«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί ὁμιλίες τόμος Β»
Σὲ κάθε ἐποχὴ ἡ σωτηρία εἶναι δυνατὴ (β)
«Ἄς μὴν νομίζουμε λοιπὸν ὅτι οἱ καιροί, στοὺς ὁποίους ζοῦσαν οἱ ἀπόστολοι ἦταν πιὸ εὐνοικοὶ γιὰ τὴν σωτηρία, ἀπὸ τὴν δική μας ἐποχή. Καὶ νὰ μὴν λέμε· «Μακάρι νὰ ζούσαμε καὶ ἐμεῖς τότε ὅταν ζοῦσαν οἱ μεγάλοι πατέρες, ἀσκητὲς καὶ ἱεράρχες, οἱ μεγάλοι φωστῆρες τῆς Ἐκκλησίας μας». Μὴν νομίζετε ὅτι ἐκείνη ἡ ἐποχὴ ἦταν πιὸ κατάλληλη γιὰ τὴν σωτηρία καὶ θὰ μποροῦσε πιὸ εὔκολα νὰ σωθεῖ κανείς. Ἀντίθετα, ἡ ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν πιὸ δύσκολη ἀπὸ τὴ δική μας, διότι τότε ὑπῆρχαν πολλοὶ καὶ διάφοροι ψευδόχριστοι καὶ αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι ἀποπλανοῦσαν τοὺς ἀνθρώπους καὶ πολλοὺς ὁδήγησαν στὴν ἀπώλεια.
Ἂν γνωρίζατε καλὰ τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, δὲν θὰ λέγατε ὅτι ἡ ἐποχὴ ποὺ ζοῦσαν οἱ τρεῖς μεγάλοι ἱεράρχες, ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἦταν εὔκολη γιὰ τὴν σωτηρία.
Ἂν γνωρίζατε πόσο βασάνιζαν τότε τὴν Ἐκκλησία διάφορες αἱρέσεις, πόσους διωγμοὺς καὶ βάσανα ὑπέστησαν οἱ τρεῖς αὐτοὶ ἱεράρχες, δὲν θὰ λέγατε ὅτι ἡ ἐποχὴ ἐκείνη εὐνοοῦσε τὴν σωτηρία. Ἀντίθετα, ἡ δική μας ἐποχὴ εἶναι πολὺ πιὸ εὐνοϊκὴ γιὰ τὴν σωτηρία, πάρα πολὺ εὐνοϊκή. Διότι πὼς ἐργαζόμαστε τὴν σωτηρία μας, τί μᾶς κατευθύνει στὴν ὁδό τοῦ Χριστοῦ, μᾶς ὁδηγεῖ στὴν σωτηρία καὶ μᾶς κάνει παιδιὰ τοῦ Θεοῦ;
Σᾶς τὸ ἔχω πεῖ πολλὲς φορές. Οἱ θλίψεις, ἡ ὁδὸς τῶν θλίψεων, μόνο ἀκολουθώντας αὐτὴ τὴν ὁδό μποροῦμε νὰ σώσουμε τὴν ψυχή μας. Καὶ ἡ δική μας ἐποχὴ εἶναι ἡ ἐποχὴ τῶν θλίψεων, μεγάλων θλίψεων. Τότε, ὁ καιρὸς εἶναι εὐπρόσδεκτος καὶ τὸ μόνο ποὺ χρειάζεται νὰ κάνουμε γιὰ νὰ σωθοῦμε, εἶναι νὰ ὑπομένουμε τὶς θλίψεις. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὁδὸς τῶν ἀληθινῶν χριστιανῶν.» (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
