Ἀπόστολος:
ἀποστόλων, 22 Νοεμ. (Φιλήμ. 1-25)·
1 Παῦλος, δέσμιος Χριστοῦ Ἰησοῦ, καὶ Τιμόθεος ὁ
ἀδελφός, Φιλήμονι τῷ ἀγαπητῷ καὶ συνεργῷ ἡμῶν
2 καὶ Ἀπφίᾳ τῇ ἀγαπητῇ καὶ Ἀρχίππῳ τῷ συστρατιώτῃ ἡμῶν
καὶ τῇ κατ’ οἶκόν σου ἐκκλησίᾳ·
3 χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ
Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
4 Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου πάντοτε μνείαν σου ποιούμενος
ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου,
5 ἀκούων σου τὴν ἀγάπην καὶ τὴν πίστιν ἣν ἔχεις πρὸς
τὸν Κύριον Ἰησοῦν καὶ εἰς πάντας τοὺς ἁγίους,
6 ὅπως ἡ κοινωνία τῆς πίστεώς σου ἐνεργὴς γένηται ἐν
ἐπιγνώσει παντὸς ἀγαθοῦ τοῦ ἐν ἡμῖν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν.
7 χάριν γὰρ ἔχομεν πολλὴν καὶ παράκλησιν ἐπὶ τῇ ἀγάπῃ
σου, ὅτι τὰ σπλάγχνα τῶν ἁγίων ἀναπέπαυται διὰ σοῦ, ἀδελφέ.
8 Διό, πολλὴν ἐν Χριστῷ παρρησίαν ἔχων ἐπιτάσσειν σοι
τὸ ἀνῆκον,
9 διὰ τὴν ἀγάπην μᾶλλον παρακαλῶ· τοιοῦτος ὤν, ὡς
Παῦλος πρεσβύτης, νυνὶ δὲ καὶ δέσμιος Ἰησοῦ Χριστοῦ,
10 παρακαλῶ σε περὶ τοῦ ἐμοῦ τέκνου, ὃν ἐγέννησα ἐν
τοῖς δεσμοῖς μου, Ὀνήσιμον,
11 τόν ποτέ σοι ἄχρηστον, νυνὶ δὲ σοὶ καὶ ἐμοὶ
εὔχρηστον, ὃν ἀνέπεμψα·
12 σὺ δὲ αὐτόν, τοῦτ’ ἔστι τὰ ἐμὰ σπλάγχνα, προσλαβοῦ·
13 ὃν ἐγὼ ἐβουλόμην πρὸς ἐμαυτὸν κατέχειν, ἵνα ὑπὲρ
σοῦ διακονῇ μοι ἐν τοῖς δεσμοῖς τοῦ εὐαγγελίου·
14 χωρὶς δὲ τῆς σῆς γνώμης οὐδὲν ἠθέλησα ποιῆσαι, ἵνα
μὴ ὡς κατὰ ἀνάγκην τὸ ἀγαθόν σου ᾖ, ἀλλὰ κατὰ ἑκούσιον.
15 τάχα γὰρ διὰ τοῦτο ἐχωρίσθη πρὸς ὥραν, ἵνα αἰώνιον
αὐτὸν ἀπέχῃς,
16 οὐκέτι ὡς δοῦλον, ἀλλ’ ὑπὲρ δοῦλον, ἀδελφὸν ἀγαπητόν,
μάλιστα ἐμοί, πόσῳ δὲ μᾶλλον σοὶ καὶ ἐν σαρκὶ καὶ ἐν Κυρίῳ!
17 εἰ οὖν με ἔχεις κοινωνόν, προσλαβοῦ αὐτὸν ὡς ἐμέ.
18 εἰ δέ τι ἠδίκησέ σε ἢ ὀφείλει, τοῦτο ἐμοὶ ἐλλόγει·
19 ἐγὼ Παῦλος ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί, ἐγὼ ἀποτίσω· ἵνα μὴ
λέγω σοι ὅτι καὶ σεαυτόν μοι προσοφείλεις.
20 ναί, ἀδελφέ, ἐγώ σου ὀναίμην ἐν Κυρίῳ· ἀνάπαυσόν
μου τὰ σπλάγχνα ἐν Κυρίῳ.
21 Πεποιθὼς τῇ ὑπακοῇ σου ἔγραψά σοι, εἰδὼς ὅτι καὶ
ὑπὲρ ὃ λέγω ποιήσεις.
22 ἅμα δὲ καὶ ἑτοίμαζέ μοι ξενίαν· ἐλπίζω γὰρ ὅτι διὰ τῶν
προσευχῶν ὑμῶν χαρισθήσομαι ὑμῖν.
23 Ἀσπάζεταί σε Ἐπαφρᾶς ὁ συναιχμάλωτός μου ἐν Χριστῷ
Ἰησοῦ,
24 Μᾶρκος, Ἀρίσταρχος, Δημᾶς, Λουκᾶς, οἱ συνεργοί μου.
25 Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ
πνεύματος ὑμῶν· ἀμήν.
Ἑρμηνεία
Π.Ν. Τρεμπέλα
1 Ἐγώ ὁ Παῦλος, ὁ δέσμιος καί φυλακισμένος γιά τόν
Ἰησοῦ Χριστό, καί ὁ Τιμόθεος ὁ ἀδελφός γράφουμε τήν ἐπιστολή αὐτή πρός ἐσένα
τόν Φιλήμονα, τόν ἀγαπητό καί συνεργάτη μας στό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου,
2 καί πρός τήν Ἀπφία τήν ἀγαπητή καί πρός τόν Ἄρχιππο
τό συστρατιώτη μας στόν ἀγώνα γιά τό Εὐαγγέλιο, καί πρός τή σύναξη τῶν πιστῶν
πού συναθροίζεται στό σπίτι σου.
3 Ἄς εἶναι μαζί σας ἡ χάρις καί ἡ εἰρήνη ἀπό τόν Θεό
καί Πατέρα μας καί ἀπό τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.
4 Εὐχαριστῶ τόν Θεό μου πάντοτε, κάθε φορά πού σέ
θυμᾶμαι στίς προσευχές μου.
5 Τόν εὐχαριστῶ, ἐπειδή ἀκούω γιά τήν πίστη πού ἔχεις
στόν Κύριο Ἰησοῦ καί γιά τήν ἀγάπη πού δείχνεις σ’ ὅλους τούς Χριστιανούς.
6 Συγχρόνως ὅμως τόν παρακαλῶ, ἡ πίστη σου αὐτή, πού μᾶς ἑνώνει μέ ὅλους τούς Χριστιανούς, νά
γίνει τόσο ἔμπρακτη καί ζωντανή, ὥστε νά γνωρίσουν ὅλοι καλά κάθε καλό πού μέ
τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἐπιτελοῦμε γιά τή δόξα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
7 Αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστῶ τόν Θεό γιά σένα,
διότι ὅλοι οἱ πιστοί αἰσθανόμαστε πολλή χαρά καί παρηγοριά γιά τήν ἀγάπη σου·
διότι οἱ καρδιές τῶν ἀδελφῶν Χριστιανῶν ἀναπαύθηκαν καί ἀνακουφίστηκαν μέ τίς
εὐεργεσίες καί τίς ἀγαθοεργίες σου, ἀδελφέ.
8 Κι ἐπειδή εἶσαι τόσο εὐεργετικός στούς Χριστιανούς,
γι’ αὐτό, ἄν καί ἡ σχέση καί κοινωνία μας μέ τόν Χριστό μοῦ δίνει τό θάρρος νά
σέ προστάζω νά κάνεις ἐκεῖνο πού πρέπει ὡς Χριστιανός,
9 γιά τήν ἀγάπη ὅμως πού σοῦ ἔχω, προτιμῶ νά σέ
παρακαλέσω. Ἔτσι λοιπόν πού εἶμαι ἡλικιωμένος ἐγώ ὁ Παῦλος, τώρα μάλιστα καί
φυλακισμένος γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό, σέ παρακαλῶ.
10 Σέ παρακαλῶ γιά τό πνευματικό μου παιδί, πού τό
γέννησα πνευματικά τώρα πού εἶμαι στά δεσμά τῆς φυλακῆς. Σέ παρακαλῶ δηλαδή γιά
τόν Ὀνήσιμο,
11 πού κάποτε, ὅταν σέ ἔκλεψε καί δραπέτευσε ἀπό τό
σπίτι σου, σοῦ ἦταν ἄχρηστος· τώρα ὅμως πού πίστεψε καί βαπτίσθηκε, ἔγινε
χρήσιμος καί σέ σένα καί σέ μένα. Σοῦ τόν ἔστειλα λοιπόν πάλι πίσω.
12 Κι ἐσύ δέξου μέ εὐμένεια αὐτόν πού τόσο πολύ ἀγαπῶ,
ὥστε νά εἶναι ἡ ἴδια μου ἡ καρδιά καί τά ἴδια μου τά σπλάχνα.
13 Ἤθελα νά τόν κρατήσω κοντά μου, γιά νά μέ διακονεῖ
ἀντί γιά σένα τώρα πού εἶμαι φυλακισμένος ἐξαιτίας τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος.
14 Ἀλλά χωρίς τή δική σου γνώμη καί συγκατάθεση δέν
θέλησα νά κάνω τίποτε, γιά νά μήν εἶναι σάν ἀναγκαστική ἡ εὐεργετική
ἐξυπηρέτηση πού θά μοῦ ἔκανες προσφέροντάς μου τόν Ὀνήσιμο, ἀλλά νά προέρχεται
ἀπό τήν καρδιά σου καί ἀπό τήν πρόθυμη θέλησή σου.
15 Νά τόν δεχθεῖς λοιπόν μέ καλοσύνη. Διότι ἴσως γι’
αὐτό χωρίστηκε ἀπό σένα προσωρινά, γιά νά τόν πάρεις πάλι πίσω καί νά τόν ἔχεις
αἰώνια.
16 Νά τόν ἔχεις πλέον ὄχι ὡς δοῦλο ἀλλά παραπάνω ἀπό
δοῦλο, ὡς ἀδελφό ἀγαπητό, ἰδιαιτέρως ἀγαπητό σέ μένα, καί πόσο μᾶλλον σέ σένα·
διότι θά τόν ἔχεις καί ὡς σαρκικό ἀδελφό, ἀφοῦ θά σέ ὑπηρετεῖ πλέον πιστά στίς
καθημερινές σου ἀνάγκες, ἀλλά καί ὡς πνευματικό ἀδελφό, ἀφοῦ εἶστε ἑνωμένοι μέ
τόν Κύριο.
17 Ἐάν λοιπόν ἔχεις κοινή μ’ ἐμένα πίστη καί φρονήματα
καί πόθους, δέξου τον μέ ἀγάπη, ὅπως θά δεχόσουν ἐμένα.
18 Κι ἄν σέ ἀδίκησε ἤ σοῦ χρωστᾶ τίποτε, αὐτό χρέωσέ
το σέ μένα.
19 Ἐγώ ὁ Παῦλος τό ἔγραψα αὐτό μέ τό ἴδιο μου τό χέρι·
ἐγώ θά πληρώσω τό χρέος. Γίνομαι ἐγώ χρεώστης σου, γιά νά μή σοῦ πῶ ὅτι ἐσύ μοῦ
χρωστᾶς ἀκόμη καί τόν ἴδιο σου τόν ἑαυτό.
20 Ναί, ἀδελφέ. Ἄς ἀπολαύσω κι ἐγώ ἀπό σένα τίς χάρες
καί τά πνευματικά ὀφέλη πού δημιουργεῖ ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Κύριο. Ἀνάπαυσε τήν
καρδιά μου μέ ἀνάπαυση πνευματική ἐν Κυρίῳ.
21 Ἐπειδή ἔχω βεβαιότητα γιά τήν ὑπακοή σου σοῦ ἔγραψα
τήν ἐπιστολή αὐτή, γνωρίζοντας ὅτι θά κάνεις ἀκόμη περισσότερα ἀπ’ ὅσα σοῦ λέω.
22 Συγχρόνως ἑτοίμασέ μου καί φιλοξενία. Διότι ἐλπίζω
ὅτι μέ τίς προσευχές σας ὁ Θεός θά μέ σώσει, θά μέ ἀπελευθερώσει ἀπό τή φυλακή
καί θά μέ δωρίσει πάλι κοντά σας.
23 Σέ χαιρετᾶ ἐγκάρδια ὁ Ἐπαφρᾶς, πού μέ συντροφεύει
στή φυλακή γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό.
24 Σέ ἀσπάζονται καί ὁ Μᾶρκος, ὁ Ἀρίσταρχος, ὁ Δημᾶς,
ὁ Λουκᾶς, οἱ συνεργάτες μου.
25 Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ νά εἶναι μαζί
μέ τό πνεῦμα σας. Ἀμήν.
