«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί ὁμιλίες τόμος Β»
Λόγος εἰς τὴν Κυριακὴ Ε’ τῶν Νηστειῶν (στ)
«Οἱ Πρωτόπλαστοι, ὅταν ζοῦσαν στὸν παράδεισο, εἶχαν τὴν ἐξουσία πάνω σ’ ὅλα τὰ ζῶα. Τὴν ἐξουσία τους αὐτὴ τὴν ἔχασαν ὅταν τὸ ἀνθρώπινο γένος ἔπεσε σὲ ἁμαρτία. Οἱ μεγάλοι ἅγιοι τοῦ Θεοῦ ξαναπόκτησαν αὐτὴ τὴν δύναμη. Ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὸφ καὶ ὁ ἅγιος Σέργιος τοῦ Ραντονὲζ τάιζαν μὲ τὰ χέρια τους τίς ἀρκοῦδες καὶ οἱ ἀρκοῦδες καταλάβαιναν τί τοὺς ἔλεγαν οἱ ἅγιοι καὶ ὑπάκουαν στὰ λόγια τους. Τοὺς μεγάλους ὁσίους Γεράσιμο καὶ Κυριακό σ’ ὅλη τὴν ζωὴ τους τοὺς ὑπηρετοῦσαν τὰ λεοντάρια. Ὁ ὅσιος Ζώσιμος ὅλη τὴν ζωὴ του τὴν ἔζησε μαζὶ μὲ τὰ ἄγρια ζῶα. Συζητοῦσε μ’ αὐτὰ καὶ τὰ ζῶα τὸν κατανοοῦσαν καὶ τὸν ἀγαποῦσαν. Ὅταν ὁ ἅγιος αὐτὸς Ζώσιμος ὁδηγήθηκε σὲ μαρτύριο, ἦρθε ἀπὸ τὴν ἔρημο ἕνα πολὺ μεγάλο λεοντάρι καὶ ἔθεσε τέλος στὰ βάσανά του.
Γιὰ τὸν ἅγιο Σάββα λένε ὅτι βρῆκε στὴν ἔρημο μία σπηλιὰ ὅπου ζοῦσε ἕνα λεοντάρι καὶ ἀποφάσισε νὰ κατοικήσει ἐκεῖ. Ὅταν τὸ λεοντάρι γύρισε δὲν ἄγγιξε τὸν ἅγιο, μόνο τὸν πῆρε ἀπὸ τὴν ἄκρη τοῦ ράσου του καὶ τὸν τράβηξε ἔξω ἀπὸ τὴν σπηλιά. Ὁ ὅσιος Σάββας εἶπε στὸ λεοντάρι ὅτι μποροῦν καὶ οἱ δυό τους νὰ ζοῦν μαζὶ στὴν σπηλιά. «Ἂν ὅμως δὲν θέλεις, τοῦ εἶπε ὁ ἅγιος, τότε φύγε ἐσύ, ἐπειδὴ μπροστὰ στὸ Θεὸ ἐγὼ εἶμαι ἀνώτερος ἀπὸ σένα». Καὶ τὸ λεοντάρι ἔφυγε. Ἔτσι οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ ξαναπόκτησαν τὴν ἐξουσία πάνω στὰ ζῶα ποὺ τὴν εἶχαν χάσει οἱ πρωτόπλαστοι.» (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
