Εὐαγγέλιον:
Κυρ. θ΄ Λουκᾶ, (Λκ. ιβ΄ 16-21).
16 Εἶπε δὲ παραβολὴν πρὸς αὐτοὺς λέγων· ἀνθρώπου τινὸς
πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα·
17 καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ
ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου;
18 καὶ εἶπε· τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ
μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου,
19 καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ
κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου.
20 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν
ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;
21 οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν.
Ἑρμηνεία
Π.Ν. Τρεμπέλα
16 Τούς εἶπε μάλιστα καί μία παραβολή: Κάποιου πλουσίου
ἀνθρώπου τά ἐκτεταμένα του χωράφια ἀπέδωσαν ἄφθονη σοδειά καί μεγάλη παραγωγή.
17 Ἀντί ὅμως νά εὐχαριστήσει τόν Θεό καί νά
εὐχαριστηθεῖ κι ὁ ἴδιος γιά τήν εὐφορία αὐτή, συλλογιζόταν μέσα του, ἀγωνιοῦσε
κι ἀναστατωνόταν λέγοντας: Τί νά κάνω, διότι δέν ἔχω ποῦ νά μαζέψω τούς καρπούς
τῶν χωραφιῶν μου πού μοῦ περισσεύουν; Θέλω νά γίνουν ὅλοι δικοί μου, γιά νά
τούς ἀπολαύσω μόνος μου.
18 Τελικά, ὕστερα ἀπό μεγάλη σκέψη καί συλλογισμό,
εἶπε: Αὐτό θά κάνω: Θά γκρεμίσω τίς ἀποθῆκες μου καί θά κτίσω μεγαλύτερες καί
πιό εὐρύχωρες. Καί θά μαζέψω ἐκεῖ ὅλη τή σοδειά μου καί τά ἀγαθά μου,
19 καί σάν ἄνθρωπος πού μόνο τίς ἀπολαύσεις τῆς
κοιλιᾶς γνώρισα θά πῶ στήν ψυχή μου: Ψυχή, ἔχεις πολλά ἀγαθά, πού εἶναι
ἀποθηκευμένα καί σοῦ φτάνουν γιά πολλά χρόνια. Μή σκοτίζεσαι πλέον γιά τίποτε,
ἀλλά ἀπόλαυσε μιά ζωή ἀναπαυτική· φάε, πιές, γέμισε χαρά.
20 Ἀφοῦ ὅμως τά ἑτοίμασε ὅλα, πρίν ἀκόμη προφθάσει νά
πεῖ στήν ψυχή του τά ὅσα σχεδίαζε, τοῦ εἶπε ὁ Θεός εἴτε μέσα ἀπό τή συνείδησή
του εἴτε στόν ὕπνο του: Ἄμυαλε καί ἀνόητε ἄνθρωπε, πού στήριξες τήν εὐτυχία σου
μόνο στίς ἀπολαύσεις τῆς κοιλιᾶς καί νόμισες ὅτι ἡ μακροζωία σου ἐξαρτιόταν ἀπό
τά πλούτη σου καί ὄχι ἀπό μένα· τή νύχτα αὐτή, πού ἐδῶ καί πολύ καιρό
ὀνειρευόσουν ὡς νύχτα εὐτυχίας καί νόμιζες ὅτι θά ἄρχιζε ἀπό δῶ καί πέρα ἡ
ἀναπαυτική καί ἀπολαυστική ζωή σου, οἱ φοβεροί δαίμονες ἀπαιτοῦν νά πάρουν τήν
ψυχή σου. Σέ λίγο θά πεθάνεις. Αὐτά λοιπόν πού ἑτοίμασες καί ἀποθήκευσες σέ
ποιόν θά ἀνήκουν καί σέ ποιούς κληρονόμους θά περιέλθουν;
21 Ἔτσι θά τήν πάθει καί τέτοιο τέλος θά ἔχει ἐκεῖνος
πού θησαυρίζει γιά τόν ἑαυτό του, γιά νά ἀπολαμβάνει ἐγωιστικά αὐτός καί μόνο
τά ἀγαθά τῆς γῆς, καί δέν ἀποταμιεύει μέ τά ἔργα τῆς ἀγάπης στόν οὐρανό
θησαυρούς πνευματικούς. Μόνο σ’ αὐτούς τούς θησαυρούς εὐαρεστεῖται ὁ Θεός.
