Ἀπόστολος:
τῆς ἁγίας, Πέμ. ιε΄ ἑβδ. ἐπιστ., «Πρὸ
τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν» (Γαλ. γ΄ 23-δ΄ 5)·
23 Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα
συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι.
24 ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν,
ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν·
25 ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν
ἐσμεν.
26 πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ
Ἰησοῦ·
27 ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε.
28 οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ
ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.
29 εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ
κατ’ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι.
Λέγω δέ, ἐφ’ ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν,
οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν,
2 ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς
προθεσμίας τοῦ πατρός.
3 οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ
κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι·
4 ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ
Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον,
5 ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν
ἀπολάβωμεν.
Ἑρμηνεία
Π.Ν. Τρεμπέλα
23 Προτοῦ ὅμως ἔλθει ἡ νέα αὐτή κατάσταση, στήν ὁποία
ἰσχύει πλέον ἡ πίστη, ὁ νόμος μᾶς φρουροῦσε κλεισμένους καλά, σάν νά ἤμασταν
μέσα σέ κάποιο φρούριο· γιά νά καταφύγουμε ἔτσι στήν πίστη πού ἔμελλε νά
ἀποκαλυφθεῖ μετά ἀπό καιρό.
24 Συνεπῶς ὁ Μωσαϊκός νόμος ἔγινε παιδαγωγός μας καί
μᾶς προετοίμαζε νά ποθήσουμε καί νά γνωρίσουμε τόν Χριστό, γιά νά λάβουμε τή
δικαίωση καί τή σωτηρία ἀπό τήν πίστη μας σ’ αὐτόν.
25 Ὅταν λοιπόν ἦλθε ἡ νέα κατάσταση, στήν ὁποία ἰσχύει
ἡ πίστη, δέν εἴμαστε πλέον κάτω ἀπό τήν παιδαγωγία τοῦ νόμου.
26 Διότι μέ τήν πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό ὅλοι
γίνατε καί εἶστε υἱοί Θεοῦ ἐνήλικες,
ὥριμοι καί χειραφετημένοι.
27 Καί εἶστε υἱοί τοῦ Θεοῦ, διότι ὅσοι βαπτισθήκατε
στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ πιστεύοντας σ’ αὐτόν ὡς σωτήρα, ντυθήκατε τόν Χριστό καί
ἑνωθήκατε μαζί του.
28 Δέν ὑπάρχουν πλέον διαφορές ἐθνικότητος, κοινωνικῆς
τάξεως καί φύλου. Δέν ὑπάρχει διαφορά Ἰουδαίου καί Ἕλληνα, δέν ὑπάρχει διάκριση
δούλου καί ἐλεύθερου, δέν ὑπάρχει διάκριση ἄνδρα καί γυναίκας. Διότι ὅλοι ἐσεῖς
γίνατε ἕνας νέος ἄνθρωπος μέ τήν ἕνωσή σας μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό.
29 Ἐάν λοιπόν ἐσεῖς πού εἶστε ἐθνικοί Χριστιανοί
ἀνήκετε στό Χριστό, ἄρα διαμέσου τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ὁ εὐλογημένος ἀπόγονος
τοῦ Ἀβραάμ, εἶστε κι ἐσεῖς ἀπόγονοι τοῦ Ἀβραάμ· καί σύμφωνα μέ τήν ὑπόσχεση εἶστε
καί κληρονόμοι τῆς εὐλογίας.
1 Καί γιά νά σᾶς διευκρινίσω τήν ἀλήθεια αὐτή,
χρησιμοποιῶ κι ἄλλο ἕνα παράδειγμα. Λέω λοιπόν τό ἑξῆς: Γιά ὅσο χρόνο κάθε
κληρονόμος εἶναι ἀνήλικος, δέν διαφέρει σέ τίποτε ἀπό τόν δοῦλο, ἄν καί εἶναι
κύριος ὅλης τῆς πατρικῆς περιουσίας πού κληρονόμησε.
2 Καί δέν διαφέρει ἀπό τόν δοῦλο, διότι, ἐνῶ εἶναι
κύριος τῆς πατρικῆς του κληρονομιᾶς, ἐξαρτᾶται ἀπό ἐπιτρόπους πού τόν
κηδεμονεύουν καί οἰκονόμους πού διαχειρίζονται τήν πατρική του περιουσία, μέχρι
τό χρόνο πού ὅρισε ὁ πατέρας.
3 Ἔτσι κι ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, ὅταν ἤμασταν σέ νηπιώδη
πνευματική κατάσταση, ἤμασταν ὑποδουλωμένοι στή στοιχειώδη καί ἀνεπαρκή
θρησκευτική γνώση τοῦ κόσμου πού βρίσκεται στήν ἄγνοια καί τήν ἀμάθεια.
4 Ὅταν ὅμως συμπληρώθηκε ὁ χρόνος πού εἶχε ὁρίσει ἡ
πανσοφία τοῦ Θεοῦ, ἀπέστειλε ὁ Θεός στόν κόσμο τόν Υἱό του, ὁ ὁποῖος ἔγινε
ἄνθρωπος ἀπό γυναίκα καί ὑποτάχθηκε στό Μωσαϊκό νόμο,
5 προκειμένου νά ἐξαγοράσει ἐκείνους πού ἦταν ὑποδουλωμένοι
στήν κατάρα τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, γιά νά λάβουμε τήν υἱοθεσία πού ὁ Θεός μᾶς εἶχε
ὑποσχεθεῖ.
