«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί ὁμιλίες τόμος Β»
Σὲ κάθε ἐποχὴ ἡ σωτηρία εἶναι δυνατὴ (γ)
«Ἑπομένως, δὲν εἶναι σωστὸ νὰ μιλᾶμε γιὰ τὰ παλιὰ χρόνια καὶ νὰ τὰ εὐλογοῦμε, καὶ τὴν δική μας ἐποχὴ νὰ τὴν καταριόμαστε. Πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ σὲ κάθε τόπο οἱ ἄνθρωποι ποὺ πραγματικὰ ἐπιζητᾶνε τὴν σωτηρία τὴν βρίσκουν.
Μόνο πρέπει νὰ ἔχουμε πάθος γιὰ τὴν σωτηρία, μὲ ὅλη τὴν ψυχή μας νὰ ἀκολουθοῦμε τὸν Χριστὸ καὶ νὰ ἐργαζόμαστε τὶς ἐντολές του. Ὅταν ὁ γύρω μας κόσμος ἀρνεῖται τὸν Χριστό, τὸν βρίζει καὶ ζεῖ μέσα στὴν ἀσέβεια, τότε ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ ποὺ ὁ ἀπόστολος Πέτρος μᾶ ὀνομάζει «γένος ἐκλεκτόν, βασίλειον ἱεράτευμα» (Α’ Πέτ. 2, 9) πρέπει νὰ λάμπουμε ἐνώπιον τῶν ἀσεβῶν καὶ ἀπίστων μὲ τὴν πίστη, τὴν καθαρότητα καὶ τὴν ἁγιότητα τοῦ βίου μας. Γιὰ νὰ γίνει ὅμως αὐτὸ χρειάζεται πολὺς κόπος καὶ συνεχὴς προσπάθεια.
Βλέπετε πόσα βαγόνια καὶ ἀτμάμαξες εἶναι παραπεταμένα γιὰ ἄχρηστο ὑλικὸ στὸν σιδηροδρομικό μας σταθμό; Βουνὰ ὁλόκληρα ἀπὸ τὸ σκουριασμένο σίδερο. Γιατί ἡ σκουριὰ τρώει αὐτὰ τὰ βαγόνια; Διότι δὲν χρησιμοποιοῦνται καὶ κανεὶς δὲν τὰ φρόντιζε. Αὐτὸ ἂς εἶναι γιὰ μᾶς ἕνα καλὸ παράδειγμα. Ἂν ἡ ψυχή μας θὰ εἶναι ἀδρανὴς καὶ δὲν θὰ φροντίζει γιὰ τὴν σωτηρία, ἂν δὲν θὰ ὑπάρχει σὲ μᾶς πάντα κίνηση πρὸς τὸ καλό, καθαρὸ καὶ ἅγιο, ἂν ἀφήσουμε τὸν ἑαυτό μας νὰ παραπέσει σὲ ἀχρηστία, ὅπως ἐκεῖνα τὰ παλιὰ βαγόνια, τότε ἡ ψυχή μας ὄχι μόνο θὰ σκουριάσει, ἀλλὰ θὰ γίνει κάτι πολὺ χειρότερο· ἡ ψυχή θὰ πεθάνει.
Ἡ κίνηση εἶναι ἕνας γενικὸς νόμος τῆς φύσεως. Ὅπου δὲν ὑπάρχει κίνηση ἐκεῖ ὑπάρχει θάνατος. Πρέπει ὅλες οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς μας νὰ βρίσκονται σὲ μία ἀσταμάτητη κίνηση, σὲ μία ἀδιάκοπη πορεία πρὸς τὸν Χριστό, πρὸς τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Πρέπει ἡ ψυχή μας νὰ καθαριστεῖ μὲ τὴν φωτιὰ τῶν πειρασμῶν καὶ τοῦ πόνου, σὰν τὸ σκουριασμένο σίδερο ποὺ καθαρίζεται μὲ τὴν φωτιά. Νὰ ξέρουμε ὅτι δὲν θὰ σκεπάσει τὴν ψυχή μας ἡ σκιὰ τοῦ θανάτου, ἂν ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ νοῦ μας, ὅλες οἱ αἰσθήσεις μας θὰ κατευθύνονται πρὸς τὸν Θεό, ἂν μὲ ὅλη τὴ δύναμή μας θὰ ἐπιδιώκουμε νὰ πηγαίνουμε πάντα μπροστὰ καὶ θὰ εἴμαστε σὰν τὸν ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος πορευόταν μόνο μπροστά, ἀφήνοντας τὰ περασμένα.
Σ’ αὐτὴ τὴν ἀδιάκοπη κίνηση πρὸς τὸν Χριστὸ ἄς βρίσκεται τὸ πνεῦμα μας καὶ τότε θὰ κληρονομήσουμε τὴν σωτηρία. Ἀμήν.» (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
