Εὐαγγέλιον:
ἡμέρας, Σαβ. θ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. θ΄ 57-62).
57 Ἐγένετο δὲ πορευομένων αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ εἶπέ τις
πρὸς αὐτόν· ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἐὰν ἀπέρχῃ, Κύριε.
58 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι
καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ
τὴν κεφαλὴν κλίνῃ.
59 Εἶπε δὲ πρὸς ἕτερον· ἀκολούθει μοι. ὁ δὲ εἶπε·
Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι ἀπελθόντι πρῶτον θάψαι τὸν πατέρα μου.
60 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς
ἑαυτῶν νεκρούς· σὺ δὲ ἀπελθὼν διάγγελλε τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.
61 Εἶπε δὲ καὶ ἕτερος· ἀκολουθήσω σοι, Κύριε· πρῶτον
δὲ ἐπίτρεψόν μοι ἀποτάξασθαι τοῖς εἰς τὸν οἶκόν μου.
62 εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς πρὸς αὐτόν· οὐδεὶς ἐπιβαλὼν τὴν
χεῖρα αὐτοῦ ἐπ᾿ ἄροτρον καὶ βλέπων εἰς τὰ ὀπίσω εὔθετός ἐστιν εἰς τὴν βασιλείαν
τοῦ Θεοῦ.
Ἑρμηνεία
Π.Ν. Τρεμπέλα
57 Καθώς λοιπόν προχωροῦσαν στό δρόμο, τοῦ εἶπε
κάποιος: Κύριε, θά σέ ἀκολουθήσω ὅπου κι ἄν πᾶς.
58 Ἀλλ’ ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: Οἱ ἀλεποῦδες ἔχουν φωλιές,
καί τά πουλιά τοῦ οὐρανοῦ ἔχουν μέρη πού κουρνιάζουν, ἐνῶ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου
(δηλαδή ἐγώ πού γεννήθηκα χωρίς πατέρα ἀλλά μόνον ἀπό τήν Παρθένο καί εἶμαι ὁ
κατεξοχήν ἄνθρωπος, γνωστός ἀπό τήν ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ πρός τόν Ἀδάμ) δέν ἔχει
ποῦ νά ἀκουμπήσει τό κεφάλι του. Μήν περιμένεις λοιπόν κι ἐσύ σωματικές ἀνέσεις
καί ἀναπαύσεις, ἀλλά πάρε τίς ἀποφάσεις σου γνωρίζοντας ἀπό πρίν ὅτι ἡ ζωή τῶν
πιστῶν μου εἶναι γεμάτη ἀπό στερήσεις καί θυσίες, ὅπως ἡ δική μου.
59 Καί σέ κάποιον ἄλλον εἶπε: Ἀκολούθησέ με. Κι
ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε: Κύριε, δῶσ’ μου τήν ἄδεια νά πάω πρῶτα καί νά θάψω τόν
πατέρα μου καί ὕστερα νά σέ ἀκολουθήσω.
60 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως, διαβλέποντας ὅτι ὁ μαθητής ἐκεῖνος
κινδύνευε νά μπλέξει σέ κληρονομικές διαμάχες πού θά τοῦ ψύχραιναν τό ζῆλο, τοῦ
εἶπε: Ἄφησε τούς συγγενεῖς σου, οἱ ὁποῖοι φαίνονται βέβαια ζωντανοί, στήν
πραγματικότητα ὅμως λόγῳ τῆς ἀπιστίας τους εἶναι πνευματικά νεκροί, νά θάψουν
τούς νεκρούς πού εἶναι δικοί τους, διότι κι αὐτοί πέθαναν μέσα στήν ἀπιστία.
Ἐσύ ὅμως πήγαινε μαζί μέ τούς μαθητές μου, πού πρόκειται σέ λίγο νά ἀποστείλω.
Καί μέ τό κήρυγμά σου νά ἀναγγέλλεις τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ πού σέ λίγο
ἐγκαθιδρύεται καί πάνω στή γῆ.
61 Κάποιος ἄλλος τοῦ εἶπε: Θά σέ ἀκολουθήσω, Κύριε·
ἀλλά δῶσ’ μου πρῶτα τήν ἄδεια νά ἀποχαιρετίσω αὐτούς πού εἶναι στό σπίτι μου.
62 Τότε ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: Καθένας πού ἔβαλε τό χέρι
του πάνω στό ἀλέτρι καί βλέπει πρός τά πίσω κι ὄχι πρός τό μέρος πού πρόκειται
νά ὀργώσει, δέν εἶναι κατάλληλος γιά γεωργός. Ἔτσι κι ἐκεῖνος πού κλήθηκε στή
διακονία τοῦ Κυρίου πρέπει νά βλέπει πάντοτε μπροστά στό πνευματικό του ἔργο
καί νά ξεχάσει ὁλοκληρωτικά τά ἐγκόσμια καί τά ὑλικά. Διότι διαφορετικά δέν θά
μπορέσει νά κρατήσει στερεά γιά τόν ἑαυτό του τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί νά
ἐργαστεῖ ἀποτελεσματικά γιά τή διάδοσή της καί στούς ἄλλους.
