Ἀπόστολος:
ἡμέρας, Σαβ. κγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. η΄ 1-5)·
Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν
δεδομένην ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Μακεδονίας,
2 ὅτι ἐν πολλῇ δοκιμῇ θλίψεως ἡ περισσεία τῆς χαρᾶς
αὐτῶν καὶ ἡ κατὰ βάθος πτωχεία αὐτῶν ἐπερίσσευσεν εἰς τὸν πλοῦτον τῆς ἁπλότητος
αὐτῶν·
3 ὅτι κατὰ δύναμιν, μαρτυρῶ, καὶ ὑπὲρ δύναμιν,
αὐθαίρετοι,
4 μετὰ πολλῆς παρακλήσεως δεόμενοι ἡμῶν τὴν χάριν καὶ
τὴν κοινωνίαν τῆς διακονίας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους,
5 καὶ οὐ καθὼς ἠλπίσαμεν, ἀλλ’ ἑαυτοὺς ἔδωκαν πρῶτον
τῷ Κυρίῳ καὶ ἡμῖν διὰ θελήματος Θεοῦ,
Ἑρμηνεία
Π.Ν. Τρεμπέλα
Σᾶς γνωστοποιῶ ἀκόμη, ἀδελφοί, τό χάρισμα τῆς
ἐλεημοσύνης πού ἔχει δώσει ὁ Θεός στίς Ἐκκλησίες τῆς Μακεδονίας.
2 Καί πραγματικά πρόκειται γιά θεῖο χάρισμα. Διότι ἐνῶ
βρίσκονταν μέσα σέ μεγάλη δοκιμασία θλίψεως, δέν κατέρρευσαν, ἀλλά αἰσθάνθηκαν
ὑπεράφθονη χαρά· καί ἡ βαθύτατη καί ἔσχατη φτώχεια τους ἀποδείχθηκε μέ τό
παραπάνω ἀξιοθαύμαστη στόν πλοῦτο τῆς γενναιοδωρίας καί στήν προθυμία τους νά
συνεισφέρουν μεγάλα ποσά.
3 Καί τό λέω αὐτό, ἐπειδή καί σύμφωνα μέ τίς
οἰκονομικές τους δυνατότητες – δίνω μαρτυρία γι’ αὐτό – ἀλλά καί παραπάνω ἀπό
τίς δυνάμεις τους ἔδωσαν μέ δική τους πρωτοβουλία καί εὐχαρίστηση, χωρίς νά τούς
ἀναγκάσει κανείς.
4 Καί μέ θερμές παρακλήσεις μᾶς παρακαλοῦσαν καί
ζητοῦσαν νά τούς κάνουμε τή χάρη νά συμμετάσχουν κι αὐτοί στή διακονία πού
ἀποβλέπει στή βοήθεια τῶν φτωχῶν Χριστιανῶν.
5 Καί δέν ἔδωσαν μόνο ὅπως καί ὅσο περιμέναμε καί
ἐλπίσαμε, ἀλλά πρῶτα-πρῶτα ἔδωσαν τόν ἑαυτό τους στόν Κύριο καί σέ μᾶς σύμφωνα
μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
