«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί ὁμιλίες τόμος Β»
Λόγος εἰς τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου (β)
«Τὰ χείλη της ἦταν σφραγισμένα μὲ σφραγίδα τῆς ἁγιασμένης καὶ εὐλογημένης σιωπῆς. Ὅταν ἀργότερα γεννήθηκε στὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεὲμ Αὐτὸς γιὰ τὸν ὁποῖο τῆς εὐαγγελιζόταν τώρα ὁ ἀρχάγγελος, ὅταν ἐκπληρώθηκε ἡ θαυμαστῆ προφητεία, αὐτὴ πάλι σιωποῦσε. Κανεὶς δὲν ἄκουσε τότε ἂπ’ αὐτὴν φωνὲς χαρᾶς. Καὶ ὅταν τὴν ἔπισκεπτηκαν πρῶτα οἱ βοσκοὶ καὶ ἀργότερα οἱ μάγοι ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴ γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὸ θεῖο βρέφος καὶ ἄκουσε ἡ Μαρία γιὰ τοὺς ἀνοιγμένους οὐρανοὺς καὶ τοὺς ἀγγέλους ποὺ ὑμνούσαν τὴ γέννηση τοῦ Σωτήρα τοῦ κόσμου, πάλι δὲν εἴπε τίποτα, ἀλλὰ τὰ κράτησε στὴν καρδιά της.
‘Ἀκόμα καὶ ὅταν ὁ δωδεκάχρονος Ἰησοῦς χάθηκε καὶ τὸν βρῆκαν μετὰ ἡ Μαρία μὲ τὸν Ἰωσήφ, τὸν μνηστήρα της, μέσα στὸ ναὸ καὶ ἄκουσαν ἂπ’ αὐτὸν ἕνα λόγο ποῦ μόνο ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ θὰ μποροῦσε νὰ πει’ «Τί ὅτι ἔζητειτε μέ; Οὐκ ἠδειτε ὅτι ἐν τοῖς τοῦ πατρός μου δεῖ εἶναι μὲ» (Λκ. 2, 49), καὶ τότε πάλι τὸ ἄκουσε ἡ Μαρία ἐν σιωπῇ, κρατώντας τὸν καταπληκτικὸ αὐτὸ λόγο μέσα στὴν καρδιά της. Καὶ στὸν Σταυρὸ τοῦ Γολγοθᾶ, ὅταν εἶδε τὸ πάθος τοῦ Υἱοῦ της δὲν ξέσπασε σὲ λυγμούς, πράγμα ἀφύσικο γιὰ τὴν ἀδύναμη καρδιὰ τῆς γυναίκας. Κοιτοῦσε σιωπηλὰ τὸν Υἱὸ της κρεμασμένο ἐπὶ Ξύλου τὴν στιγμὴ ποὺ ἕνας πόνος τρομερὸς καὶ ἀνυπόφορος, πόνος ποὺ οἱ ἄνθρωποι δὲν τὸν γνωρίζουν, ἔσχιζε τὴν καρδιά της. Ἡ Παρθένος σιωποῦσε.
Σιωποῦσε καὶ τώρα, σιωποῦσε καὶ σκεφτόταν, τί εἶναι ὁ ἀσυνήθιστος αὐτὸς χαιρετισμός. Καὶ εἶπε ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ· «Μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ. καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρί καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν. οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυὶδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος» (Λκ. 1, 30-33).» (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
