«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί ὁμιλίες τόμος Β»
Λόγος τὴν Τετάρτη τῆς Μεσοπεντηκοστῆς (β)
«Ἡ θεία χάρη φωτίζει ὅλο τὸ εἶναι του, ἀλλάζει ἀκόμα καὶ τὴν ἐξωτερική του ἐμφάνιση καὶ τὴν βλέπουμε σὲ ὅλα τὰ ἔργα ποὺ κάνει, ἀκόμα καὶ στὶς κινήσεις του, διότι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς πραγματικὰ γίνεται φορέας τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ.
Χρειαζόμαστε πάρα πολὺ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, τὸ ζωντανὸ ὕδωρ ποὺ τὸ δίνει δωρεὰν ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς σ’ αὐτοὺς ποὺ διψᾶνε. Πολλὲς καὶ διάφορες ἀνάγκες ἔχουμε στὴν ζωή μας. Τὴν καρδιά μας τὴν βασανίζουν πολλὲς θλίψεις. Κάποιοι διψᾶνε γνώση καὶ σοφία. Καὶ ποὺ πρέπει νὰ ψάχνουν τὴν γνήσια καὶ ἀληθινὴ σοφία, στὰ βιβλία πού καταγράφουν τὴν ἀνθρώπινη σοφία; Ἀσφαλῶς ὄχι! Ἐκεῖ σχεδὸν δὲν ὑπάρχει ἡ ἀληθινὴ σοφία, ἡ σοφία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τὰ βιβλία αὐτὰ περιέχουν τὴν δική μας ἀνθρώπινη σοφία. Τὴν γνήσια σοφία καὶ γνώση λαμβάνει αὐτὸς ποὺ πίνει ἀκόρεστα τὸ ζωντανὸ νερὸ πού μᾶς δίνει ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός.
Σᾶς ἔχω μιλήσει γιὰ τὸ ποιὰ γνώμη εἶχαν οἱ πρῶτοι χριστιανοὶ σχετικὰ μὲ τὴν ἀξία τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθινῆς σοφίας. Ἔλεγαν λοιπὸν τὸ ἑξῆς· ἂν κάποιος γνωρίζει ὅλες τὶς ἐπιστῆμες καὶ κατέχει ὅλη τὴν ἀνθρώπινη σοφία καὶ δὲν γνωρίζει τὸν Θεὸ εἶναι ὁ πιὸ δυστυχισμένος μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Ἂν ὅμως κάποιος δὲν γνωρίζει καθόλου τὴν ἀνθρώπινη σοφία καὶ εἶναι ἀγράμματος, ἀλλὰ μὲ τὴν καρδιὰ τοῦ γνωρίζει τὸν Θεό, τότε ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι πραγματικὰ μακάριος, διότι αὐτὴ εἶναι ἡ ἀληθινὴ καὶ ἡ πιὸ πολύτιμη γνώση. Αὐτὸς λοιπὸν ποὺ ψάχνει τὴν ἀληθινὴ γνώση καὶ τὴν αἰώνια σοφία ἄς τὴν ζητάει ἀπὸ τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ἂς πίνει τὸ ζωντανὸ νερὸ ποὺ Αὐτὸς δίνει.» (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
