«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»
Περί τοῦ πειθαναγκασμοῦ τοῦ ἕαυτού μας στήν ἐργασία τῶν ἀρετῶν (γ)
“Ὁ Κύριος εἶπε: «Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶος εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ, καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» (Μθ. 11, 29). Δέν ἀναζητᾶμε ὅλοι μας τήν εἰρήνη γιά τίς ψυχές μας; Πραγματικά ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς καί τῆς συνειδήσεως εἶναι ἕνας ἀπό τούς πιό πολύτιμους θησαυρούς. Ἄν θέλουμε λοιπόν νά ἔχουμε πάντα τήν εἰρήνη νά θυμόμαστε τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ• «Μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶος εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ». Τότε θά ἔλθει ἡ εἰρήνη στήν ψυχή μας, ὅταν θά μάθουμε πῶς νά ἀποκτήσουμε τήν πραότητα καί τήν ταπείνωση.
Νά ἀναγκάζουμε τούς ἑαυτούς μας νά εἴμαστε πρᾶοι. Κάθε φορά πού θέλουμε νά ποῦμε κάποιο λόγο ἄσχημο νά θυμόμαστε ὅτι ἔχουμε τό καθῆκον νά εἴμαστε πρᾶοι καί ταπεινοί, καί τότε θά μπορέσουμε νά ἀπαντήσουμε μέ πραότητα στίς προσβολές.
Τό πρῶτο πρᾶγμα πού πρέπει πάντα νά θυμόμαστε εἶναι ὅτι ἡ ταπείνωση πιό καλά ἀπό ὁτιδήποτε ἄλλο προστατεύει τήν ψυχή μας ἀπό τίς παγίδες τοῦ διαβόλου. Ὅταν θά γνωρίσει ἡ καρδιά μας τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ θά βλέπουμε τόν ἑαυτό μας σάν τόν πιό ἀνάξιο καί χειρότερο ἀπ’ ὅλους. Ὅταν ἀρχίζουμε καί συγκρίνουμε τόν ἑαυτό μας μέ τούς ἄλλους πού τούς θεωροῦμε ἀνάξιους, περιφρονημένους καί πολύ κατώτερους ἀπό μᾶς, ἄς σκεφτοῦμε τότε ὅτι ὄχι τούς ἄλλους, ἀλλά τόν ἑαυτό μας πρέπει νά βλέπουμε σάν τόν πιό ἀνάξιο καί χειρότερο ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ἄς σκεφτοῦμε ἐκεῖνο τό μάθημα πού ἔδωσε μιά φορά ὁ Θεός στόν ἅγιο Ἀντώνιο τόν Μέγα.
Ὅταν αὐτός ἔφτασε σέ πολύ μεγάλο μέτρο τῆς τελειότητας ἄκουσε μιά μέρα φωνή ἀπό τόν Θεό πού τοῦ ἔλεγε: «Ἀντώνιε, δέν ἔχεις ἀκόμα ἀποκτήσει τήν τελειότητα πού ἔχει ἕνας τσαγκάρης πού λέγεται Φίλιππος καί ζεῖ στήν Ἀλεξάνδρεια». Ὅταν ἄκουσε αὐτή τήν φωνή ὁ Μέγας Ἀντώνιος σηκώθηκε ἀμέσως καί πῆγε στήν Ἀλεξάνδρεια. Ἐκεῖ βρῆκε τόν Φίλιππο καί τόν ρώτησε «Πές μου ἀδελφέ πῶς ἀπόκτησες αὐτή τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, ποιά εἶναι τά μεγάλα ἔργα πού ἔκανες;» Ὁ λόγος αὐτός προξένησε μεγάλη ἀπορία στόν Φίλιππο. «Δέν ἔχω κάνει κάποια ἰδιαίτερα καλά ἔργα, τό μόνο πού κάνω, τό βράδυ ὅταν πηγαίνω γιά ὕπνο καί τό πρωί ὅταν σηκώνομαι λέω στόν ἑαυτό μου: Φίλιππε, ὅλοι σ’ αὐτή τή μεγάλη πόλη θά σωθοῦν γιατί ὅλοι εἶναι καλύτεροι ἀπό σένα, καί μόνο ἐσύ θά καταδικαστεῖς». Αὐτό λοιπόν εἶναι τό μάθημα πού ἔδωσε ὁ Θεός στόν Μέγα Ἀντώνιο, καί γιά νά τόν ταπεινώσει τοῦ ἔδωσε ὡς παράδειγμα τῆς ἐνάρετης ζωῆς, τήν ζωή ἑνός ἁπλοῦ τσαγκάρη.
Αὐτό εἶναι καί γιά μᾶς ἕνα καλό μάθημα καί ἡ οὐσία του εἶναι ὅτι ἔτσι πρέπει νά ταπεινώσουμε τήν καρδιά μας, ὥστε κανέναν ἄνθρωπο νά μήν θεωροῦμε κατώτερο καί πιό ἀνάξιο ἀπό μᾶς. Ἀλλά ἀντίθετα νά βλέπουμε τόν ἑαυτό μας χειρότερο ἀπ’ ὅλους. Γιά νά ἀποκτήσουμε ὅμως αὐτό τό αἴσθημα πρέπει συνεχῶς νά μαστιγώνουμε τήν καρδιά μας. Ὅταν βλέπουμε ὅτι ὑψηλοφρονοῦμε καί βάζουμε τόν ἑαυτό μας πιό πάνω ἀπό τους ἄλλους, νά θυμόμαστε ἀμέσως τήν ἀναξιότητά μας. Ὅταν θά μάθουμε τήν πραότητα καί τήν ταπείνωση, γιά τίς ὁποῖες μᾶς μιλάει ὁ Κύριος, τότε θά ἀποκτήσουμε καί τήν εἰρήνη στίς ψυχές μας.
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού διαλέγουν κάποια ἀπό τίς ἐντολές καί προσπαθοῦν νά τελειοποιηθοῦν σ’ αὐτή τήν μία ἐντολή καί προσεύχονται στόν Θεό νά τούς μάθει τήν προσευχή. Καί ἄν ἐπίμονα προσεύχονται τούς δίνει ὁ Θεός αὐτό πού ζητᾶνε καί ἀποκτάει ἡ προσευχή τους βάθος. Ἄν ὅμως ἀμελήσουν τίς ἄλλες ἐντολές τοῦ Χριστοῦ δέν θά μπορέσουν νά κρατήσουν αὐτή τήν χάρη, γρήγορα ἀφήνουν τήν προσευχή καί τούς παίρνει ὁ Κύριος τήν δωρεά πού εἶχε δώσει.
Νά τό θυμόμαστε, νά ἀγαπᾶμε ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ καί νά τίς ἐργαζόμαστε ὅλες. Νά μήν ξεχνᾶμε ἐπίσης ὅτι τώρα εἶναι ὁ «Καιρός τόν ποιῆσαι τῷ Κυρίῳ» διότι περιφρόνησαν τό νόμο του. Ἀμήν.” (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
