«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί ὁμιλίες τόμος Β»
Περὶ τοῦ διασκορπισμοῦ τοῦ νοῦ κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς (β)
«Τὸ νὰ κοινωνεῖ κανεὶς μὲ τὸν Θεὸ θέλει πολὺ κόπο καὶ ἄσκηση. Ὅλες οἱ σκέψεις καὶ οἱ ἐπιθυμίες μας πρέπει νὰ εἶναι συγκεντρωμένες στὸν Θεό, στὰ ἄνω ἀγαθά. Μόνο αὐτοὶ ποὺ ἔχουν τὶς σκέψεις καὶ τὶς ἐπιθυμίες τους προσηλωμένες στὸν Θεό, ποὺ προσπαθοῦν μὲ ὅλη τὴν δύναμή τους νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπό τὶς μάταιες κοσμικὲς φροντίδες καὶ βιοτικὲς μέριμνες· αὐτοὶ ποὺ ἀφιερώνουν πολλὴ ὥρα στὴν μελέτη τῆς Αγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων, ποὺ προσεύχονται συχνά καὶ μὲ ζῆλο καί, τὸ κυριότερο, ἐφαρμόζουν στὴν ζωὴ τοὺς τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, διότι μόνο αὐτὸς ποὺ τηρεῖ τὶς ἐντολὲς γίνεται συγγενὴς καὶ φίλος τοῦ Χριστοῦ, μόνο τέτοιοι ἄνθρωποι μποροῦν νὰ μάθουν νὰ προσεύχονται καὶ θὰ ἔχει ἡ προσευχὴ τους βάθος καὶ εἰλικρίνεια. Αὐτὴ λοιπὸν εἶναι ἡ ἀπάντησή μου· νὰ ποθοῦμε τὴν ἁγιότητα, νὰ προσπαθοῦμε πάντα, ὅσό μᾶς εἶναι δυνατόν, νὰ ἔχουμε στραμμένες τὶς σκέψεις καὶ τὸ πνεῦμα μας στὸν Θεό.
Οἱ μεγάλοι φιλόσοφοι καὶ ἐπιστήμονες εἶναι πάντα συγκεντρωμένοι, ὁ νοῦς τους πάντα μελετᾶ τὰ μεγάλα ζητήματα ποὺ τοὺς ἀπασχολοῦν. Δὲν περιπλανοῦνται μὲ τὴ σκέψη τους ἀπό δῶ καὶ ἀπό κεῖ, ἀλλά τὴν ἔχουν πάντα προσκολλημένη σ’ αὐτὸ τὸ μεγάλο ἔργο στὸ ὁποῖο ἔχουν ἀφιερώσει τὴν ζωή τους. Αὐτοὺς πρέπει νὰ μιμούμαστε· ὅπως ἐκεῖνοι πάντα στὸ νοῦ τους μελετοῦν τὰ ὑψηλὰ ζητήματα τῆς φιλοσοφίας καί τῆς ἐπιστήμης, ἔτσι καὶ ἐμεῖς, ἂν θέλουμε νὰ ἔχουμε κοινωνία μὲ τὸν Θεό, πρέπει νὰ ζοῦμε ἐν Θεῷ καὶ νὰ ἔχουμε τὴν σκέψη μας στραμμένη πρὸς τὸν οὐρανό. Αὐτὸς ἦταν ὁ λόγος ποὺ οἱ ἰσχυροὶ τῷ πνεύματι ἄνθρωποι, γεμάτοι ἀπό τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἄφηναν τὸν κόσμο καὶ ἔφευγαν σὲ ἀδιαπέραστα δάση καὶ ἔρημους. Ἤθελαν νὰ μάθουν νὰ προσεύχονται καὶ ἔμαθαν διότι ἀπέσπασαν τὴν σκέψη τους ἀπό τὰ γήινα καὶ τὴν ἔστρεψαν στὸν Θεό, ἀφιερώνοντας ὅλη τὴν ζωή τους στὴν ἀπόκτηση τῆς πνευματικῆς τελειότητας.» (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
