Σ’ ἕναν ἱστοχῶρο τοῦ Διαδικτύου ποὺ ὀνομάζεται «Ἑλληνικὴ Λεγεώνα» διαβάσαμε τελευταῖα μιὰ πολὺ ἐνδιαφέρουσα εἴδηση: «Ὡς δεύτερη γλώσσα καὶ ὄχι ὡς διδασκόμενη μόνο σὲ μαθητὲς καὶ μαθήτριες ἑλληνικῆς καταγωγῆς, ὅπως ἀρχικὰ εἶχε ἀποφασιστεῖ, ἀναπτύσσονται τὰ Ἑλληνικὰ στὰ αὐστραλιανὰ σχολεῖα. (…)
Σημειώνεται πὼς κεντρικὸ ρόλο στὴν ἐξέλιξη αὐτὴ ἔπαιξε ὁ Συντονιστὴς Ἐκπαίδευσης τοῦ Ἑλληνικοῦ Προξενείου Μελβούρνης Βασίλειος Γκόκας», ὁ ὁποῖος δήλωσε τὰ ἑξῆς:
«Ἡ διδασκαλία τῶν Γλωσσῶν, ὅπως τονίζεται στὸ Ἀναλυτικὸ Πρόγραμμα Σπουδῶν, εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς βασικοὺς τομεῖς μάθησης καὶ βασικὸ συστατικὸ τῆς ἐκπαιδευτικῆς ἐμπειρίας ὅλων τῶν μαθητῶν.
Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὸ πνεῦμα καὶ τὸ σκεπτικὸ αὐτὸ ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἑλληνικῆς ὡς δεύτερης γλώσσας θὰ μπορέσει νά:
✦ Ἐνεργοποιήσει ὅλους τοὺς μαθητές, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ πολιτιστικὸ καὶ γλωσσικὸ ὑπόβαθρό τους, νὰ συμμετάσχουν στὴν ἐκμάθηση τῆς Νέας Ἑλληνικῆς, ἂν τὸ ἐπιλέξουν. Στὸ πλαίσιο αὐτὸ ἡ ἀξία τῆς Νέας Ἑλληνικῆς θὰ ἀποτελέσει ἐπιπλέον ἐφόδιο γιὰ ὅλους τοὺς μαθητὲς τῆς Αὐστραλίας ποὺ θὰ κατευθυνθοῦν στὶς Κλασικὲς Σπουδές, Βιβλικὲς Σπουδές, Ἰατρική, Φαρμακολογία κ.ἄ.
✦ Θὰ ἀγκαλιάσει τὶς μελλοντικὲς γενιὲς τῶν μαθητῶν ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ σπουδάσουν Νέα Ἑλληνικά, ἐνῶ παράλληλα δὲν θὰ δημιουργήσει προβλήματα σὲ αὐτοὺς ποὺ τώρα φοιτοῦν.
✦ Θὰ ἀντιμετωπίσει τὴ λανθασμένη, ἐδῶ καὶ χρόνια, ἀντίληψη ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ εἶναι διαθέσιμη μόνο γιὰ τοὺς μαθητὲς ποὺ μιλοῦν τὴν Ἑλληνικὴ στὸ σπίτι (…).
✦ Θὰ ἐξασφαλίσει τὸ κύρος τῆς Νέας Ἑλληνικῆς στὸ πλαίσιο τοῦ Αὐστραλιανοῦ Προγράμματος Σπουδῶν γιὰ ὅλες τὶς παροῦσες ἀλλὰ καὶ τὶς μελλοντικὲς γενιὲς τῶν μαθητῶν» («Hellenic Legion» 15-11-2012).
Ἡ παραπάνω ἀπόφαση τοῦ ἁρμόδιου ἐκπαιδευτικοῦ ὀργάνου τῆς Αὐστραλίας, ποὺ εἶναι καρπὸς συντονισμένης παρεμβάσεως τῶν στελεχῶν τῆς ἑλληνικῆς ὁμογένειας, εἶναι εὔλογο νὰ γεμίζει τὴν καρδιὰ τῶν ἀποδήμων ἀδελφῶν μας ἀπὸ ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια.
Πρόκειται γιὰ πρωτοφανὴ ἐπιτυχία, στὴν ὁποία κατέληξαν πολλὲς καὶ ἀσφαλῶς ἐπίπονες ἐνέργειες τῶν συμπατριωτῶν μας, οἱ ὁποῖοι μὲ ὁμόνοια καὶ ἑνότητα ἀγωνίσθηκαν γιὰ τὴ μόνιμη προβολὴ τῶν ἀθάνατων θησαυρῶν τῆς γλώσσας μας.
Στὴ σταδιακὴ ὑποτίμηση τῶν αἰωνίων ἀξιῶν καὶ τῶν ἀτίμητων παραδόσεων τοῦ Ἔθνους μας, ποὺ βιώνουμε κατὰ τὶς τελευταῖες δεκαετίες στὴ μητέρα Πατρίδα, ὁ ἀπόδημος Ἑλληνισμὸς κρατεῖ σταθερὰ τὴν ἀναμμένη δάδα τῶν ἑλληνορθόδοξων ἰδανικῶν. Ἔτσι ὄχι μόνο μᾶς ἐμπνέει αἰσιοδοξία καὶ ἐλπίδα γιὰ ἕνα καλύτερο μέλλον, ἀλλὰ καὶ μᾶς διδάσκει ἔμπρακτα τὸ ἱερό μας χρέος. Δηλαδὴ νὰ μὴ λυγίσουμε ἀπὸ τὶς σκληρὲς δοκιμασίες ποὺ φέρνει ἡ πολυποίκιλη κρίση τῶν ἡμερῶν μας, ἀλλὰ νὰ χαλυβδώσουμε τὶς ψυχές μας μὲ τὴ γενναία ἀπόφαση νὰ μείνουμε ἀκλόνητα πιστοὶ στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα!
