Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τρ. η΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ιβ΄
42-48).
42 εἶπε δὲ ὁ Κύριος· τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς οἰκονόμος
καὶ φρόνιμος, ὃν καταστήσει ὁ κύριος ἐπὶ τῆς θεραπείας αὐτοῦ τοῦ διδόναι ἐν
καιρῷ τὸ σιτομέτριον;
43 μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ
εὑρήσει οὕτω ποιοῦντα.
44 ἀληθῶς λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ
καταστήσει αὐτόν.
45 ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ,
χρονίζει ὁ κύριός μου ἔρχεσθαι, καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς παῖδας καὶ τὰς
παιδίσκας, ἐσθίειν τε καὶ πίνειν καὶ μεθύσκεσθαι,
46 ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ
προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, καὶ διχοτομήσει αὐτόν, καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ
μετὰ τῶν ἀπίστων θήσει.
47 ἐκεῖνος δὲ ὁ δοῦλος, ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ κυρίου
ἑαυτοῦ καὶ μὴ ἑτοιμάσας μηδὲ ποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ, δαρήσεται πολλάς·
48 ὁ δὲ μὴ γνούς, ποιήσας δὲ ἄξια πληγῶν, δαρήσεται
ὀλίγας. παντὶ δὲ ᾧ ἐδόθη πολύ, πολὺ ζητηθήσεται παρ᾿ αὐτοῦ, καὶ ᾧ παρέθεντο
πολύ, περισσότερον αἰτήσουσιν αὐτόν.
Ἑρμηνεία
Π.Ν. Τρεμπέλα
42 Εἶπε τότε ὁ Κύριος: Ποιός ἄραγε νά εἶναι ὁ ἔμπιστος
καί μυαλωμένος ὑπηρέτης καί ἐπιστάτης, πού ὁ κύριός του θά τόν ἐγκαταστήσει
προϊστάμενο στήν ὑπηρεσία του γιά νά δίνει στήν κατάλληλη ὥρα τήν ἀνάλογη καί
κανονισμένη μερίδα τροφῆς στόν καθένα ἀπό τούς συνδούλους του; Ποιός θά
ἀποδειχθεῖ μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὄχι μόνο πιστός ἀλλά καί συνετός
διάκονος καί ὑπηρέτης τοῦ Κυρίου, καί μέ κάθε εἰλικρίνεια καί σοφία θά ὑπηρετεῖ
καί θά ἐκτρέφει τά πρόβατά του;
43 Μακάριος θά εἶναι ὁ δοῦλος ἐκεῖνος πού ὅταν ἔλθει ὁ
κύριός του θά τόν βρεῖ νά φέρεται καί νά ἐνεργεῖ φρόνιμα καί πιστά.
44 Ἀληθινά σᾶς λέω ὅτι θά τόν ἐγκαταστήσει ἐπιστάτη
καί διαχειριστή σ’ ὅλα τά ὑπάρχοντά του.
45 Ἐάν ὅμως ὁ δοῦλος ἐκεῖνος πεῖ ἀπό μέσα του, ἀργεῖ
νά ἔλθει ὁ κύριός μου· καί κάνοντας κατάχρηση τῆς ἐξουσίας πού τοῦ ἔδωσε ὁ
κύριος ἀρχίσει νά χτυπᾶ τούς ὑπηρέτες καί τίς ὑπηρέτριες, κι αὐτός νά τρώει καί
νά πίνει καί νά μεθᾶ κάνοντας ζωή ὀργιαστική,
46 θά ἔλθει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου μιά μέρα πού
δέν θά τόν περιμένει καί μιά ὥρα πού δέν θά ξέρει, καί θά τοῦ πάρει τή ζωή. Καί
μετά τόν σκληρό καί παραδειγματικό θάνατό του θά τόν κατατάξει μαζί μ’ ἐκείνους
πού δέν ὑπῆρξαν πιστοί στή διαχείρισή τους, ἀλλά ἀποδείχθηκαν καταχραστές.
Δηλαδή εἶναι καθῆκον ὅλων μας νά ὑπηρετήσουμε τόν Κύριο μέ προσοχή καί προθυμία
καί νά εἴμαστε πάντοτε ἕτοιμοι νά τόν ὑποδεχθοῦμε καί νά τοῦ δώσουμε λόγο τῶν
πράξεών μας. Ἰδιαιτέρως ὅμως ἔχουν τό καθῆκον αὐτό ἐκεῖνοι πού ὁ Κύριος τούς
ἀνέθεσε νά εἶναι ἐπιστάτες τῶν ἄλλων. Ἡ ἀθέτηση μάλιστα τοῦ καθήκοντος αὐτοῦ
συνεπάγεται τιμωρίες τρομερές καί αἰώνιες.
47 Καί γενικότερα γιά κάθε δοῦλο ἰσχύει αὐτός ὁ
κανόνας: Ἐκεῖνος ὁ δοῦλος πού γνώρισε τό θέλημα τοῦ κυρίου του καί δέν ἑτοίμασε
οὔτε ἔκανε αὐτό πού θέλει ὁ κύριός του, θά δεχθεῖ πολλές μαστιγώσεις καί θά
τιμωρηθεῖ αὐστηρά, διότι συνειδητά παρέβη τό θέλημα τοῦ κυρίου του.
48 Ἐκεῖνος ὅμως πού δέν γνώρισε τό θέλημα τοῦ κυρίου του,
ἀλλά οἱ πράξεις πού ἔκανε εἶναι ἄξιες τιμωρίας καί μαστιγώσεων, θά δεχθεῖ λίγες
μαστιγώσεις. Καί εἶναι δίκαιο νά τιμωρηθεῖ κι αὐτός, διότι ἀπό ἀμέλεια ἀγνόησε
τό θέλημα τοῦ κυρίου του. Σ’ ὅποιον ὅμως δόθηκαν πολλά, θά ζητηθοῦν ἀπ’ αὐτόν
πολλά. Ἀνάλογη μέ τά χαρίσματα, τή γνώση καί τό ἀξίωμα πού ἔχει ὁ καθένας μας
εἶναι καί ἡ εὐθύνη του. Καί σ’ ὅποιον ἐμπιστεύθηκαν πολλά, θά τοῦ ζητήσουν
πολλά, περισσότερα ἀπ’ αὐτούς πού πῆραν λιγότερα.
