύζουν τὴν καθημερινότητά του. Ἔτσι ἀντικρίζει παντοῦ ἀναποδιὲς καὶ μαυρίλα, ἡ πίστη του ἐξασθενεῖ, ἡ κρίση του θολώνει, δειλιάζει, ἀπογοητεύεται, ὁ ὑπερτροφικὸς ἐγωισμός του πληγώνεται, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν αὐτοκτονία.
Σύμφωνα μὲ τὸν ἅγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως τρεῖς εἶναι οἱ κατηγορίες τῶν ἀπεγνωσμένων ποὺ αὐτοκτονοῦν: α) οἱ ἄθεοι, β) οἱ ὀλιγόπιστοι καὶ γ) οἱ συναισθηματικὰ ἀσταθεῖς καὶ ἀδύναμοι. Αὐτοὺς κατεξοχὴν τοὺς ἀνθρώπους ὁ ἀρχέκακος διάβολος πολεμᾶ μὲ τὸ ἰσχυρότερο ὅπλο του, τὴν ἀπελπισία.
(…) Ἔτσι τοὺς ὁδηγεῖ στὴν ἀφαίρεση τῆς ἴδιας τους τῆς ζωῆς.
Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν ὅμως ὁ αὐτόχειρας θέτει τὸν ἑαυτό του ἐκτὸς ζωῆς, ὄχι μόνο τῆς παρούσης, ἀλλὰ καὶ τῆς αἰωνίου. Οἱ ἱεροὶ Κανόνες εἶναι σαφεῖς. Ἡ αὐτοκτονία εἶναι φόνος χωρὶς δυνατότητα μετάνοιας καὶ σωτηρίας, ἄρα θανάσιμο ἁμάρτημα. (…)
Ἂς μὴ λησμονοῦμε ἑπομένως ὅτι ἡ ζωή μας εἶναι κοιλάδα τοῦ κλαυθ μῶνος, ἀλλὰ καὶ δῶρο θεόσδοτο καὶ πολύτιμο. (…) Οἱ προσωρινὲς δυσκολίες, ποὺ θ’ ἀντιμετωπίσει ὁ ἄνθρωπος στὴ ζωή του, συμβαίνουν μὲ παραχώρηση τοῦ Μεγάλου Εὐεργέτη μας, γιὰ νὰ καθαρισθεῖ ἡ ψυχή του ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του, ὅπως ὁ χρυσὸς καίγεται σὲ πύρινο καμίνι γιὰ νὰ ἀποδείξει τὴ γνησιότητα καὶ τὴν ἀξία του.
Ἔτσι, ἔχοντας ἀποδείξει τὴ γνησιότητα τῆς πίστης καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό, θὰ λάβει τὴν αἰώνια ζωή. Καὶ ἂν ὅλα πηγαίνουν ἀνάποδα, ἂς μὴ δειλιάζουμε, γιατὶ ἔχουμε ψυχὴ ἀθάνατη. Καὶ ἂν ὅλα χαθοῦν, (…) ἂς μὴν ἀπελπιζόμαστε καὶ ἂς φυλάξουμε τὴν ψυχή μας σὰν κόρη ὀφθαλμοῦ.(…) Μόνο μὲ προσευχή, μετάνοια, ἐξομολόγηση καὶ τακτικὸ ἐκκλησιασμὸ καὶ πάντα ἀναφωνώντας, ὅπως ὁ δίκαιος Ἰώβ, ‘‘εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον’’ (…), αὐτὸ ποὺ βλέπει κανεὶς στὸ παρὸν ὡς ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιο, μπορεῖ νὰ γίνει τὸ εἰσιτήριο τῆς σωτηρίας του στὸ μέλλον».
Στὰ πατρικὰ αὐτὰ λόγια τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Εὐσταθίου, ποὺ εἶναι γραμμένα μὲ πόνο ψυχῆς, πρέπει νὰ δώσουμε ὁλόκληρη τὴν προσοχή μας, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ στηρίζουμε καὶ τοὺς ἑαυτούς μας καὶ τοὺς συμπατριῶτες μας στὴ δύσκολη περίσταση ποὺ βιώνουμε τὰ τελευταῖα χρόνια.
