ΚΥΡΙΑΚΗ
ΚΘ΄ (ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ).
Ἀπόστολος: προεόρτιος, Κυρ. κθ΄ ἐπιστ., «Ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ» (Κολ. γ΄
4-11)·
4 ὅταν ὁ
Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ.
5
Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος,
ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία,
6 δι’ ἃ
ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας,
7 ἐν οἷς
καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς·
8 νυνὶ
δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν
ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν·
9 μὴ
ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν
αὐτοῦ
10 καὶ
ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ’ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος
αὐτόν,
11 ὅπου
οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος,
ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.
Ἑρμηνεία Π.Ν. Τρεμπέλα
4 Ὅταν ὁ Χριστός φανερωθεῖ, ὁ αἴτιος καί χορηγός τῆς πνευματικῆς αὐτῆς
ζωῆς μας, τότε κι ἐσεῖς μαζί μ’ αὐτόν θά φανερωθεῖτε δοξασμένοι.
5 Νεκρῶστε λοιπόν τά μέλη σας πού ἐπιθυμοῦν τίς γήινες ἀπολαύσεις καί ἡδονές.
Νεκρῶστε τήν πορνεία, τήν ἀκαθαρσία, κάθε πάθος καί ὑποδούλωση στό κακό, κάθε
κακή ἐπιθυμία καί τήν πλεονεξία, ἡ ὁποία εἶναι λατρεία στό εἴδωλο τοῦ χρήματος.
6 Γιά τά ἁμαρτήματα αὐτά ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτούς πού
συστηματικά καί μέ ἐπιμονή δέν θέλουν νά πιστέψουν.
7 Στά ἁμαρτήματα αὐτά κι ἐσεῖς κάποτε πορευθήκατε καί τά ὑπηρετήσατε,
ὅταν ζούσατε ἀνάμεσα σ’ αὐτούς τούς ἄπιστους ἀνθρώπους.
8 Τώρα ὅμως βγάλτε καί πετάξτε ἀπό πάνω σας κι ἐσεῖς, σάν ἀκάθαρτο
ἔνδυμα, ὅλα αὐτά τά κακά, τήν ὀργή, τόν θυμό, τήν κακία καί πονηριά, τήν
κακολογία, τήν αἰσχρολογία ἀπό τό στόμα σας.
9 Μή λέτε ψέματα ὁ ἕνας στόν ἄλλο, ἀφοῦ πλέον γδυθήκατε τόν παλαιό
διεφθαρμένο ἄνθρωπο μαζί μέ τίς πράξεις του
10 καί ντυθήκατε τό νέο ἄνθρωπο πού συνεχῶς ἀνανεώνεται καί γίνεται
καινούργιος, ὥστε νά προοδεύει στήν τέλεια γνώση τοῦ Θεοῦ. Καί γίνεται διαρκῶς
καινούργιος μέ τό νά παίρνει τήν ἴδια μορφή μέ τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ πού τόν
δημιούργησε.
11 Σ’ αὐτόν τό νέο ἄνθρωπο δέν ὑπάρχει διάκριση Ἕλληνα καί Ἰουδαίου,
περιτμημένου Ἰσραηλίτη καί ἀπερίτμητου ἐθνικοῦ, βάρβαρου καί Σκύθη, δούλου καί
ἐλεύθερου, ἀλλά καί ἐθνικότητα καί καταγωγή καί ἀξίωμα καί τά πάντα εἶναι ὁ
Χριστός, ὅπως καί μέσα σ’ ὅλους τούς πιστούς πάλι εἶναι ὁ Χριστός.
