Ἀπόστολος: ἡμέρας, Σαβ. κϛ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. γ΄
8-12)·
8
προϊδοῦσα δὲ ἡ γραφὴ ὅτι ἐκ πίστεως δικαιοῖ τὰ ἔθνη ὁ Θεός, προευηγγελίσατο τῷ
Ἀβραὰμ ὅτι ἐνευλογηθήσονται ἐν σοὶ πάντα τὰ ἔθνη.
9 ὥστε
οἱ ἐκ πίστεως εὐλογοῦνται σὺν τῷ πιστῷ Ἀβραάμ.
10 Ὅσοι
γὰρ ἐξ ἔργων νόμου εἰσίν, ὑπὸ κατάραν εἰσί· γέγραπται γάρ· ἐπικατάρατος πᾶς ὃς
οὐκ ἐμμένει ἐν πᾶσι τοῖς γεγραμμένοις ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ νόμου τοῦ ποιῆσαι αὐτά.
11 ὅτι
δὲ ἐν νόμῳ οὐδεὶς δικαιοῦται παρὰ τῷ Θεῷ, δῆλον· ὅτι ὁ δίκαιος ἐκ πίστεως
ζήσεται.
12 ὁ δὲ
νόμος οὐκ ἔστιν ἐκ πίστεως, ἀλλ’ ὁ ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς.
Ἑρμηνεία Π.Ν. Τρεμπέλα
8 Προβλέποντας λοιπόν ἡ Ἁγία Γραφή ὅτι μέ τήν πίστη πρόκειται ὁ Θεός νά
δικαιώσει καί νά σώσει τούς ἐθνικούς, προανήγγειλε τό χαρμόσυνο μήνυμα στόν
Ἀβραάμ, ὅτι θά εὐλογηθοῦν ἀπό σένα ὅλα τά ἔθνη, καί ὄχι μόνο ἕνα ἔθνος, τό
ἰουδαϊκό.
9 Γιά νά λέει λοιπόν ὁ Θεός ὅτι ὅλα τά ἔθνη θά εὐλογηθοῦν διαμέσου τοῦ
Ἀβραάμ, σημαίνει ὅτι δέν ὑπολογίζεται καθόλου ἡ φυσική συγγένεια· ἀλλά ὅσοι
πιστεύουν, σ’ ὁποιοδήποτε ἔθνος κι ἄν ἀνήκουν, εὐλογοῦνται μαζί μέ τόν Ἀβραάμ,
ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε νά δεχθεῖ τήν εὐλογία ἐπειδή πίστεψε.
10 Μόνο λοιπόν μέ τήν πίστη δίνονται οἱ εὐλογίες. Ἄλλωστε ὅσοι βασίζονται
στά ἔργα τοῦ νόμου βρίσκονται κάτω ἀπό τήν κατάρα τοῦ νόμου. Διότι ἔχει γραφεῖ
στόν ἴδιο τό νόμο: Εἶναι καταραμένος ὅποιος δέν μένει πιστός σ’ ὅλα ἀνεξαιρέτως
ὅσα εἶναι γραμμένα στό βιβλίο τοῦ νόμου, ὥστε νά τά ἐφαρμόσει ὅλα μέ ἀκρίβεια.
11 Εἶναι φανερό λοιπόν ὅτι μέ τό νόμο κανείς δέν κερδίζει τή δικαίωση
ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Διότι, ὅπως λέει ὁ ἴδιος ὁ νόμος: Ὁ δίκαιος θά ζήσει καί θά
σωθεῖ ἀπ’ τήν πίστη.
12 Τή δικαίωση ὅμως πού ὑπόσχεται ὁ νόμος δέν τή στηρίζει πάνω στήν
πίστη, ἀλλά, ὅπως γράφει στό Λευϊτικό: ἐκεῖνος πού τά τήρησε αὐτά, δηλαδή τά
προστάγματα τοῦ νόμου, θά ζήσει ἀπ’ αὐτά. Ποιός ὅμως τά τήρησε ὅλα; Κανείς.
Ὅλοι λοιπόν ὡς παραβάτες τοῦ νόμου βρισκόμαστε κάτω ἀπό τήν κατάρα τοῦ νόμου.
