Εὐαγγέλιον:
ἡμέρας, Σαβ. ι΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ι΄ 19-21).
19 ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω
ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ
ἀδικήσῃ.
20 πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν
ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς.
21 Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰησοῦς καὶ
εἶπεν· ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας
ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· ναί, ὁ πατήρ, ὅτι
οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου.
Ἑρμηνεία
Π.Ν. Τρεμπέλα
19 Ἰδού, ἐγώ σᾶς δίνω τώρα ἐξουσία ἐναντίον τοῦ σατανᾶ
πολύ μεγαλύτερη ἀπ’ ὅση σᾶς ἔδωσα ὅταν σᾶς ἔστειλα νά κηρύξετε. Σᾶς δίνω
ἐξουσία νά νικᾶτε καί νά ποδοπατᾶτε ὅλα τά ὄργανα τοῦ σατανᾶ, πού σάν φίδια καί
σκορπιοί ἐπιβουλεύονται καί χύνουν τό δηλητήριό τους ὕπουλα στίς ψυχές τῶν
ἀνθρώπων, γιά νά τίς νεκρώσουν. Σᾶς δίνω ἐξουσία νά κατανικᾶτε ὅλη τή δύναμη
πού διαθέτει ὁ ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ σατανάς. Κι ἔτσι κανένα μέσο νά μήν
τελεσφορεῖ ἀπ’ ὅσα θά χρησιμοποιεῖ γιά νά παρεμποδίσει τό ἔργο σας. Κι ἀπ’ ὅσα
μηχανεύεται ἐναντίον σας, τίποτε δέν θά σᾶς βλάψει.
20 Ἀλλ’ ὅμως ὅλη σας ἡ χαρά ἄς μήν περιορίζεται σ’
αὐτό καί μή χαίρεστε τόσο γιά τό ὅτι τά πονηρά πνεύματα ὑποτάσσονται σέ σᾶς.
Δέν εἶναι αὐτό δικό σας κατόρθωμα· εἶναι χάρισμα πού ἐγώ σᾶς ἔδωσα, καί
προσέξτε νά μήν κυριευθεῖτε ἀπό οἴηση καί ἀλαζονεία γιά τό χάρισμα αὐτό. Νά
χαίρεστε ὅμως περισσότερο διότι τά ὀνόματά σας λόγῳ τῆς πίστεώς σας γράφτηκαν
στούς οὐρανούς. Ἐκεῖ εἶστε πολιτογραφημένοι ἔχοντας ὅλα τά δικαιώματα τῆς
ἀπολαύσεως τῶν ἀγαθῶν τῆς ἐπουράνιας κοινωνίας καί βασιλείας.
21 Τήν ὥρα αὐτή ὁ Ἰησοῦς ἔνιωσε πολύ μεγάλη χαρά στά
βάθη τῆς ψυχῆς του καί εἶπε: Σ’ εὐχαριστῶ, Πάτερ, Κύριε καί ἐξουσιαστή καί
κυβερνήτη πάνσοφε καί δίκαιε τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς. Σ’ εὐχαριστῶ, διότι
ἐνεργώντας μέ πανσοφία καί μέ δικαιοσύνη ἀπέκρυψες τίς μυστηριώδεις καί
οὐράνιες αὐτές ἀλήθειες ἀπό τούς ἀνθρώπους πού νομίζουν ὅτι εἶναι σοφοί καί
συνετοί, καί φανέρωσες τά σωτηριώδη αὐτά μυστήρια σέ ἀνθρώπους ἁπλούς, ἄδολους
καί ταπεινούς. Ναί, σ’ εὐχαριστῶ, Πάτερ, διότι αὐτό σοῦ ἄρεσε καί τέτοια ὑπῆρξε
ἡ ἀγαθή καί δίκαιη θέλησή σου.
