Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. ιδ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Μρ. ι΄
24-32).
24 οἱ δὲ
μαθηταὶ ἐθαμβοῦντο ἐπὶ τοῖς λόγοις αὐτοῦ. ὁ δὲ Ἰησοῦς πάλιν ἀποκριθεὶς λέγει
αὐτοῖς· τέκνα, πῶς
δύσκολόν
ἐστι τοὺς πεποιθότας ἐπὶ χρήμασιν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν·
25
εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν
βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν.
26 οἱ δὲ
περισσῶς ἐξεπλήσσοντο λέγοντες πρὸς ἑαυτούς· καὶ τίς δύναται σωθῆναι;
27
ἐμβλέψας αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγει· παρὰ ἀνθρώποις ἀδύνατον, ἀλλ᾿ οὐ παρὰ Θεῷ·
πάντα γὰρ δυνατά ἐστι παρὰ τῷ Θεῷ.
28
Ἤρξατο ὁ Πέτρος λέγειν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι.
29
ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδείς ἐστιν ὃς ἀφῆκεν οἰκίαν ἢ
ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ
ἕνεκεν τοῦ εὐαγγελίου,
30 ἐὰν μὴ λάβῃ ἑκατονταπλασίονα νῦν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ οἰκίας καὶ ἀδελφοὺς καὶ ἀδελφὰς καὶ πατέρα καὶ μητέρα καὶ τέκνα καὶ ἀγροὺς μετὰ διωγμῶν, καὶ ἐν τῷ αἰῶνι τῷ ἐρχομένῳ ζωὴν αἰώνιον.
31
πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.
32 Ἦσαν
δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντες εἰς Ἱεροσόλυμα· καὶ ἦν προάγων αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, καὶ
ἐθαμβοῦντο, καὶ ἀκολουθοῦντες ἐφοβοῦντο. καὶ παραλαβὼν πάλιν τοὺς δώδεκα ἤρξατο
αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν,
Ἑρμηνεία Π.Ν. Τρεμπέλα
24 Καί οἱ μαθητές ἔμεναν κατάπληκτοι ἀπό τά λόγια αὐτά. Ἀλλά ὁ Ἰησοῦς
τούς εἶπε ἀκόμη: Παιδιά μου, πόσο δύσκολο εἶναι νά μπεῖ στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ
ἐκεῖνος πού ἔχει στηρίξει τήν πεποίθησή του στά χρήματα καί ἐξαρτᾶ τή συντήρησή
του καί τήν εὐτυχία του μόνο ἀπό αὐτά!
25 Εἶναι εὐκολότερο μιά καμήλα νά περάσει ἀπό τή μικρή τρύπα πού ἀνοίγει
ἡ βελόνα, παρά ἕνας πλούσιος νά μπεῖ στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
26 Οἱ μαθητές ὅμως ἀποροῦσαν ἀκόμη περισσότερο κι ἔνιωθαν ἀκόμη
μεγαλύτερη ἔκπληξη κι ἔλεγαν μεταξύ τους: Καί ποιός μπορεῖ νά σωθεῖ, ἀφοῦ εἶναι
τόσο δύσκολο, σχεδόν ἀδύνατο, νά σωθοῦν οἱ πλούσιοι;
27 Τότε ὁ Ἰησοῦς, ἀφοῦ τούς κοίταξε ἐκφραστικά, τούς εἶπε: Στούς
ἀνθρώπους αὐτό εἶναι ἀδύνατο, ἀλλά ὄχι καί στό Θεό. Διότι στό Θεό εἶναι ὅλα
δυνατά. Ὁ Θεός μέ τή χάρη του ἐνισχύει τούς καλοδιάθετους πλουσίους, κι ἔτσι
καθιστᾶ δυνατή καί σ’ αὐτούς τή σωτηρία.
28 Ὁ Πέτρος λοιπόν, μέ ἀφορμή τήν προτροπή τοῦ Κυρίου πρός τόν πλούσιο,
ἄρχισε νά τοῦ λέει: Νά, ἐμεῖς τά ἀφήσαμε ὅλα καί σέ ἀκολουθήσαμε.
29 Κι ὁ Ἰησοῦς ἀπάντησε: Ἀληθινά σᾶς λέω, δέν ὑπάρχει κανείς πού ἄφησε
σπίτι ἤ ἀδελφούς ἤ ἀδελφές ἤ πατέρα ἤ μητέρα ἤ γυναίκα ἤ παιδιά ἤ χωράφια,
ἐπειδή αὐτά τοῦ ἦταν ἐχθρικά καί τοῦ γίνονταν ἐμπόδιο στήν πίστη του πρός ἐμένα
καί στήν ὑπακοή του στό εὐαγγέλιό μου,
30 πού νά μήν πάρει ἑκατονταπλάσια τώρα, στά χρόνια τῆς ζωῆς αὐτῆς. Θά
πάρει αὐτός καί σπίτια καί ἀδελφούς πνευματικούς καί ἀδελφές ἐν Χριστῷ, καί
πατέρα καί μητέρα καί παιδιά πνευματικά καί χωράφια· κι ὅλα αὐτά μέσα σέ
διωγμούς πού θά ὑφίσταται γιά μένα, καί γιά τούς ὁποίους οἱ εὐσεβεῖς θά τόν
συμπαθοῦν καί θά τόν τιμοῦν περισσότερο. Καί στόν αἰώνα πού πρόκειται νά ἔλθει,
θά ἔχει ἀσφαλῶς αὐτός καί ζωή αἰώνια.
31 Πολλοί πού εἶναι στόν κόσμο αὐτό πρῶτοι, θά εἶναι ἐκεῖ τελευταῖοι· καί
οἱ τελευταῖοι καί ἄσημοι, πού καταδιώκονται καί ἀτιμάζονται γιά μένα, θά εἶναι
ἐκεῖ πρῶτοι.
32 Προχωροῦσαν λοιπόν κι ἀνέβαιναν τό δρόμο πρός τά Ἱεροσόλυμα. Κι ὁ
Ἰησοῦς προχωροῦσε μπροστά ἀπό τούς μαθητές του, κι αὐτοί θαμπώνονταν ἀπό
θαυμασμό καί δέος, καθώς τόν ἔβλεπαν τόσο ἄφοβα καί μέ τόσο θαρραλέα ἀπόφαση νά
προχωρᾶ πρός τήν πόλη ὅπου τόσα θά πάθαινε. Κι ἐνῶ ἀπό σεβασμό τόν
ἀκολουθοῦσαν, φοβοῦνταν γιά ὅσα θά τούς ἔβρισκαν στά Ἱεροσόλυμα. Κι ὁ Ἰησοῦς,
ἀφοῦ πῆρε ἰδιαιτέρως τούς δώδεκα, ἄρχισε νά τούς λέει ἐκεῖνα πού θά τοῦ συνέβαιναν.
